HELP, Ik ben weer ZWANGER!!!

Dank jullie wel voor jullie lieve reacties! fijn om te lezen dat er ook veel positieve ervaringen zijn.
Ik heb inderdaad niet veel gereageerd, ik ben met een eigen bedrijfje bezig en mijn zoontje is een veeleisend kereltje!
De tijd ontbrak me gewoon.
Dat is ook wel een reden waarom ik het zwaar vind, was ik net weer een beetje aan mezelf toe en weer bezig met mijn werk....zit ik nu alweer misselijk en moe te wezen en weet ik dat ik er straks toch weer uit lig.
Het kindje is zeker gewenst, maar echt te vroeg.
Ik wil ook niet ondankbaar zijn en besef dat je blij mag zijn als je een tweede keer zwanger mag worden...
Maar ik kan wel huilen!
Ik ben ook een beetje bang voor de lichamelijke gevolgen, hoe hebben jullie dat ervaren? Ben je dan helemaal uitgelubberd, oververmoeid, uitgewoond?
komt het dan ooit nog wel goed? of is het egoistisch zo aan mezelf te denken?
Ik zit nu ook met tranen in mijn ogen, zo'n dubbel gevoel, ik zou zo graag heel blij zijn.


liefs Toetje
 
Hey Toetje,

Hier nog eentje van het maart forum. Die van mij is van 5 Maart.
Ook wij hebben lang gedaan, door 3 miskramen, voordat we Jordy kregen.
Ik vind het ook heel moeilijk om  aan de volgende te beginnen,  wil er het liefste 1,5 jaar tussen hebben. Maar  dat valt  toch niet te plannen!  

Uhh nu moet ik bekennen dat we deze maand  ook niet meer voorichtig zijn geweest.
Mijn vriend ziet het al helemaal zitten nog zo'n kleintje erbij, maar ik weet nog niet of ik er wel aan toe ben. Ik besef me al te goed dat het idd een wondertje is als we er nog eentje bij krijgen, maar als het nu gelijk raak  zou wezen zou ik toch ook heel erg schrikken.  
Mijn beste vriendin is nu net 13 weken  zwanger en het blijft toch super!

Geniet van je kindje en  van je zwangerschap, succes ermee.

Groetjes Wendy
 
Hoi,

Nou volgens mij zijn jullie dus niet de enige die onvoorzichtig zijn geweest, alleen bij jullie was het gelijk raak!
Ik dacht ook even dat ik zwanger was (ik was iets over tijd) en eerlijk is eerlijk ook ik was bang voornamelijk voor mezelf en mijn lichaam. Wat doe ik mezelf aan was het enige wat door mn hoofd ging.
Hier dus geen zwangerschap, maar omdat ik er al zo mee bezig was ging ik al wel aan het idee wennen.
Geef jezelf dus even de tijd om aan dit idee te wennen. Laat ondertussen je 'garnaaltje' wel voelen dat het welkom is. Ik had deze gevoelens trouwens ook toen ik zwanger was van Myrthe. Vond het idee toen ook eng. Toen met kunnen wij wel voor zo'n kleintje zorgen e.d. en nu dacht ik meer kan dat wel 2 zo kort op elkaar.

Hoe gaat het met je bedrijfje? Ik ben nu ook bezig iets op te zetten, maar vind het wel lastig hoor.
Ben trouwens ook van het Maartforum.
Ik wil je toch feliciteren en gun jezelf de tijd om hieraan te wennen.

Heel veel liefs

Reneke
 
Hallo toetje,

Ik begrijp heel goed wat je bedoeld en het lijkt me ook niet makkelijk,
Alleen het doet mij echt  wat, om te lezen, dat je je zo voelt.
Het is zo iets moois......
Het is je gegunt, probeer er wel een beetje van te genieten, het is zo voorbij en dan krijg je misschien spijt....


Liefs Suus

 
Je hebt gelijk Suus, het is iets ontzettend moois om zwanger te zijn. Ik wen langzaam aan het idee en ik zal het straks heus wel een plekje kunnen geven en genieten.
Ik let meteen al op mijn eten en slik vitamines voor zwangeren. Ik rust op tijd, als het kan. Ik doe mijn uiterste best dit kindje zo goed mogelijk te laten ontwikkelen.
Maar het blijft nog even lastig...
@ reneke ik herinner me je nog van het forum, leuk dat je ook met een eigen bedrijfje bezig bent, zwaar he? Maar ook spannend en leuk. Gaat het goed bij jou?


liefs Toetje
 
Hoi Aardbeientoetje,
Nog een maart-moeder hier, Lenthe is van 24-02...
Ik heb begin september een miskraam gehad, met 6 weken...
Ben er nog wel eigenlijk kapot van, maar  had eerst ook wel moeite met het feit dat het zo snel al raak was, maar na een weekje waren wij eraan gewend.Al helemaal blij, uitgerekend dat er 14 maanden tussen Lenthe en de 4e zou zitten...En toen ging het enkele weken daarna alweer mis...Voel me echt genept...Wil nu even rust, heb chronische darmontsteking (zelfde als Nance, van tv) en da's best heftig te combineren met een zwangerschap nu ik weer een soort terugval heb, dus we stellen het nog even wat langer uit, kijken volgend jaar wel weer verder.
Je vraagt je af wat moet ik met zo'n verhaal, eigenlijk het tegenovergestelde....toch herken ik wel je gevoelens nu...Ik moest er ook weer aan wennen, die misselijke buien waren er weer, zat al uit te rekenen dat ik tot Oud en Nieuw op z'n minst weer kotsmisselijk zou zijn dag in, dag uit...geef jezelf de tijd om eraan te wennen, en vooral, voel je je daar niet schuldig over....
Succes de komende tijd.
Groetjes Roos.
 
Hoi Toetje.

Hoe voel je je nu? Heb je veel last van de bijbehorende symptonen?
Ik vind het heel moeilijk om mn bedrijfje gestart te krijgen. Ik weet precies hoe en wat ik wil en hoe in te vullen, maar om dan daadwerkelijk online te gaan en reclame maken, pfff het is vooral de angst voor het onbekende hihi.
Zaterdag 1 november is er startersdag bij kvk daar ga ik dus ook heen om te kijken waar ik allemaal rekening mee moet houden.
Maar het aller aller moeilijkste vind ik een naam!
Heb jij je bedrijf al lopend?

Liefs Reneke
 
Hoi,

Ik kan me zo goed voorstellen wat je voelt !
Tussen onze 2 oudsten zit 1.5 jaar en ook ik heb toen de eerste tijd moeten wennen aan het idee.
Ik denk dat je niet teveel moet willen.
Laat het over je heen komen, het komt echt wel goed.
Je kunt nu eenmaal  geen  blijdschap afdwingen, dat heeft even tijd nodig, echt.
Een zwangerschap duurt niet voor niets 9 maanden !!
Neem je rust, geniet van je oudste en voor je het weet, geniet je ook nu weer van je zwangerschap !!

Maar ik begrijp je echt wel hoor.
Weet je, je hoort vaak genoeg van moeders die er jaren op hebben gewacht en dan in het begin van de zwangerschap echt zoiets hebben van : ik hoor nu toch blij te zijn ??
Kun je nagaan dat jij in jouw situatie zeker even moet omschakelen, toch ?

Heel veel liefs en vraag niet teveel van jezelf.

Sophie
 
Terug
Bovenaan