Hallo zijn jullie er nog?

Heel herkenbaar dat je het dan gehad hebt. Is echt zwaar als je knulletje zo is. Wij hadden dat een week of twee geleden ook; ik werd er echt niet goed van. Nu is het al een dag of vijf of zeven over. Ik weet niet of Oei ik groei altijd klopt maar in dit geval want het bleek een donderwolkje te zijn want ineens kan hij allemaal dingen meer. En Efraim is volgens mij twee weken jonger dan Thomas dus misschien heeft hij nu effe een donderwolkje?
Met mij gaat het goed al was het aan het eind van de middag wel weer even lastig. Niet door jouw mail hoor.

Ik zat aan m'n man te vertellen hoe onzeker ik ben en toen bleek ik toch wel weer heel erg kwetsbaar te zijn zeg.
 
In zo'n beetje alles wat hij zegt, hoor ik een veroordeling van hoe ik Thomas verzorg en met hem omga terwijl hij zich daar helemaal niet van bewust is en als ik anders zou luisteren (goed zou luisteren) dan veroordeelt hij helemaal niemand. Ik loop ook altijd te vergeleijken. Eigenlijk ga ik er bij voorbaat al van uit dat Thomas later (of nu al) meer van z'n papa dan van mij zal houden en alles zie ik nu als een bevestiging. Heel irritant.
 

Heeeeel herkenbaar wat je daar schrijft.
Je bent gewoon heel bang dat je Thomas verkeerd verzorgd, dat je geen goede moeder bent, etc. En daardoor vat je alles zo op...lastig is dat he?! Ik herken het helemaal.
 
Als ik zo je berichtje lees voel je jezelf heel minderwaardig als moeder, of niet?

 
Ja, dat is dan heel lastig maar ook enorm vermoeied. Want ik wil dan ook weer bewijzen dat het nog wel meevalt en hoop dat papa wel kijkt als Thomas mij een kusje geeft.
Al met al, zit die krinkel in m'n hoofd daar de boel behoorlijk te verzieken en ben ik des te blijer dat ik hulp ga krijgen.Ik zou namelijk zelf zo niet weten hoe ik van die kronkel af moet komen. Want in feite slaat het natuurlijk nergens op.

Maar heb jij er dan dus ook last van?
 

quote: Issie reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('24-09-2007 20:10:48'));

Als ik zo je berichtje lees voel je jezelf heel minderwaardig als moeder, of niet?





Ja, maar ook een soort moeder voor spek en bonen. Ooit of misschien al snel zal blijken dat ik er helemaal niks van terecht breng en dat Thomas me uit zal lachen en zich diep zal schamen dat ik zijn moeder ben. Klinkt niet best he.

 
Ja, ik was vandaag ook niet de gezelligste tegen mijn zoontje.
Vooral niet toen hij zo aan het huilen was (wat volgens mij idd. een sprongetje is)
En als Maarten dan thuis komt en Efraim gaat onder het eten heel vrolijk tegen maarten zitten doen voel ik me gelijk onzeker en ben ik zooo bang dat ik iets fout heb gedaan.


 
Voel jij jezelf minderwaardig als moeder en zo ja, op welke manier?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan