Met twee gezonde kinderen, een jongen en een meid zou je denken dat je tevreden moet zijn, ben ik natuurlijk ook, ik ben stikgelukkig met mijn 2 kindjes, maar dat gevoel....
Hoop dat ik hier niemand op zijn ziel trap want natuurlijk begrijp ik ook dat een kinderwens niet voor iedereen zo makkelijk is weggelegd. Dat besef ik me maar al te goed. Daarom vind ik het ook zo dubbel, ik ben heel gelukkig met mijn kindjes maar ik heb heel sterk het gevoel dat ik graag een 3e wil, ik heb dit altijd gewild, maar mijn man vind het goed zo. Hij heeft ook wel gelijk in bepaalde opzichten, financieel, praktisch, ed.
De jongste is bijna 3 en de oudste is 4.5 en ik zou echt heel graag een derde willen, heb het er heel duidelijk over gehad maar zijn standpunt is ook heel duidelijk, als ie het zou doen doet hij het voor mij en absoluut niet voor zichzelf want hij vindt het prima zo.
Ik vind het zo ontzettend moeilijk om me hier bij neer te leggen, het is een gevoel wat je niet kan uitschakelen en ik zou graag reacties krijgen van mensen die in dezelfde positie zitten of gezeten hebben en hoe ze dit opgelost hebben...ik hoop dat het gevoel slijt maar het zit er al 3 jaar en tot nu toe slijt het niet.
Af en toe word ik echt een beetje simpel van mezelf en kan ik het niet uitstaan dat ik er zo'n last van heb, ik zou willen dat ik me er bij neer kon leggen want ik ben ontzettend gelukkig met mn kids maar ik kom niet van dat gevoel af.
Hoop wat reacties van jullie te krijgen....bedankt !
Positief of negatief...alles is welkom.
Hoop dat ik hier niemand op zijn ziel trap want natuurlijk begrijp ik ook dat een kinderwens niet voor iedereen zo makkelijk is weggelegd. Dat besef ik me maar al te goed. Daarom vind ik het ook zo dubbel, ik ben heel gelukkig met mijn kindjes maar ik heb heel sterk het gevoel dat ik graag een 3e wil, ik heb dit altijd gewild, maar mijn man vind het goed zo. Hij heeft ook wel gelijk in bepaalde opzichten, financieel, praktisch, ed.
De jongste is bijna 3 en de oudste is 4.5 en ik zou echt heel graag een derde willen, heb het er heel duidelijk over gehad maar zijn standpunt is ook heel duidelijk, als ie het zou doen doet hij het voor mij en absoluut niet voor zichzelf want hij vindt het prima zo.
Ik vind het zo ontzettend moeilijk om me hier bij neer te leggen, het is een gevoel wat je niet kan uitschakelen en ik zou graag reacties krijgen van mensen die in dezelfde positie zitten of gezeten hebben en hoe ze dit opgelost hebben...ik hoop dat het gevoel slijt maar het zit er al 3 jaar en tot nu toe slijt het niet.
Af en toe word ik echt een beetje simpel van mezelf en kan ik het niet uitstaan dat ik er zo'n last van heb, ik zou willen dat ik me er bij neer kon leggen want ik ben ontzettend gelukkig met mn kids maar ik kom niet van dat gevoel af.
Hoop wat reacties van jullie te krijgen....bedankt !
Positief of negatief...alles is welkom.
);