Gender disappointment

ik schaam me om te zeggen maar ik ben hier zelf ook bang voor... ik krijg een jongentje maar zie mezelf echt niet als jongens moeder en ben bang dat m’n gevoel niet gaat veranderen hier in... voel zo oneerlijk tegenover m’n kind
 
Ik herken dit zo erg! Bij mij is met 14+6 ook gezegd dat wij een jongetje krijgen en ik heb daar alleen in mijn bed best wel wat traantjes om gelaten.. ik geloof ook wel dat als het er is ik dan denk van waarom dacht ik toen zo.. maar ik zie mijzelf ook als een meisjes mama en ben gewoon bang dat de band met een jongen heel anders is dan met een meisje
 
Ik heb dit ook gehad bij mijn eerste zwangerschap. Meer dan een fake “oh leuk...” kreeg ik mijn strot niet uit na de woorden van de verloskundige. Maar inmiddels is de kleine man 2 jaar en is het fantastisch! Ik ben er zelfs zo blij mee dat ik op mezelf had ingepraat dat ik waarschijnlijk een boy’s mom zou zijn. Dat leek me leuk. Leuk dat die kleine met elkaar kunnen spelen etc.

Inmiddels ben ik 18 weken zwanger van de 2e en bleek het een meisje te zijn. Super leuk. Maar ook dat was opnieuw schakelen ?

Er is niets wat meisjes niet kunnen wat jongens wel kunnen of anders om. Probeer te genieten van het feit dat je een moeder mag worden! En vergeet niet, je kunt altijd nog kijken of een 2e of 3e of misschien zelfs 4e in zit. Steeds 50% kans ?
 
Ik herken je gevoel zeker. Ik zag mezelf altijd als een meisjes moeder. Tijdens mijn zwangerschap had ik heel sterk het gevoel dat het een meisje zou zijn. Ik moest me echt inhouden niet alvast een jurkje te kopen bijvoorbeeld. Tijdens de 20-weken echo bleek het overduidelijk een jongen te zijn. Ik moest echt even schakelen, dat heeft wel een paar dagen geduurd. Daarna was het helemaal oké, een jongen was natuurlijk net zo welkom als een meisje! Inmiddels is onze prachtige zoon 1 jaar geworden. We zijn nu bezig voor een tweede. Mijn man wil heel graag een meisje, mij maakt het echt niet meer uit.
 
Ik herken dit gevoel helaas ook. Van te voren niet verwacht. Ik heb al een meisje en ben nu zwanger van een jongetje, ik voel dat ik dit echt even moet verwerken. Ik had blijkbaar toch liever een meisje gewild. Ben zelf ook iemand die nooit echt met jongens speelde en heb weinig met mijn broertje. Mijn vriendinnen zeiden ook steeds jij bent echt een meisjes mama. Zal straks vast even veel van ons jongetje houden, maar moet er echt aan wennen. 
Ik vind het ook erg van mezelf eigenlijk hoor, omdat je ook weet dat je zo dankbaar moet zijn. Maarja veroordelen werkt averrechts dus probeer het maar even van mij af te schrijven☺️ 
 
Gefeliciteerd! Ik herken het heel goed. Had zelf ook een voorkeur voor een meisje, vooral bij de 2e.
Heb nu 2 jongens... Ik zou heel graag een 3e willen maar hoop nu nog meer dat het dan wel een meisje is, vooral omdat dat de laatste is...
Hoe is het met jou? Nog steeds gevoel dat je voorkeur hebt? Weet je al wat het wordt?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan