Geen roze wolk

Hallo,
Ik heb precies hetzelfde gehad met mijn dochter. Ik kreeg uiteindelijk een postnatale depressie.
Bij mij hielp het om haar in een draagdoek te dragen zodat ik mijn handen vrij had om andere dingen te doen. Daarnaast kreeg ze nexium i.v.m. verborgen reflux. Dit hielp ook enigszins. 

Verder wil ik zeggen dat het echt beter wordt. Ik dacht toen ook steeds waar ben ik aan begonnen? En ik genoot totaal niet. Het voelde alsof ik constant op mijn tenen liep. Probeer ook je eigen rust momenten te pakken. Vraag je omgeving te helpen en je partner zal echt bij moeten springen. Een postnale depressie/burn-out wil je echt niet krijgen.
 
Poeh lieve mama wat zal jij het zwaar hebben. Ik wil schrijven dat ik het herken, en dat doe ik deels ook, alleen huilt mijn meisje niet zóveel per dag en buiten krampjes geen medische oorzaak zover wij weten. Wij tikken soms 3 uur huilen aan maar dat is verspreid over de dag, "normaal" voor de leeftijd, maar voelt als het dubbele aantal uur. Ik kan er dus echt niet tegen en huil vaak mee. Ik herken je gevoelens wel heel erg dus weet dat je niet alleen ben. Ik wil je een dikke knuffel geven en blijf je gevoelens uiten en voor jezelf zorgen. We komen er wel.
 
Terug
Bovenaan