<p>Hoi allemaal,</p><p>Ik open dit blog om mijn ei kwijt te kunnen en tegelijkertijd een taboe te doorbreken. Ergens volgend jaar willen mijn vriend en ik graag beginnen met het proberen om zwanger te worden. Hartstikke leuk! Mijn kinderwens is heel erg groot dus ik kan niet wachten om hier actief mee te beginnen.</p><p>Maar, ik heb heel sterk het gevoel een meisje te willen. Ik kan dit gevoel niet goed plaatsen maar het is er wel. Herkennen mensen dit gevoel? Ik ben zo bang dat als het zo ver is, en het een jongentje blijkt, ik heel erg teleurgesteld ga zijn. Ik probeer me wel actief met jongens bezig te houden. Ik heb bijvoorbeeld een lijstje met jongensnamen die me mooi lijken, maar toch blijft de wens voor een meisje heel sterk.</p><p>Ik heb het gevoel dat hier nog een taboe op rust en mensen vinden dat je geen voorkeur mag hebben. Dat snap ik ergens ook wel, maar ik voel dit nou eenmaal zo en daarom wil ik graag mijn ei kwijt. Misschien trekt het gevoel wel weg zodra ik zwanger ben, maar dat weet ik nu juist niet. Daarom hoop ik hier vrouwen te vinden met een soortgelijke ervaring. Hoe gingen jullie hier mee om? Bleef dit gevoel? </p>
Gender disappointment
- Onderwerp starter Lorraine
- Startdatum
Mijn vriendin had ook heel erg de wens een meisje te willen. Een soortgelijk gevoel als jij hebt. De eerste werd een jongetje, maar dat gevoel bij haar verdween als sneeuw voor de zon tijdens de zwangerschap. Ze kon het niet uitleggen. Nu de tweede op komst en dat is wel een meisje.
Ik had altijd voor ogen dat ik een jongen zou krijgen. Wilde dat ook graag. Maar toen ze "meisje" zeiden was ik heel erg blij. Kan echt niet uitleggen waarom. Het is niet zo dat ik diep van binnen toch liever een meisje wilde ofzo. Meer dat ik nu nog meer wist over dat wondertje in mijn buik. Ze was dus een meisje ?
Ik wil je niet bang maken maar dit kan ook echt volledig verkeerd uitpakken. Heb met groot verdriet van dichtbij meegemaakt, dat iemand zo graag een meisje wilde en uiteindelijk in verwachting bleek en beviel van een jongetje. Met alle gevolgen van dien. Zij dacht dat het wel over zou gaan en ze bij zou draaien als de baby er eenmaal was, maar is nu eigenlijk al ruim een jaar depressief, slikt hier zelfs medicatie voor. Haar zoontje heeft extreem last van hechtingsproblemen en loopt achter in zijn ontwikkeling omdat zij voor hem niet de liefde voelde die een moeder voor haar kindje hoort te voelen. Nogmaals wil je niet bang maken, maar misschien goed om eens met een professional te praten over waar dat extreme verlangen naar een meisje vandaan komt. Het kan namelijk zo zijn dat hier iets heel anders aan ten grondslag ligt. Wil niet zeggen dat dat bij jou ook zo is, maar helaas lopen niet altijd dit soort gevoelens wel los als je eenmaal zwanger of bevallen bent. Succes in ieder geval!
Neehoor, dit is echt volkomen normaal. Heel veel mensen hebben wel een voorkeur, soms licht, soms sterk. Zeker als het de eerste is. Als je eenmaal een kindje hebt komt er een echt mens in de plaats van het abstracte beeld dat je nu in je hoofd hebt, dan maakt het allemaal niet meer uit 
Het verhaal hierboven is overigens wel heel extreem en klinkt als een ander probleem.
Ik wilde heel graag allemaal zonen, zag mezelf echt als jongensmama. Je raadt het al, bij de geslachtsecho bleek het een meisje! Ik moest er echt wel even een paar weken van bijkomen, haha ? Uiteindelijk was ik tijdens de zwangerschap al dol op mijn meisje, nu ben ik weer zwanger en hoop ik dat ik nog een meisje krijg (lijkt me vooral voor mijn dochter heel leuk)! Al weet ik ondertussen dat het veel interessanter is om te ontdekken wat voor persoon je kindje is, dan wat voor geslacht het heeft.
Komt echt wel goed! ? En mocht het toch een jongen zijn, weet dat het oké is als je even aan het idee moet wennen.
