helaas is het hier ook mis gegaan

He dames,
wat een verdrietige verhalen. En helaas zo herkenbaar. Ik heb ik september een missed abortion (echo van 11 weken liet een levenloos vruchtje van ongeveer 8 weken zien) en een curettage gehad. Ik was toen al zo ziek van de zwangerschapsmisselijkheid (in twee weken er 7 kilo afgespuugd) en zo moe, dat ik de klap er nauwelijks bij kon hebben. Al met al ben ik toen 3 weken thuis geweest.

En nu verkeer ik weer in grote onzekerheid. Dit weekend twee grote bloedingen gehad en nu verlies ik al twee dagen nog bruinig en rozig slijm. Zometeen, over anderhalf uur, heb ik een echo. En dan weet ik of het echt fout is of dat er nog hoop is.

Ik wens jullie heel veel sterkte en neem de tijd. Luister goed naar je koppie en je lijf en laat je niks aanpraten dat je je zus of zo moet voelen.
 
Hey Gipsey

Ik weet niet of je nog meeleest.
Maar ik wou weten hoe het nu met je gaat...
is het zoals voorspelt het afgelopen weekeinde de miskraam
definitief geworden?
Ik hoop dat als het echt gebeurt is, dat je niet al te veel pijn
hebt gehad.
Bij mij is het bloeden nu echt op gang gekomen, heb nog wel
krampen...maar het is te verdragen. Vrijdag gaan we naar het
ziekenhuis voor controle.

Ik wou je nog veel succes toewensen.
En voor de andere dames natuurlijk ook...

Groetjes Johanna
mv Qinq,
 
Hoi Johanna,

Ik heb afgelopen zaterdag hevig bloedverlies gehad, en een aantal flinke stolsels verloren. Kon geen vruchtje herkennen.
Heb ook bijna geen pijn gehad. Vraag me nu af of het er wel allemaal uit is. De 2de keer dat ik de medicijnen indeed, werden ze niet opgenomen. Het bloeden is nu zo goed als gestopt. Ik heb af en toe kleine stekende krampen in de buik.
Morgen heb ik de controle echo. Ik hoop dat alles weg is, maar denk het haast niet.

Hoe gaat het verder met jou? Heb je veel buikpijn? Wat heb jij gekozen om te doen?
Afwachten of toch curretage? Bij mij zal het waarschijnlijk dan toch curretage worden.
Ik vind het allemaal best zwaar. Zie ook hier weer tegenop. Wat een onzekerheid allemaal he?

Ik heb nog wel een mooi gedicht geschreven voor mijn kleine, als verwerking. Als een soort van afscheid. Verder heb ik alles opgeschreven voor mezelf in mijn dagboek als verwerking. Dat helpt bij mij wel om het allemaal een plaats te geven.
Hoe ga jij om met je verdriet in dit alles?

Ik wens jou ook veel sterkte toe met alles. En ik hoop dat het ook heel erg mee zal vallen voor jou qua pijn enzo.


groetjes,
Gipsey
 
Hoi Wens voor drie,

Hoe gaat het nu met jou? Hoe is de echo afgelopen? Hoever ben jij nu eigenlijk met je zwangerschap?
Ik hoop zo voor je dat het mee is gevallen. het lijkt me heel zwaar dat je nu weer bloedingen hebt. Zeker als je eerder ook al een missed abortion hebt meegemaakt.
Ik leef met je mee, laat je nog even weten hoe het is afgelopen?

Ik heb morgen de controle echo, ik hoop dat alles weg is. Maar jah, als dat niet zo is wacht me nog een curretage. Hoe was jou ervaring de vorige keer daarmee?
Mijn internist zei nog wel, dat hij het onzin vond dat de gyn mij een aantal dagen wou laten opnemen voor mijn suiker. Hij vond dat ik heel goed met mijn diabetes omga en dat het wat hem betreft gewoon een dagbehandeling kan worden. Dat vind ik wel fijn, mocht de curretage nodig zijn. Dan kom ik nadetijd ook niet op een kraamafdeling te liggen. Want dat is dan toch wel onnodig confronterend....
Ik denk dat wij (mijn man en ik) nog wel iets gaan doen om het af te sluiten. Maar ik weet nog niet precies hoe we dat in gaan vullen. Misschien gaan we ook wel even er tussenuit, om even lekker uit te gaan waaien bij de zee ofzo.

Ik wens jou heel veel sterkte toe,

groetjes,
Gipsey
 
Hallo Gipsey

Bij mij is afgelopen zaterdag het bloeden echt begonnen.
De krampen waren wel naar maar wel te verdragen.
Vandaag heb ik (denk ik tenminste) het vruchtje verloren.
Het was een redelijke klodder bloed in mijn ogen. Maar het viel me
op dat het geen bloed afgaf. Beetje smerig misschien.
Ik had van mijn VK gehoord dat ik het anders in een bakje water
moest doen dan gaat het bloed weg en kun je beter zien wat het is.
Ik kan er persoonlijk weinig uit wijs worden. Maar je kan er wel aan zien
dat het al aan het afbreken was.

Ik vind het allemaal nog best pittig. En probeer het een plaats te geven.
Ik heb ook een gedicht geschreven. En er staan kleine aantekeningen in
mijn agenda zoals: hopen hopen hopen.
Ik droom ook heel veel. Dat ik toch 2 kinderen heb. En dat ik ze knuffel en
met ze speel.
Voor mezelf heb ik besloten om over een tijdje een tattoo te laten zetten.
3 sterren voor 3 miskramen bij mijn lies.
Dan draag ik ze toch bij me.

Vreemd dat die medicijnen de 2de keer niet oplosten. Gelukkig heb je niet veel pijn gehad. Het je ook pijnstillers geslikt? Die stekende pijnen en krampen heb ik ook nogsteeds. De ene keer meer als de andere.
Ik hoop dat je niet een curretage hoeft te ondergaan. Ook ivm jou diabetes.

Het blijft me zwaar vallen. En dat had ik niet verwacht, tenminste niet zo erg.
Vorige week zijn de gordijnen de hele week niet open geweest.
Ik heb zoveel mogelijk spelletjes gedaan met mijn dochter. En 's avonds uithuilen bij manlief. Hij heeft het er ook zwaar mee. Hoe gaat jou man er mee om?

Vrijdag naar het ziekenhuis, dus voorlopig de natuur zijn gang laten gaan.

Sterkte meid en hou me op de hoogte!

Groetjes
Johanna

mv Qinq,
 
Hoi Gypsey,

Bij mij is het dit keer gelukkig goed afgelopen. Gisteren hebben we een echo gehad en die was prima. Pffff. Dus voorzichtig ben ik weer blij.

De curettage an sich viel wel mee, het is maar een kleine ingreep. Maat omdat ik toen lichamelijk al erg zwak was (was al een paar weken heel ziek van de misselijkheid en viel kilo's af), duurde het erg lang voor ik weer op de been was. Gewoon totaal uitgeput.

Ik hoop dat het bij jou allemaal via de natuurlijke weg verdwijnt, dat scheelt toch weer. En nogmaals veel sterkte gewenst!
 
Hoi Johanna en Wens voor drie,

Gisteren had ik de echo gehad, en bleek alles er nog gewoon te zitten.
Ik moet nu as dinsdag voor curettage.
Morgen heb ik een gesprek over de opname. Waarschijnlijk kan het toch een dagbehandeling worden. Als alles goed gaat met de suikers ed mag ik dan smiddags al weer naar huis.

Verder gaat het hier wel redelijk. Woensdag heb ik er wel flink om gehuild, het was een hele duidelijke echo. Je zag het kindje heel duidelijk, en ook met een snoertje zo aan mijn baarmoeder. Dat maakte wel heel veel gevoelens bij me los.

Mijn man is er nu vrij rustig onder. Hij vindt het ook heel erg, maar we proberen ook vooruit te kijken naar de toekomst. Dat het wel een keer gaat lukken.
Ik zie wel op tegen de curettage, weet ook eigenlijk niet hoe lang het duurt voor je weer kan werken. Ik ga onder volledige narcose. Hoop dat het allemaal snel voorbij zal zijn.

Ik wens jullie ook veel succes met alles.
Het is heel herkenbaar om zo te dromen, daar heb ik ook last van. In mijn dromen is het kindje nog gewoon in leven, en dan word ik wakker en moet ik mezelf weer zeggen dat het niet meer leeft. Heel raar, het onderbewust zijn speelt denk ik hier wel in mee. En m'n lichaam is natuurlijk nog gewoon zwanger. Heb nog alle zwangerschapsverschijnselen, dat is heel dubbel.
Ik probeer de dag wel goed door te komen, al voel ik me wel veel leeg en weet ik gewoon niet wat te doen. dan hangen voor de tv en een beetje de dingen doen die ik moet doen in het huishouden ed. Echt genieten van dingen kan ik nog niet. Misschien komt dat gauw wel weer. Ik hoop weer gauw mijn dagelijkse leventje op te kunnen pakken. Thuis komen de muren af en toe op me af. Voelt allemaal zo zinloos en nutteloos. Al heb ik wel een lief zoontje, waar ik wel echt mijn aandacht aan besteed. Dat is tenminste nog een goede afleiding.

groetjes,
Gipsey
 
Hoi Gipsey

Bij mij heeft alles een onverwachte wending genomen.
Eergisteren was het vruchtje geboren, er gisteren brak zo te zeggen "de hel" los.
Het was een mooie dag gisteren, had besloten om een heel klein stukje te lopen met mijn dochter. Toen we liepen merkte ik al dat ik meer krampen kreeg.
Nog net niet thuis, en ik voelde alles lopen. We zijn snel in huis gegaan.
Er kwam een hele lading vers bloed maar ook grote klonten. Het was eerst nog wel te doen. Maar ik had mijn man al gebeld dat hij thuis moest komen, hij moet anderhalf uur rijden voordat hij thuis is. Daarna heb ik mijn zus ook gebeld. Zij woont bij mij in het dorp. Ik heb 2 uur onder een hete straal gestaan in de douche. Binnen 2 uur 4 paracetamol gehad. Maar de pijn werd alleen maar erger.
Half 7 zei ik tegen mijn man bel het ziekenhuis maar, ik weet niet of dit normaal is.
We konden meteen komen, naar de verloskamers (erg dubbel)
Ik bloedde heel hevig en voordat we het ZH in waren voelde ik alles langs mijn benen gaan. Er kwam geen eind aan. Ik was eerst redelijk kalm onder de hele omstandigheden.
Totdat een arts inwendig onderzoek ging doen. Ik kon aan haar gezicht zien, dat ze echt geschrokken was.

De gyn kwam en er werd een echo gedaan. Er was weefsel te zien, en dat irriteerde mijn baarmoeder. Hierdoor bloedde ik extreem veel.
Curretage was de oplossing.
We waren 7 uur in het ZH en iets over acht ging ik onder zijl.
Negen uur werd ik weer wakker.
Bijna geen pijn meer en een beetje misselijk. Maar daar kreeg ik meteen weer iets voor. Ik heb een dik uur in de verkoever kamer gelegen, bijkomen.

Ik weet dat ik nu echt een horror verhaal heb verteld. En ik ben ook nog aardig slapjes van al het bloed wat ik verloren heb. De artsen waren zo aardig en attend.
Er word heel goed voor je gezorgd. Niet iedereen moet met spoed een curretage ondergaan. Dus maak je daar asjeblieft geen zorgen om!!!
Van de hele ingreep merk je niks. Alleen na de tijd, ik ben wat stijfjes en duf.

Ik was er eerst heel huiverig voor de curretage. Maar het is niks om angstig om te zijn. De ingreep duurt ongeveer een half uur terwijl je lekker slaapt.
Het voelt wel enigzins als een bevrijding. Nu kan ik opknappen en weer doorgaan, je blijft zo in een sleur hangen. Doordat je weet wat je meedraagt. En dat is er niet meer, je kunt het nu echt een plekje geven.

Ik wou je wel laten weten hoe het was gegaan. Misschien kan ik je daarin een beetje geruststellen. Want wat mij gisteren is gebeurd is niet gewoon!
Ze hebben mij verteld om eerst rustig aan te doen. En over 2wk heb een telefonisch controle. En over 6 wk gaan we een bloedtest laten doen.
Misschien geeft dat meer duidelijkheid over de miskramen.

Ik wil je heel veel succes toe wensen.
Als er voor de tijd wel iets gebeurd en je voelt je er echt niet happy onder
gewoon bellen!

Groetjes
Johanna
mv. Qinq,





 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan