<p>Ons zoontje is nu 10 weken oud en die roze wolk? Nergens te bespeuren. </p><p>Hij huilt zo ontzettend veel, tot wel 8 a 9u per dag. De medische molen hebben we al doorlopen maar daar kwam niets uit behalve verborgen reflux. </p><p>Ze zeggen dat je als moeder aan de huiltjes van je kind hoort wat deze nodig heeft, ik hoor het nog steeds niet. Ik krijg van mijn man constant de vraag "Wat heeft die nou?" Nou, geen idee... </p><p>Ik heb geen gelukkige baby die af en toe rustig in zn box kan spelen. Ik heb een baby die overdag haast niet slaapt en constant onrustig is, en bijna alleen maar huilt of moppert als die wakker is. Bij mama of papa zijn maakt het iets beter, waardoor ik al 10 weken lang 21u per dag mijn baby vast heb. Mijn man kan niet tegen het gehuil en ook niet tegen slaapgebrek, dus de nachten zijn ook helemaal voor mij. </p><p>Ik voel me schuldig omdat ik zo over mijn zoontje loop te klagen, en dat ik soms baal en zucht dat hij wakker wordt. Ik voel me schuldig omdat genieten er nou echt niet in zit voor mij. </p><p>Ik hou van mijn zoontje, maar soms ben ik hem ook zo beu... </p><p>Ik heb het gevoel te falen als moeder, omdat ik mijn eigen kind niet kan troosten of gelukkig maken. Het is toch instinct dat je dat zou moeten kunnen? </p><p>En op donkere nachten durf ik dan wel eens denken, was ik er maar niet aan begonnen.... </p><p>Zucht</p><p> </p><p> </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Geen roze wolk
- Onderwerp starter Gebruiker10298213
- Startdatum
Hoi,
Ik denk dat jouw verhaal voor veel moeders herkenbaar is maar het niet zo durfen uit te spreken. Dapper dat je dat wel doet. Ik herken het deels. Ik denk dat ik ook niet meteen op een roze wolk zat (was nogal gehavend uit de strijd gekomen na de bevalling) en hoorde ook niet het verschil in huiltjes. Mijn dochtertje is geen huilbaby dus dat maakt het verschil. Ik denk dat mijn gevoel pas écht ontwikkelde rond 6 weken. En nu al helemaal ben ik écht gek op haar.
Ik heb wel eens gehoord dat het huilen na 3 maanden zomaar ineens stopt. Dus hopelijk kun je vanaf dan ook wat meer genieten.
En bespreek het misschien met vrienden of familie? Misschien dat zij wat meer voor jou kunnen betekenen wat hulp betreft!
succes. Het komt echt goed!!
Ik denk dat jouw verhaal voor veel moeders herkenbaar is maar het niet zo durfen uit te spreken. Dapper dat je dat wel doet. Ik herken het deels. Ik denk dat ik ook niet meteen op een roze wolk zat (was nogal gehavend uit de strijd gekomen na de bevalling) en hoorde ook niet het verschil in huiltjes. Mijn dochtertje is geen huilbaby dus dat maakt het verschil. Ik denk dat mijn gevoel pas écht ontwikkelde rond 6 weken. En nu al helemaal ben ik écht gek op haar.
Ik heb wel eens gehoord dat het huilen na 3 maanden zomaar ineens stopt. Dus hopelijk kun je vanaf dan ook wat meer genieten.
En bespreek het misschien met vrienden of familie? Misschien dat zij wat meer voor jou kunnen betekenen wat hulp betreft!
succes. Het komt echt goed!!
Wat ontzettend rot dat je je zo voelt. Toch is dit voor veel ouders idd heel herkenbaar. Maar als je het hebt over 8-9u per dag huilen, dat is erg veel idd. En dat je als moeder de huiltjes herkent klopt wel, maar dat duurt echt wel een tijdje. Ik kon ze pas echt goed onderscheiden toen hij 10 maanden was ofzo. Ik heb een aantal mensen in mijn omgeving die hetzelfde hadden als jij. Zij zijn bij de osteopaat geweest en konden daarna maar 1 ding zeggen: hadden we het maar eerder gedaan! Ik begrijp dat niet iedereen er fan van is, maar ik ken alleen succes verhalen. Wellicht is het iets voor jullie.
Heel veel sterkte en onthou, je bent echt niet aan het falen. Het feit dat je er alles aan wilt doen om je kindje zich beter te laten voelen maakt je al een geweldige moeder!
Heel veel sterkte en onthou, je bent echt niet aan het falen. Het feit dat je er alles aan wilt doen om je kindje zich beter te laten voelen maakt je al een geweldige moeder!
Wel nog even een kanttekening. Je geeft aan dat je man niet tegen het gehuil en slaapgebrek kan...
Hij wist niet dat baby’s in het begin niet hele nachten doorslapen en alleen maar stil zijn? Dat is volgens mij niet vol te houden voor jou op deze manier. Jullie zijn er samen aan begonnen. Misschien niet helemaal mijn plek om hier iets over te zeggen, maar je benoemd het wel dus daaruit denk ik dat het je wel dwars zit.
