helaas is het hier ook mis gegaan

Hoi Johanna,

Wat vrezelijk klinkt dit zeg! Hoe gaat het nu met je, kom je al een beetje bij van al dat bloedverlies?
Ik heb gisteren een gesprek gehad in het ziekenhuis, en dinsdag heb ik een curettage gepland staan. Mijn bloeddruk was eerst te hoog, maar nu is die gelukkig weer goed.
Ik heb een aantal mensen gesproken, arts, anaesist en verpleegkundige. Allemaal waren erg begripvol en wensten  mijn man en ik  veel sterkte.
Het kan gelukkig met een dagbehandeling af.
Ik heb ook veel bloedverlies gehad, zie af ten toe sterretjes (blauwe fonkjes). Gelukkig is het bloedverlies nu weer wat normaal, als een gewone menstruatie. Verder heb ik af en toe nog steeds krampen. Maar niet zo heftig. Dan denk ik nu gaat het doorzetten, en zakt het toch weer af. Denk dat het van die tabletten komt. Ik las nog ergens op internet dat het met 9 weken niet eens meer werkt die tabletten... Maar wel heftige weeën kan veroorzaken. Enfin, ik zag/ zie wel erg op tegen de pijn. Hoop dat het niet voordetijd komt. Aan de andere kant, ik vind de ingreep wel erg naar. Mijn lichaam reageert nog heel zwanger.
En als alles er dan uit is, denk ik dat het wel heel heftig voelt ineens qua emoties. Vind het ook een naar idee, dat het zo eruit gehaald wordt in stukken. Maar jah, bij een miskraam is het vruchtje/ kindje denk ik ook al niet meer intact. Moet gewoon nog erg wennen aan het idee. Wou dat ik het vruchtje/ kindje kon zien om afscheid van te nemen. Maar bij een curettage zal dat wel niet meer kunnen...

Gelukkig beginnen mijn dromen wel meer de kant op te gaan van het accepteren, maar het is nog steeds niet makkelijk. Vannacht had ik weer gedroomt dat het kindje  voldragen en gezond  eruit kwam maar vlak erna overleed door brand in een kinderdagverblijf... En dat de herinderingen daarvan pas terugkwamen toen ik een ander kindje kreeg.  Droomde ook al dat ik  een kindje kreeg en dat ik 2 weken  helemaal was vergeten in het ziekenhuis en dat hij toen wel meer dan een kilo was afgevallen. Nou jah, heel raar allemaal. Begrijp ook niet waar die heftige dromen vandaan komen. Zal wel de hormonen zijn....

Ik hoop maar dat alles gauw voorbij is.
Bedankt nog voor je verhaal. Het geeft me ook steun, ondanks dat het zo heftig was voor jou. Het geeft ook wel aan dat de ingreep opzich best mee kan vallen he? Ik hoop dat je snel opknapt, het is wel heftig al dat bloedverlies en die pijn. Daar zie ik zelf nog het meest tegenop. Hoop dat het mee zal vallen allemaal.

Ik wens jou en je man sterkte met alles,

Groetjes,
Gipsey
 
Hey Gipsey

Ik weet dat voor jou vandaag de curretage staat gepland.
En ik hoop dat alles goed gaat.
Ik heb niet eerder gereageerd omdat ik nog aardig duf en moe
ben. Het bloedverlies is uitputtend, gelukkig heb ik staaltabletten
gekregen.

Ik ben afgelopen weekend nog een middag in het ziekenhuis geweest.
Braken en ontzettende buikpijn, maar ze konden niets vinden. Dus ik
werd naar huis gestuurd met diclofinac. Ik moest het in de gaten houden.

Heb nog wel ontzettend gehuild. Het is me duidelijk geworden dat de
zwangerschap nu echt over is. En dat vind ik soms moeilijk te slikken.
Ik praat er veel over met mijn man. Hij is mijn grote steun. De omgeving
reageert wat killer valt me op. Mijn eigen familie heeft echt een houding van
het leefde toch niet meer. Geef het een plekje en stop met jammeren.
Ook daar heb ik met verbazing naar gereageerd.

Ik merk aan mijn dochter dat ze het er ook wel moeilijk mee heeft.
Ondanks dat ze 2 is. Ze heeft het beginstuk van het bloedverlies gezien.
En dat heeft toch indruk gemaakt. Ze pakt nu steeds billendoekjes en veegt dan
mijn handen en broek af. Ze wijst naar mijn buik en zegt dan "au he"
Ik probeer zoveel mogelijk leuke spelletjes met haar te spelen en leuke dingen te
doen. Misschien dat ze het dan wat loslaat.

Ik hoop dat het goed met je gaat.

Heel veel succes en sterkte

Groetjes
Johanna

mv Qinq,
 
Hoi Blije mama van 2,

Een bedankje voor de lieve woorden.
Ik las zonet dat jij afgelopen oktober ook een
miskraam gehad hebt. Ik ook helaas mocht
het deze keer ook niet zo zijn.
Maar we blijven hopen!!!!
Ik hoop voor je dat nu alles goed zal gaan.
Heel veel plezier en genot van je zwangerschap!

groetjes

Johanna

mv Qinq,
 
Hoi Johanna,

Hier gaat het al weer aardig goed. De  curettage viel heel erg mee, ik heb nog wel last van buikpijnaanvallen en heb dan  bij die bijkpijn ook stolsel verlies en veel bloedverlies. Vroeg me af of dat normaal is, want de eerste 2 dagen leek het alsof het bloeden net over was. Zaterdagnacht werd het toen bijna ondraaglijk die pijn, maar zakte het weer af. En na de buikpijn is het bloeden weer opnieuw begonnen, het zakte wel weer af. Ook heb ik steeds verhoging erbij. Afgelopen nacht had ik ook weer  erge buikpijn en stolselverlies en is het bloeden weer opnieuw begonnen...  Ik ga denk ik vanmiddag de gyn maar eens bellen, of dit normaal is....
Ik heb pas over 6 weken de controle afspraak, maar krijg het idee dat het toch niet goed weg is ofzo.

Verder hebben we er nu wel aardig rust en vrede mee. Voor zover dat kan natuurlijk.
Voor en na  de curettage was ik even heel emotioneel. Het voelde heel definitief.
Ik heb het weefsel meegekregen, ook al kun je het niet meer herkennen. Vond het wel fijn om het zelf te begraven.
We hebben ons kleintje begraven in onze voortuin, met een mooie plant erbij als aandenken. Ik vond dat wel fijn om het zo een goed plekje te kunnen geven.

Hoe is het nu met jou?

groetjes,
Gipsey
 
Hey Gipsey,

Ik ben blij dat de curretage je meeviel. Ik had na de tijd ook nog behoorlijk last
van krampen. Soms zo erg dat ik niet mee kon staan, en me opkrulde in een klein
balletje. De bloedingen vielen bij mij mee, na de curretage leek het net een
lichte ongesteldheid. Stolsels heb ik helemaal niet meer gehad.

De verpleging had bij verteld dat als ik me niet goed voelde en dat bleef aanhouden
dat ik de afdeling weer moest opbellen. Dus bij aanhoudende erge pijn, bloedverlies
dat erger werd, koorts enz. even om advies vragen.

Het weefsel was bij ons ook niet te herkennen maar het voelde wel als mijn eigen.
Het is echt een deel van mij geweest en ook een deel van ons heden en toekomst.
Ik vond het wel moeilijk om daar afscheid van te nemen.

Ik ben momenteel rustig aan weer de draad aan het oppakken. Ook al is dat niet een
gemakkelijk iets. Vandaag kreeg ik te horen dat een collega van mij in september ook
hun 2de verwachten. Dan voel ik wel een messteek in mijn gevoel rijgen.
Ik ben dan wel wat jaloers, hun wel en ik niet. Dat gevoel word wel beter maar
soms betrap ik me er wel op. Vooral omdat veel van mijn vriendinnnen ook zwanger zijn. Ik probeer me uit de sleur weg te trekken. Vandaag ben ik met mijn dochtertje naar de speeltuin geweest. Dat voelde wel fijn. Frisse lucht en een vrolijk kindje.

Ik zou wel contact opnemen met de gyn. al is het maar voor je eigen gevoel!
Succes en sterkte...

