Ik herken het gevoel van voorkeur ook. Maar besef je: gezondheid is het allerbelangrijkste. Probeer je te focussen op al het moois dat zwangerschap en moederschap je brengt.
Gender disappointment
- Onderwerp starter Lorraine
- Startdatum
Ik had zelf altijd een voorkeur voor een meisje. En toen ik zwanger was, had ik heel sterk het gevoel dat het een jongen was en daar was ik opeens helemaal happy mee. Misschien door de hormonen, geen idee. Uiteindelijk kreeg ik een miskraam dus we hebben het nooit geweten.
Ik denk dat de meeste mensen met een voorkeur voor het geslacht eerst een beetje teleurgesteld zijn maar zich er heel snel overheen zetten en dolgelukkig zijn met hun kind. De extreme verhalen over depressies en hechtingsproblemen zijn echt uitzonderingen.
Ik denk dat de meeste mensen met een voorkeur voor het geslacht eerst een beetje teleurgesteld zijn maar zich er heel snel overheen zetten en dolgelukkig zijn met hun kind. De extreme verhalen over depressies en hechtingsproblemen zijn echt uitzonderingen.
Ik herken dit ook mega!!. Ondertussen ben ik 10 weken zwanger en neig ik alsnog stiekem wel naar een meisje. Toch denk ik dat ik oké zou zijn met een mannetje , Misschien ook omdat we al namen hebben zitten fantaseren en t allemaal echt is nu..
Wat ontzettend fijn om dit te lezen: ik voelde me bij voorbaat al een slechte moeder
Wat ontzettend fijn om dit te lezen: ik voelde me bij voorbaat al een slechte moeder
Hoi allemaal!
Ik ben inmiddels 12 weken zwanger en moet zeggen dat de sterke voorkeur inderdaad flink is afgenomen sinds ik zwanger ben! Ik vind een meisje stiekem nog leuker, maar heb het gevoel dat ik een jongetje krijg en dat vind ik ook leuk
nog steeds blij dat ik dit topic toen geopend heb, omdat ik vind dat hier meer openheid over mag zijn!! Ook over teleurstelling na horen van geslacht, dat mag er zijn.
Iemand die hier schreef dat gezondheid belangrijkst is, ja natuurlijk is dat zo. Maar die opmerking benadrukt juist weer het taboe dat er heerst op de teleurstelling...
Ik ben inmiddels 12 weken zwanger en moet zeggen dat de sterke voorkeur inderdaad flink is afgenomen sinds ik zwanger ben! Ik vind een meisje stiekem nog leuker, maar heb het gevoel dat ik een jongetje krijg en dat vind ik ook leuk
nog steeds blij dat ik dit topic toen geopend heb, omdat ik vind dat hier meer openheid over mag zijn!! Ook over teleurstelling na horen van geslacht, dat mag er zijn. Iemand die hier schreef dat gezondheid belangrijkst is, ja natuurlijk is dat zo. Maar die opmerking benadrukt juist weer het taboe dat er heerst op de teleurstelling...
Hoi Lorraine,Zo was het niet bedoeld. Ik herken het juist heel sterk, heb altijd gedacht dat ik een meisje zou krijgen en kon mijzelf niet als jongensmama zien. Ik moest na de geslachtsecho echt wennen aan het idee en echt schakelen.Maar als je (zoals wij) bij de 20 weken echo hoort dat je kindje een aandoening heeft, voel je dat het thema geslacht eigenlijk bijzaak is. Ik was op slag gewend aan het idee dat het een jongen is en de teleurstelling was direct weg. Ik kan alleen maar hopen dat mijn jongentje straks lekker kan voetballen (of turnen, of wat dan ook). Ik vind het ook fijn dat je de topic hebt geopend en de herkenning van andere dames te lezen. Alle emoties mogen er zijn, dus ook teleurstelling. Alleen denk ik dat het goed is om te kiezen hoe je met die teleurstelling om wil gaan. Blijf je er op focussen, of focus je op andere dingen?
Door veel mensen wordt het inderdaad gezien als "not done" om hier over te praten. Want je krijgt van alles naar je hoofd geslingerd: "als het maar gezond is, dat is toch veel belangrijker" "je moet blij zijn dat je zwanger bent, zo veel vrouwen lukt het niet" Sorry maar naar mijn mening is dit echt bullshit. Het is jouw recht om je op een bepaalde manier te voelen en je hierover uit te spreken. Als mensen het niet kunnen handelen, fuck it. Ik had ook een mega voorkeur voor een jongetje. Toen wij de pretecho deden om achter het geslacht te komen en ik hoorde dat we een meisje kregen moest ik erg huilen en was ik teleurgesteld. Dit duurde een paar dagen en toen begon ik te wennen aan het idee. Begon me bezig te houden met meisjes baby dingen, wat hiervoor nog niet had gedaan. En uiteindelijk ben ik mega blij dat ik nu een klein prinsesje heb van bijna 2,5 jaar alweer. Het komt altijd goed joh. Je zal alleen ff moeten wennen aan het idee, maar zodra het kindje er is zal je zien dat het echt niet uit maakt.
Wat leuk! Gefeliciteerd! ? Nu ben ik stiekem wel benieuwd of je het geslacht al weet?
Zowel ik als mijn partner hadden een ‘voorkeur’ en ‘voorgevoel’ dat ons kindje een meisje zou zijn. Ik ben vorige week bevallen en het is een jongentje! Hebben zelfs de naam pas vast gezet 2 uur voordat mijn vliezen braken omdat we te veel twijfelden over jongensnamen.
Het is heel gek maar sinds hij er is voelt het enorm alsof het niet anders had kunnen zijn! We zijn dolgelukkig en super verliefd op ons kleine ventje! Mijn wens voor een dochter blijft sowieso nog wel maar die voelt ook direct minder sterk ofzo. Dus ik zou me er niet teveel druk om proberen te maken, ik deed dat ook enorm maar dat bleek allemaal voor niks?
Het is heel gek maar sinds hij er is voelt het enorm alsof het niet anders had kunnen zijn! We zijn dolgelukkig en super verliefd op ons kleine ventje! Mijn wens voor een dochter blijft sowieso nog wel maar die voelt ook direct minder sterk ofzo. Dus ik zou me er niet teveel druk om proberen te maken, ik deed dat ook enorm maar dat bleek allemaal voor niks?