Het verhaal hierboven is overigens wel heel extreem en klinkt als een ander probleem.
Ik wilde heel graag allemaal zonen, zag mezelf echt als jongensmama. Je raadt het al, bij de geslachtsecho bleek het een meisje! Ik moest er echt wel even een paar weken van bijkomen, haha ? Uiteindelijk was ik tijdens de zwangerschap al dol op mijn meisje, nu ben ik weer zwanger en hoop ik dat ik nog een meisje krijg (lijkt me vooral voor mijn dochter heel leuk)! Al weet ik ondertussen dat het veel interessanter is om te ontdekken wat voor persoon je kindje is, dan wat voor geslacht het heeft.
Komt echt wel goed! ? En mocht het toch een jongen zijn, weet dat het oké is als je even aan het idee moet wennen.
Ik zou me nog niet teveel zorgen maken, zolang je niet zwanger bent.. misschien is het gevoel zodra je zwanger bent wel helemaal anders. Misschien duurt het maanden of jaren voor je zwanger bent (al hoop ik dat natuurlijk niet!) En ben je zó dolblij dat je überhaupt zwanger bent, dat het geslacht ineens totaal onbelangrijk is.
Maar ook hier een wat minder positief verhaal. Collega van mij droomde ook écht van een meisje en heeft nu 2 zoons. Ze is ook depressief nu, mede daardoor. Een 3e kindje zal er zeer waarschijnlijk nooit komen. Ze werkt al 1.5 jaar niet meer en komt waarschijnlijk nooit meer werken. Tuurlijk, ze houdt echt wel van haar zoons maar ze wilde zooooo graag een meisje en was oprecht ongelukkig dat de 2e wéér een jongetje was.
Zelf heb ik 2 dochters en zou ik graag nog eens een zoon willen. Maar het gevoel wat zij heeft, zó diep en rauw.. dat herken ik gelukkig niet en met 3 dochters zou ik ook dolgelukkig zijn!! Al is de wens voor een zoon bij een 3e kindje zeker groter dan de wens voor weer een dochter.
Ik denk niet dat je nu al veel 'moet' met dit gevoel, maar wél zodra je zwanger bent. Kijk goed en eerlijk naar jezelf hoe je er dan over denkt en zoek hulp als je gevoel problemen gaat opleveren!
Maar ook hier een wat minder positief verhaal. Collega van mij droomde ook écht van een meisje en heeft nu 2 zoons. Ze is ook depressief nu, mede daardoor. Een 3e kindje zal er zeer waarschijnlijk nooit komen. Ze werkt al 1.5 jaar niet meer en komt waarschijnlijk nooit meer werken. Tuurlijk, ze houdt echt wel van haar zoons maar ze wilde zooooo graag een meisje en was oprecht ongelukkig dat de 2e wéér een jongetje was.
Zelf heb ik 2 dochters en zou ik graag nog eens een zoon willen. Maar het gevoel wat zij heeft, zó diep en rauw.. dat herken ik gelukkig niet en met 3 dochters zou ik ook dolgelukkig zijn!! Al is de wens voor een zoon bij een 3e kindje zeker groter dan de wens voor weer een dochter.
Ik denk niet dat je nu al veel 'moet' met dit gevoel, maar wél zodra je zwanger bent. Kijk goed en eerlijk naar jezelf hoe je er dan over denkt en zoek hulp als je gevoel problemen gaat opleveren!
Ik heb heel veel nichten en alleen maar zusjes en kende dus ook vrijwel niks anders dan meisjes, babymeisjes, meisjesspeelgoed, meisjesfilms etc en al mijn jeugdherinneringen gaan ook over meisjesdingen. Daarom had ik als ik er kinderen nadacht altijd een meisje in mijn hoofd, puur omdat dat alles was wat ik kende. Vanaf het moment dat ik zwanger was, wist ik meteen dat het een jongetje zou zijn. Ik wist het gewoon zeker en raakte die eerste weken stapje voor stapje meer gewend aan jongens en betrapte mezelf erop dat ik vooral naar jongenskleren en jongensspeelgoed (al vind ik prinsessenjurken ook prima hoor) naar het kijken was. Toen bij de pretecho ook bleek dat het een jongen was, viel alles daarom op z'n plaats. ik wist het gewoon. Als het een meisje was geweest, had ik echt even moeten schakelen ondanks dat ik mijn hele leven van dochters was uit gegaan!