Hai Esmee, vandaag sinds lang weer even op het forum en dus een beetje een late reactie maar: ook ik wens je heel veel sterkte! Vóórdat ik zwanger werd van Isa heb ik ook een miskraam gehad. Ook vroeg in de zwangerschap, maar toch. Ook bloedverlies (heeel weinig gelukkig, achteraf gezien) en op een gegeven moment een stolseltje waarvan ik later wist dat het het vruchtje was. Ook bij mij op de snel geplande echo niets meer te zien. Ik voelde me heel onwerkelijk in eerste instantie, alsof het bij iemand anders was gebeurd! Het verdriet was er vervolgens zeker, ook bij mijn vriend. Rationeel weet je dat er iets goed fout was met de aanleg van het vruchtje en dat het daarom dus beter is dat het op deze manier afliep. Maar ja, emotioneel is dat een ander verhaal hè!
Pas toen ik zwanger werd van Isa kon ik er wat beter mee omgaan maar de eerste 3-4 maanden ben ik heel angstig geweest en liep ik continu op te letten of ik bloedverlies had, al was het maar een spatje! Na die 4 maanden werd ik zekerder en kon ik ook echt genieten van de zwangerschap.
Dus meid, laat je emoties gewoon toe, wat ze ook zijn (boos, verdrietig, jaloers op iedereen die wél zwanger is etc.)........
Sterkte!
Grtz. Poppetje71 mv Isa (17 maanden en een blakende meid!!)