Hij wist niet dat baby’s in het begin niet hele nachten doorslapen en alleen maar stil zijn? Dat is volgens mij niet vol te houden voor jou op deze manier. Jullie zijn er samen aan begonnen. Misschien niet helemaal mijn plek om hier iets over te zeggen, maar je benoemd het wel dus daaruit denk ik dat het je wel dwars zit.
Ik herken heel veel in jouw verhaal.
Onze meid was een maandje vroeg en ik denk dat het daar ook wel mee te maken had. Ook bleek ze een KMA te hebben en reflux daardoor. Borstvoeding faalde ook hopeloos, maar dat heb ik 3 maanden volgehouden omdat ik mijn eigen borstvoedingsmaffia werd. En ik was herstellende van een zwangerschapsvergiftiging en totaalruptuur.
Baby huilde 6 a 9 uur per dag. Voornamelijk middag en avond. Ze wilde enkel bij mij zijn. Ik kreeg haar niet in slaap in de box/wagen/babynestje etc. Enkel draagdoek en op mijn buik. Ook snachts sliep ze in mijn bed tegen me aan. En ze dronk de halve nacht om maar voldoende te krijgen. Ik kon nog niet even douchen of naar de wc, of ze werd helemaal overstuur. Mijn man kreeg haar veel minder stil dan ik. En mij lukte het ook niet altijd.
Ik heb die eerste 3 maanden als horror ervaren. Ik kreeg nachtmerries over de dood van mijn baby en man. Ik huilde zelf ook veel. Ik vroeg me voortdurend af waarom we ook alweer een baby wilde. En tegelijk hield ik zoveel van haar, en maakte ik me veel zorgen. Ik vertrouwde niemand meer met haar. Oh en ik herkende geen huiltjes hoor. Mensen zeiden tegen me dat ze best even mocht jengelen. Ik heb me tot 4 maanden afgevraagd hoe je het verschil hoorde met huilen of jengelen. Ze was namelijk altijd op volume 10 aan het schreeuwen. Ook mijn moeder hoorde het niet.
Wat ik hiermee wil zeggen: het is vaak geen roze wolk, die kraamperiode. Het is soms loodzwaar en echt overleven. Dat is normaal en veel vrouwen zullen je gevoelens begrijpen. Je hoeft niet altijd maar blij te zijn en te genieten. Dat je het allemaal even niet trekt en wenst dat je even vrij had van je baby, dat zijn gedachten die erbij horen. Zegt niks over hoeveel je van hem houdt.
Het komt allemaal goed. Na 3 a 4 maanden zul je een omslag merken.
In ons geval: ik ging na 2,5 maand loslaten dat ze van voeding tot voeding moest slapen, en zoveel uur op een dag, zoveel uur per slaapje etc. Ik legde haar in de box, troostte haar liggend tot ze sliep (ze huilde toch wel) en als ze weer wakker was gaf ik haar een voeding en schone luier. Elke keer weer. Ook als ze maar 30 min sliep. Zo ging de druk eraf dat ze moest blijven slapen, dat ze te kort sliep. En zij raakte steeds wat minder gefrustreerd, en ging steeds iets beter in slaap vallen overdag (avond nog niet). In de box en wagen lukte het nu wel. En steeds maar 30-45 min he.
En toen ging ze na de voeding 10 min 'spelen'. Het was niet meer dan wat rondkijken en friemelen. Maar als je in de buurt van de box bleef, was ze zowaar een keer vrolijk wakker. Ze begon te lachen. Ik was zooooo opgelucht! En toen werd het leuker en steeds wat makkelijker. Vanaf 4 maanden sliep ze in haar bedje en met 4,5 maand had ik mijn avond terug. Ze sliep alleen wel tot 7,5 maand de nachten nog steeds naast me in de cosleeper en kreeg 1 a 2 voedingen. Nu af en toe nog 1 en ze wordt nog steeds een paar keer wakker per nacht. Maar daar ben ik aan gewend nu. Ik hoor nu wel al maanden verschil in huiltjes en we hebben het zo leuk nu met haar!
Het komt echt goed! En schop die vent van je maar eens onder zn kont. Kan jij er wel tegen dan?? Lekker makkelijk.
Onze meid was een maandje vroeg en ik denk dat het daar ook wel mee te maken had. Ook bleek ze een KMA te hebben en reflux daardoor. Borstvoeding faalde ook hopeloos, maar dat heb ik 3 maanden volgehouden omdat ik mijn eigen borstvoedingsmaffia werd. En ik was herstellende van een zwangerschapsvergiftiging en totaalruptuur.
Baby huilde 6 a 9 uur per dag. Voornamelijk middag en avond. Ze wilde enkel bij mij zijn. Ik kreeg haar niet in slaap in de box/wagen/babynestje etc. Enkel draagdoek en op mijn buik. Ook snachts sliep ze in mijn bed tegen me aan. En ze dronk de halve nacht om maar voldoende te krijgen. Ik kon nog niet even douchen of naar de wc, of ze werd helemaal overstuur. Mijn man kreeg haar veel minder stil dan ik. En mij lukte het ook niet altijd.
Ik heb die eerste 3 maanden als horror ervaren. Ik kreeg nachtmerries over de dood van mijn baby en man. Ik huilde zelf ook veel. Ik vroeg me voortdurend af waarom we ook alweer een baby wilde. En tegelijk hield ik zoveel van haar, en maakte ik me veel zorgen. Ik vertrouwde niemand meer met haar. Oh en ik herkende geen huiltjes hoor. Mensen zeiden tegen me dat ze best even mocht jengelen. Ik heb me tot 4 maanden afgevraagd hoe je het verschil hoorde met huilen of jengelen. Ze was namelijk altijd op volume 10 aan het schreeuwen. Ook mijn moeder hoorde het niet.
Wat ik hiermee wil zeggen: het is vaak geen roze wolk, die kraamperiode. Het is soms loodzwaar en echt overleven. Dat is normaal en veel vrouwen zullen je gevoelens begrijpen. Je hoeft niet altijd maar blij te zijn en te genieten. Dat je het allemaal even niet trekt en wenst dat je even vrij had van je baby, dat zijn gedachten die erbij horen. Zegt niks over hoeveel je van hem houdt.
Het komt allemaal goed. Na 3 a 4 maanden zul je een omslag merken.
In ons geval: ik ging na 2,5 maand loslaten dat ze van voeding tot voeding moest slapen, en zoveel uur op een dag, zoveel uur per slaapje etc. Ik legde haar in de box, troostte haar liggend tot ze sliep (ze huilde toch wel) en als ze weer wakker was gaf ik haar een voeding en schone luier. Elke keer weer. Ook als ze maar 30 min sliep. Zo ging de druk eraf dat ze moest blijven slapen, dat ze te kort sliep. En zij raakte steeds wat minder gefrustreerd, en ging steeds iets beter in slaap vallen overdag (avond nog niet). In de box en wagen lukte het nu wel. En steeds maar 30-45 min he.
En toen ging ze na de voeding 10 min 'spelen'. Het was niet meer dan wat rondkijken en friemelen. Maar als je in de buurt van de box bleef, was ze zowaar een keer vrolijk wakker. Ze begon te lachen. Ik was zooooo opgelucht! En toen werd het leuker en steeds wat makkelijker. Vanaf 4 maanden sliep ze in haar bedje en met 4,5 maand had ik mijn avond terug. Ze sliep alleen wel tot 7,5 maand de nachten nog steeds naast me in de cosleeper en kreeg 1 a 2 voedingen. Nu af en toe nog 1 en ze wordt nog steeds een paar keer wakker per nacht. Maar daar ben ik aan gewend nu. Ik hoor nu wel al maanden verschil in huiltjes en we hebben het zo leuk nu met haar!
Het komt echt goed! En schop die vent van je maar eens onder zn kont. Kan jij er wel tegen dan?? Lekker makkelijk.
Het huilen hebben wij niet zo erg gehad maar wel heel herkenbaar. Wij hadden ook geen roze wolk. Dat heeft lang geduurd. Ik stond er wel vaak alleen voor omdat mijn man chauffeur is maar als hij er was nam hij het van mij over. Ik zat ook tegen een depressie aan. Wij zijn nu een jaar verder en voel me veel beter. Maar mijn man en ik doen het wel samen.
Je verteld dat je man er veel moeite mee heeft het huilen en gebroken nachten. Maar dat betekend niet dat jij alles moet doen. Heb het er samen over en verdeel de taken. Zodat jij ook aan je rust kom.
En vaak hoor je dat het met 3 mnd over is. Maar toch met elkaar moet je het wel doen. Echt het komt goed. En J je bent niet alleen. Elke moeder heeft deze momenten. Ik heb ze ook nog wel eens.
Je verteld dat je man er veel moeite mee heeft het huilen en gebroken nachten. Maar dat betekend niet dat jij alles moet doen. Heb het er samen over en verdeel de taken. Zodat jij ook aan je rust kom.
En vaak hoor je dat het met 3 mnd over is. Maar toch met elkaar moet je het wel doen. Echt het komt goed. En J je bent niet alleen. Elke moeder heeft deze momenten. Ik heb ze ook nog wel eens.
Meid same! Rot op met je 'geniet ervan', die eerste weken waren loodzwaar en ik was blij dat ik mn meissie naar de opvang kon brengen en weer aan t werk kon. Mijn dochter huilde erg veel, en de oorzaak bleef onduidelijk. Zelfs de osteopaat kon er niks mee en iets medisch was het niet (krampjes wellicht?). Ze was alleen blij in de draagdoek oid, en de box was sowieso niet boeiend genoeg. Het werd na een half jaar makkelijker en toen ze ging lopen (gelukkig al vroeg) was het nog beter. Nu is ze 2 en nog steeds een pittig ding dat behoefte heeft aan prikkels en vermaak. Maar ook een hele lieve gezellige meid. Echt het wordt beter! Sommige kids vinden het gewoon niet leuk om baby te zijn denk ik haha!