Hebben jullie ook "tics" ? ? ?

Tja,mijn ergste tic is wel dat alles in huis zo staat en niet anders.
Wij hebben een houten planken vloer,één bank,die niet aan een muur staat maar vrij,staat precies met zijn poten op een bepaalde naad van die vloer,als dat verschuift.....oei!
Dir geldt ook voor de stoel en ook alle potjes ed staan op MIJN manier gerangschikt!
Ik ben heel precies in het huishouden en laat het liefst niemand hier poetsen.
Kun je nagaan hoe ik me op zit te vreten nu manlief even alles moet doen hier.

Verder inderdaad de toiletrol,maar dan alleen in mijn eigen huis.
Oja,een heel genante...ik controleer de wekker altijd drie keer...dat is bijna dwangmatig,haha!

Groetjes Tanja.
 
Dankzij Nikki (Idols) en haar Gospel had ik mijn stukje weg gedrukt, zooo jammer maar ik heb wel genoten van haar optreden!!!

Niets is mij vreemd en jullie allmaal boven mij is mij ook niet vreemd.

maar dankzij de komst van de meiden en slecht slapen zijn mijn tics wel afgenomen.

iedere dag de keuken schoon, speelgoed aan de kant en kleren klaar gelegd is het wel voor nu. Wie weet is er straks weer ruimte voor mijn tics... haha

Liefs Renske
 
Oh, wat heb ik een makkelijk leven! Haha. Ik herken het wel, maar ik doe er niet aan hoor. En dat van defensie .... mijn man heeft daar (helaas!!) geen last van! Zou wel leuk zijn een keer. haha
Misschien is mijn tic wel dat ik geen tics wil hebben. Als ik zie dat is iets op een bepaalde manier wil, dan doe ik het expres anders. Zo had mijn man vroeger een tic dat alles recht moest liggen. Nu wist hij dat van zichzelf en stoorde zich eraan, en nu legt ie regelmatig dingen expres scheef. (waarop ik het dus expres weer rechtleg omdat ik vind dat ie niet zo raar moet doen... haha, snappen jullie het nog?)

Mijn enige rare ding is meer iets psychisch. Ik deel alles in in groepjes van drie. Als ik de straat in kijk zie ik niet 12 auto's staan, maar 4x 3 auto's. Als ik koekjes tel, tel ik niet 36 koekjes maar 12x 3 koekjes. Alles wat ik zie probeer ik in groepjes van 3 te rangschikken. Het beheerst m'n leven niet hoor, word ook niet gek als ik het niet doe, maar doe het toch.
Het schijnt een bekend psychisch verschijnsel te zijn (toch gestoord, wist het wel!). Er schijnen ook groepen te zijn die dat met het getal 4 hebben. K'zal het toch 's opzoeken hoe dat zat.

Liefs Nelleke
 
hoi

ik barst van de tics

bed moet idd strak opgemaakt zijn en dekbed moet er goed inzitten zo niet dan ga ik eruit om alles goed te leggen anders slaap ik niet

wc rol moet ook met het velletje naar voren

handoeken moet op mijn manier opgevoouwen en anders doe ik het over

ik strijk bijna alles en alles moet in setjes in de kast hangen

verder kom ik nu niet maar waaarschijnlijk heb ik er nog veel meer

groetjes saskia
 

Euh,.. ben ik de enige zonder tic?
Of ben ik zelf getikt? Whahaha.. Hmz,.. Goeie vraag!  

Ik ben denk ik wat te makkelijk met alles en vind dat soort dingen niet "erg" genoeg om me druk over te maken.

Ben wel iemand die erg van de symmetrie is/houd, maar dat houd niet in dat ik bij andere alles dwangmatig precies tegenover of van  elkaar zet oid hahaha..

En van dat toiletpapier?? Nooit bewust op gelet.. Als het er maar hangt!!

Esmé mv Kay


 
Haha, wat grappig om te lezen!! Ik heb zelf zo weinig 'tic'dat ik niet eens weet hoe de toiletrol hier hangt, oei!! Wat ik wel wil is dat alles opgeruimd is (voor het oog dan) voordat ik savonds ga zitten. Dus als dat betekent dat ik om tien uur nog speelgoed aan het opruimen ben (na het sporten ofzo) so be it! Ik ben verder niet zo opruimerig, kan er heel goed een enorme zooi van maken (gooi savonds mijn kleren bv naast het bed terwijl manlief ze netjes over een stoel hangt) maar ik kan ook zeer grondig opruimen als het moet.

Liefs, Marcia mv Puck
 
Oke, ik zal het maar bekennen. Dit is mijn


kledingkast.....



Nadat de kraamhulp die helemaal had opgeruimd...
NOrmaal is het een grote bende. Als mijn huis op het oog maar schoon en opgeruimd is vind ik het wel prima. Ik zou graag willen dat ik mijn kleren ook zo netjes kon opvouwen, maar het zit gewoon niet in me.

Annemieke
 
Terug
Bovenaan