Ha, leuk onderwerp!
Wij hebben elkaar ´gewoon ´ in de kroeg ontmoet. Gezamelijke vriend en op zijn verhaardag elkaar voor het eerst gezien. Mijn man had toen nog ´geen relatie ´. Je weet wel... wel ´iets ´ met iemand hebben, niet vreemd gaan, elkaar regelmatig zien, maar het mag geen relatie heten. Hij moet die ´geen relatie ´ eerst uitmaken en daarna zijn wij wat met elkaar begonnen. Ik heb het initiatief genomen door hem te zeggen dat ik me afvroeg hoe hij zoende. Toen ben ik vriendelijk afgewezen! Later kwam het toch nog goed, tegen ieders verwachting in. Wij waren nl helemaal niet elkaars type.
Het huwelijksaanzoek is wel grappig om te vertellen. Ik beschuldigde al mijn eerdere vriendjes van bindingsangst, maar ik had ze niet voor niets uitgekozen... ik had het nl ook! Daar kwam ik bij Dave achter. Toen hij wel wilde gaan voor ons, ging ik twijfelen en vrtrok voor enkele weken naar mijn moeder om na te denken. Al snel was ik weer meer thuis dan weg. iemand zei tegen Dave dat hij dat niet moest pikken, ik moet officieel terug, of pleite. Mijn huwelijksaanzoek was dus ± Je moet trouwen of je spullen pakken....!!!! Het werd trouwen!
En nu dus een zoon, de ultieme binding!