Hou me op de hoogte ;-)

Groetjes

Johanna

mv Qinq,
 
Hoi Johanna,

Dat klinkt wel fijn opzich, om de draad weer op te kunnen pakken.
ik wou dat ook graag, zou eigenlijk vandaag weer halve dagen beginnen op het werk.
Maar vanmorgen had ik een afspraak bij de gyn,  voor controle.
En wat bleek, niet alles was weg! Nu moet ik weer tabletten gebruiken, ze hopen dat het daarmee allemaal weggaat.
Vrijdag moet ik weer voor controle, als het dan nog niet weg is moet ik voor de tweede keer een curettage...
Deze keer heb ik voor sóchtends en sávonds tabletten gekregen. Had al uitgelegd aan de arts dat de tabletten de vorige keer niet hielpen, maar volgens  haar zou dat nu wel kunnen helpen omdat het nog een restje was van waarschijnlijk de placenta.
Het was wel weer erg confronterend, heb nadetijd weer zitten huilen. Dan zie ik zo'n kindje voor me en denk het was zelfs compleet met placenta en al, en denk jah, voel me dan heel rot. Dat het echt is overleden..., dat doet ook wel veel verdriet.

Het is ook fijn dat je nog een dochtertje hebt he? Ik heb zelf ook een zoontje, hij is nu 9 maanden. Hij heeft natuurlijk nog niets door gehad. Daar is hij nog te jong voor.
Het is zo'n lief jochie, ik geniet echt veel van hem. Ik probeer ook veel aandacht aan hem te besteden, en ik moet zeggen dat het mij wel heel goed afleid. En ik merk dat ik alles nu toch veel intenser beleef nu ik weet  hoe kostbaar het is dat hij er is.
Wat een wonder is het toch, als alles  goed gaat in een zwangerschap.
Mijn man en ik willen er wel echt voor gaan om een tweede kindje erbij te krijgen.
Maar nu is het even bijkomen en herstellen van alles.
Over 6 weken ofzo, krijg ik ook nog een bloedonderzoek. Om te kijken waar het aan gelegen heeft. Wij willen onderzoeken op PCOS, dat heeft met de hormonen te maken. Volgens de arts van nu, zag alles er wel goed uit had het niet met de hormonen te maken dat het mis is gegaan. Heb gelukkig geen cysten in de eileiders.
Ben wel benieuwd wat uit dat onderzoek  gaat komen.
Gaan jullie nog onderzoeken waar het aan gelegen heeft?
groetjes,
Gipsey
 
Hoi Gipsey

Vervelend dat het nog niet helemaal weg is. Ik kreeg al zo'n idee
bij je vorig stukje. Het bloeden en de verhoging lieten een paar bellen
bij mij rinkelen. Ik hoop dat de pillen nu wel werken, maa ben er niet
zo zeker van...juist omdat ze eerst ook niet goed aanslagen.
Hopelijk hoef je niet nog een curretage te ondergaan...lijkt mij best
zwaar als dat 2x vlak achter elkaar gebeurt. Bij mij werkt de narcose
altijd nog een tijd door.

Het is inderdaad fijn als je wat afgeleid kunt worden door je zoontje.
9 maanden is een leuke leeftijd.
Mijn dochtertje weet mij gelukkig ook goed af te leiden, vandaag even gedanst
en puzzeltjes gemaakt.
Ik kan het niet helpen maar ik ben wel een beetje bang voor een volgende zwangerschap, ik hoop dat alles dan goed zal gaan. Juist vanwege mijn
dochtertje weet ik wat ik moet missen.

Vanmiddag heb ik  een telefonisch spreekuur met de gyn. En over 4 wk
een afspraak voor een bloedonderzoek. Inderdaad om te kijken waar het
aan heeft kunnen liggen. We mogen niet hopen op een antwoord, omdat
het in vele gevallen niet uit te vinden is waar het aan heeft gelegen.
Maar heel heel heel misschien dat er toch een antwoord zal komen.

Eerst het gesprek van vanmiddag maar even afwachten.

Ik hoop dat we eentje gezond en wel op de wereld mogen zetten...

Hou je me op de hoogte ;-)
En succes en sterkte nog!!!!!!

Groetjes

Johanna

mv Qinq,

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan