Heel graag een 3e willen maar man wil niet.

Ger,
Ik lees net mijn bericht nog even terug en hoop niet dat je een verkeerde indruk krijgt. Want  jij begint heel voorzichtig,  met dat je je  afvraagt of jouw probleem vergelijkbaar is en ik geef een antwoord met als direct begin  "dat het wel even een andere situatie is". Maar ik bedoel dit niet zo bot als het er nu staat! Was vooral onder de indruk van jouw verhaal over je  situatie, en zo bedoel ik mijn startzin dan ook. O.k.?
 
Hoi Liseau.

Ik snap wel wat je bedoeld. Bij mij is de situatie net andersom bedoelde ik er ook een beetje mee. Mijn man zou nu wel willen, maar ik niet.

Maar het verhaal wat erachter zit is wel even anders. Ik heb sowieso verhoogd risico op overspannenheid. Door een aantal trauma's van vroeger enz. Dus ik moet tijdig en veel ontspannen. Dan gaat mijn zoontje logeren en hebben wij even tijd voor onszelf.
Dat vind ik wel fijn. Maar de laatste tijd vind ik het steeds minder prettig als mijn zoontje gaat logeren.

Ik merk wel dat ik echt nog in het moederschap moest groeien. Ik vond het altijd leuk om te "moederen" maar echt fulltime moeder zijn viel me zwaar. Ik wilde daarom ook graag fulltime werken. Dan kon ik het het beste volhouden naar mijn idee. Maar nu is dat sinds enige tijd helemaal omgeslagen. Het liefst zou ik nu alle dagen thuis zijn en leuke dingen doen met mijn zoontje. Of maar gewoon met hem thuis zijn. Ik geniet er nu echt van. En dus kwamen ook de kriebels voor een tweede.

Ik heb het er gisteren nog even met mijn man over gehad. Ik vind het idee van een tweede heel leuk, maar ik zie het meeste op tegen de babytijd. Dat zware verzorgen enz. Maar we hebben wel al afgesproken dat we het dan echt enorm leuk gaan maken. En dat we lekker veel uitrusten enz. Deze keer ga ik dan wel lekker mijn gehele kraamtijd in bed ligggen en me laten verzorgen. Mijn zoontje mag dan lekker bij me liggen of spelen op de kamer. Lijkt me heerlijk........

Maar toch blijft het een eng idee vind ik. Ik ga nog steeds naar een therapeut om te proberen alle trauma's zoveel mogelijk een plekje te geven. Aan hem ga ik ook eens vragen wat hij ervan zou vinden.

Wat de schuldhulp betreft. Dit kan ook een lening worden. Een saneringskrediet. Dan houden we nog om en nabij de 400/500 euro over in de maand als alles betaald is. Dat is best gunstig voor een schuldhulp vind ik.
Dit kan nu nog omdat mijn man naar school gaat en zijn geld wordt vrijgelaten voor studiekosten. Vandaar dat we dan nog wel redelijk wat over houden. Dus het is niet zo plenibel als dat het klinkt zeg maar.

Wat een verhaal zeg! Maar ja dat heb je als je met zoveel dingen in je hoofd zit.
Wel vind ik dat ik me niet voor de rest van mijn leven mag en kan laten lijden door deze "problemen". Want dan zou ik dus helemaal geen leven hebben. Het is juist het beste zo "normaal" mogelijk door te leven. Dan leer je het beste omgaan met alles.

Groetjes Ger.
 
Hallo allemaal,

Mag ik ook mee doen in deze moeilijke kwestie.....
Gisteravond na een verhitte discussie kwam bij mijn man het hoge woord eruit: voor hem is het gezin met 2 gezonde meisjes compleet. Die mededeling ging bij mij als een mes door mijn hart. Hij weet namelijk al jaren dat ik een grote kinderwens heb. Nu zijn we idd heel blij met 2 gezonde en mooie meisjes( Isabelle van bijna 3 en Sarah van 3 maanden)
maar toch blijft het kriebelen...ik kan het ook nog niet naast me neer leggen en hoop maar dat hij er over een jaar of 2 anders over denkt....

Groetjes Odette
 
Odette, zo voelde het voor mij ook! Het is gewoon een rotgevoel als ze zo maar effe melden dat ze een derde niet zien zitten. Ik heb er best wel moeite mee, mijn man weet dit ook maar hij begrijpt volgens mij niks van die vrouwenhormonen. Leg een man maar eens uit dat dat gevoel heel diep zit, mannen kennen dat gevoel gewoon niet.
Ik had mezelf ook altijd voorgesteld met 3, tuurlijk zijn er ook mensen die zich 1 kind voorstellen maar die nooit kinderen kunnen krijgen, dit is helemaal afschuwelijk, ik probeer daar maar aan te denken om het ergste gevoel wat te onderdrukken, ik heb tenslotte al 2 gezonde kindjes....maar toch he....

Ger, moeilijke situatie, ik kan natuurlijk in niemands portemonnee kijken, maar ik vind het wel altijd iets om rekening mee te houden. Door mijn werk zie ik ook vaak mensen die financieel aan de afgrond zitten, niks anders dan schulden en toch 3 kindjes eten moeten geven, dan vind ik het geen slimme beslissing. Maar gevoel kan inderdaad overheersen, gelukkig zit ik niet in de situatie dat ik bijv. bij een derde er financieel slecht aan toe zou zijn, dat zijn allemaal maar luxe problemen.
Maar het is wel heel goed dat je erbij stil staat dat je inderdaad nog een schuld af moet lossen, zet de voors en tegens op een rijtje en als je het financieel aankan, waarom niet, het is wel het mooiste wat er is natuurlijk.
Suc6 met jullie beslissing !
 
Ger, ik las nog effe het 1ste stukje in je bericht. Het is natuurlijk best zwaar om straks de verantwoording te hebben voor 2 kindjes, de 1 gaat er makkelijker mee om dan de ander en als je inderdaad "een verleden" hebt dan kan ik me goed voorstellen dat je er nog niet aan toe bent omdat er misschien nog andere dingen verwerkt moeten worden.
Het is tenslotte toch een hele verandering weer, eerst een zwangerschap met de nodige hormonen, dan een zware babytijd met nog een kindje wat je hebt rondlopen.
Ik zou het er zeker met je psycholoog over hebben, is zeker niet verkeerd, je kent jezelf misschien ook het beste om te beslissen of je het al aankan, sterkte met je beslissing in elk geval.
 
Ik moet trouwens wel zeggen dat echt uitrusten er bij mij niet bij was met de 2e en nog 1 van 1.5 jaar rondlopen. Ik was voor mijn gevoel hele dagen aan het voeden,verschonen, verkleden en aan het zorgen. Ik kwam amper aan mezelf toe. Misschien dat anderen hier andere ervaringen hebben maar naar mijn idee krijg je het wel een stuk drukker. Niet om je bang te maken hoor, integendeel ik hoop voor jullie dat je straks heel erg kan genieten als het eenmaal zover is. Wilde alleen even kwijt hoe ik het ervaren heb.
 
Hoi Roosje,

Het voordeel misschien bij mij is dat mijn zoontje nu al 2,5 jaar is. Hij wordt echt al een grote jongen en eet gewoon met de pot mee. Dus echt niks baby meer om het zo maar te zeggen. Tegen dat de baby dan geboren zou worden gaat hij al bijna naar school of zit hij er al. Dus dat probleem hebben wij voor de rest niet.

Het zal wel drukker worden ja. En voor de zekerheid bespreek ik het even met mijn therapeut. Hij heeft toch een heldere, neutrale kijk op de dingen omtrent mij.
Maar mijn gevoel wordt wel steeds sterker. Doordat ik het veel bepraat, hier, met mijn man en de mensen om ons heen ga ik steeds meer inzien dat de spoken die ik op de weg zie, niet altijd de waarheid zijn of zullen zijn. Ik heb nu veel steun van de omgeving en we zijn van plan het echt heel anders aan te pakken nu. Dat scheelt wel een hoop. We zullen nu ook niet de stress hebben van toen. Dat is nu allemaal niet meer van toepassing.

Wat de financien betreft. Ik probeerde juist uit te leggen dat we het nog redelijk goed zullen hebben. Het zal geen enorme rijkdom zijn waarop we onszelf helemaal te buiten kunnen gaan. Maar we kunnen alles er goed van betalen en soms eens iets extra's. Dat is een fijn idee. Bovendien heeft mijn man over ongeveer 2,5 jaar waarschijnlijk weer een baan en dan krijgen we het echt goed. Dan zou het kindje in het gunstigste geval al 2 zijn. Dus dat komt allemaal heel erg goed uit.

Ik vind het wel prettig hier met meerdere mensen over te kunnen praten. Doet me goed.

Roosje hoe is het jou trouwens bevallen toen je tweede er was? Met drukte, regelen enz?

Groetjes Ger.
 
Ik had gelukkig 2 hele makkelijke bevallingen gehad zodat ik ook na een 2e(geboren in 2 uur tijd)  weer snel op de been was. Ik heb de eerste tijd genoten van mijn zwangerschaps en ouderschapsverlof dus was hele dagen thuis bij mijn kindjes, een heerlijke periode, de oudste ging wel 2 dagne in de wk naar de kinderopvang want   dat liep toch door en voor hem was het heerlijk spelen daar. De tweede ging na een half jaar ook 2 dagen mee naar de opvang. Het voordeel was gewoon dat ik de eerste tijd lekker thuis was en hele dagen de tijd had voor m'n kinderen. Ik hoefde niet hele dagen heen en weer naar school om te halen en brengen, dat probleem zou ik nu wel hebben als er een 3e zou komen want ik ben toch 4 keer per dag heen en weer aan het rijden. Je moet ze dan toch  iedere keer  meenemen als ze nog klein zijn, althans ik ben toch zeker wel een half uur kwijt dus ik zou mn kind dan niet snel thuis laten liggen.
Maarja...zelfs dat zou me niet tegenhouden.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan