Hoe was jullie zwangerschap???

Hihi,
Volgens mij kreeg je een meisje.
Nou mijn zwangerschap was eigenlijk super, wel wat rare dingetjes zoals mood swings.
Pfff daar had ik erg veel last van, verder super.
Ik heb twee dagen last van mijn rug gehad tijdens mijn zwangerschap, is niet veel hè?!
Verder heb ik wel de laatste tien weken ongeveer iedere nacht bijna twee uur beneden gezeten, zat vaak te computeren met andere nachtbrakende bijna mama's.
Heel veel last van maagzuur en al vanalles geprobeerd, niks hielp.

Dinsdags braken m'n vliezen en vrijdag op zaterdag ben ik bevallen.
Mijn weeen wilde niet op gang komen, dus ben ingeleid, ik weet wel als me dit nog een keer overkomt ga ik direct voor een ruggeprik en ga daar niet op wachten.
Waarschijnlijk als het zover is wil ik toch weer testen tot hoever ik de pijn aankan.
X
 

Hoihoi,



Nou het begon dat ik misselijk werd op station Leiden ik werkte in Leiden en ging elke dag met de trein alleen ze hebben daar een Burger king en van die geur ging ik zowat over me nek. En toen dacht ik, ik ben al een paar weken niet ongesteld geweest dus ik meteen 2 testen kopen bij de etos en ja hoor ik was zwanger ik geloofde het echt niet dus ik de volgende dag nog twee testen gekocht en toen geloofde ik het bijna toen heb ik nog maar 1 test gekocht en toen geloofde ik toch maar dat ik zwanger was.:)



Ik was heel erg misselijk in het begin bij 11 weken had ik wat bloedverlies dus ik moest meteen een echo laten maken het leek net een dop erwt op de foto een space mannetje :D Na de echo geloofde ik pas echt dat ik zwanger was !!!! Aangezien dat ik een maagbandje heb ben ik door gestuurd naar de gynaecoloog. Voor de rest ging het wel lekker ik heb 4 keer een bloed test mogen doen tijdens de zwangerschap en tot vele verbazing helemaalllll niks misss !!! vanaf week 30 kreeg ik elke week een echo en in week 32 begon ook het ctg verhaal ik moest elke week naar het ziekenhuis voor een ctg scan meneertje wou niet stil blijven zitten dus ik moest steeds met die zuignapjes achter hem aan op een gegeven moment was ik er beter in dan de zuster in het ziekenhuis met het zoeken van me zijn hartje :p Volgens de gynaecoloog was het buikje aan te wat kleine kant niks van gemerkt toen hij eruit kwam.



Na 42 weken had meneer nog steeds geen zin om de wereld te verkennen dus mijn weeën zijn opgewekt. Ik had been weeën aan de zijkant daarvoor was ik al getest etc. of ik geschikt was voor een ruggenprik. De zuster zei ga maar lekker staan en naar voren buigen het is dat ik erg veel pijn had en de weeën snel kwamen anders was ik uit me dakkje gegaan. Op een gegeven moment was ik helemaal in me zelf gekeerd door de pijn kwamen ze in het ziekenhuis nog met een bord nasi alsof je honger hebt als je pijn aan het lijden bent. Maar goed toen kwam zo verloskundige het vruchtwater doorprikken ofzo ik liep lekker helemaal leeg als of ik me plas niet kon inhouden nare ervaring :p Lars kreeg meteen van die dingen op zijn hoofd zodat de ctg scan kon bijhouden of alles goed ging. De weeën werden zo erg dat ik een ruggenprik eiste nou die heb ik ook gekregen wat is dat lekker zeg je voelt geen 1 weeë meer op een gegeven moment mag je gaan persen maar dan moet de ruggenprik wel uitgewerkt zijn ik voelde wel al iets weer maar ik had nog wel een beetje verdoving dus ik zei ik wil voel al laten we maar persen en toen was het zo gedaan ik was vanaf 13:00 bezig en hij is geboren om 22:53 uur. Hij kwam er redelijk schoon uit 3400 gram schoon aan de haak :D Ik wilde zo graaag douchen maar dat mocht niet L ik had zo oude zuster die me perse moest wassen met een washandje nou lekker zeg *not*. Maar voor de rest viel het wel mee. En wat ze zeggen dat je de pijn zo vergeten bent zodra je kindje er is dat is echt niet zo ik weet alles nog heel goed ik had het er wel voor over J maar vergeten zal ik het zeer zeker niet :p



Groetjes,



Bianca
 


quote: Biancah reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('01-02-2007 16:07:15'));


Hoihoi,



Nou het begon dat ik misselijk werd op station Leiden ik werkte in Leiden en ging elke dag met de trein alleen ze hebben daar een Burger king en van die geur ging ik zowat over me nek. En toen dacht ik, ik ben al een paar weken niet ongesteld geweest dus ik meteen 2 testen kopen bij de etos en ja hoor ik was zwanger ik geloofde het echt niet dus ik de volgende dag nog twee testen gekocht en toen geloofde ik het bijna toen heb ik nog maar 1 test gekocht en toen geloofde ik toch maar dat ik zwanger was



Ik was heel erg misselijk in het begin bij 11 weken had ik wat bloedverlies dus ik moest meteen een echo laten maken het leek net een dop erwt op de foto een space mannetje :D Na de echo geloofde ik pas echt dat ik zwanger was !!!! Aangezien dat ik een maagbandje heb ben ik door gestuurd naar de gynaecoloog. Voor de rest ging het wel lekker ik heb 4 keer een bloed test mogen doen tijdens de zwangerschap en tot vele verbazing helemaalllll niks misss !!! vanaf week 30 kreeg ik elke week een echo en in week 32 begon ook het ctg verhaal ik moest elke week naar het ziekenhuis voor een ctg scan meneertje wou niet stil blijven zitten dus ik moest steeds met die zuignapjes achter hem aan op een gegeven moment was ik er beter in dan de zuster in het ziekenhuis met het zoeken van me zijn hartje   Volgens de gynaecoloog was het buikje aan te wat kleine kant niks van gemerkt toen hij eruit kwam.



Na 42 weken had meneer nog steeds geen zin om de wereld te verkennen dus mijn weeën zijn opgewekt. Ik had been weeën aan de zijkant daarvoor was ik al getest etc. of ik geschikt was voor een ruggenprik. De zuster zei ga maar lekker staan en naar voren buigen het is dat ik erg veel pijn had en de weeën snel kwamen anders was ik uit me dakkje gegaan. Op een gegeven moment was ik helemaal in me zelf gekeerd door de pijn kwamen ze in het ziekenhuis nog met een bord nasi alsof je honger hebt als je pijn aan het lijden bent. Maar goed toen kwam zo verloskundige het vruchtwater doorprikken ofzo ik liep lekker helemaal leeg als of ik me plas niet kon inhouden nare ervaring   Lars kreeg meteen van die dingen op zijn hoofd zodat de ctg scan kon bijhouden of alles goed ging. De weeën werden zo erg dat ik een ruggenprik eiste nou die heb ik ook gekregen wat is dat lekker zeg je voelt geen 1 weeë meer op een gegeven moment mag je gaan persen maar dan moet de ruggenprik wel uitgewerkt zijn ik voelde wel al iets weer maar ik had nog wel een beetje verdoving dus ik zei ik wil voel al laten we maar persen en toen was het zo gedaan ik was vanaf 13:00 bezig en hij is geboren om 22:53 uur. Hij kwam er redelijk schoon uit 3400 gram schoon aan de haak :D Ik wilde zo graaag douchen maar dat mocht niet L ik had zo oude zuster die me perse moest wassen met een washandje nou lekker zeg *not*. Maar voor de rest viel het wel mee. En wat ze zeggen dat je de pijn zo vergeten bent zodra je kindje er is dat is echt niet zo ik weet alles nog heel goed ik had het er wel voor over   maar vergeten zal ik het zeer zeker niet



Groetjes,



Bianca







 
Heb ook een fijne zwangerschap gehad waarin ik eigenlijk alleen tijdens de eerste 13 weken last heb gehad van vermoeidheid. Soms ook wel wat moodswings (denk ik achteraf haha), maar daar bleef het dan ook wel bij. Heb nog tot zo'n 4,5 maand doorgesport met volleybal. Toen ik een buikje begon te krijgen had ik daar geen fijn gevoel meer bij. Heb tot het eind alles kunnen doen wat ik wilde.

Aan het eind van mijn zwangerschap (moest nog een maandje) gingen wij verhuizen. Gelukkig maar een straat verderop, maar je merkt toch dat je wat sneller moe bent, zeker ook nog eens met zo'n hittegolf erbij , pfff. Eenmaal gesetteld dacht Jasper dat hij ook wel kon settelen op zijn kamertje! (1,5 week te vroeg)

Na een avondje op het terras te hebben gezeten, dacht ik 's nachts om 2 uur, vrijdagnacht, dat ik wat buikkramp had, maar dit bleef maar aanhouden. Kopje thee gedronken, maar het kwam steeds vaker en het werd langzaamaan sterker. Toch maar even  naar mijn man gelopen (die had ik laten slapen, want ik was nog nergens van overtuigd) om te zeggen dat ik buikpijn had. Hij  zei meteen: gaan we vandaag een kindje krijgen? Dat was echt een lieve reactie, maar ik vond niet dat dat vandaag zou gebeuren en dacht eerder aan voorweëen ofzo haha!

Mijn ouders kwamen die dag zodat mijn man en vader nog wat dingetjes in het huis konden doen. Ons mam was meteen overtuigd dat het weëen waren en die was meteen op van de zenuwen. De hele dag door werden de weëen steeds sterker en kwamen vanaf 18.00 uur om de 5 minuten. Rond 20.00 uur kwam de verloskundige en toen had ik 3 cm ontsluiting. We zouden gaan barbequen dus gewoon lekker gaan bbq-en (tja, moesten toch eten...) en ik liep om de 3 min van tafel om mijn weëen op te vangen. Rond 22.00 uur kreeg ik er rugweeën bij en die vond ik wel wat minder. Rond 23.15 kwam de verloskundige weer en toen had ik 4 cm ontsluiting. Afgesproken met de verl. dat als we de volgende keer zouden bellen, we naar het ziekenhuis zouden gaan (daar wilde ik sowieso bevallen). Rond 1 uur naar het ziekenhuis. Vliezen werden doorgeprikt en toen moest ik blijven liggen, vond ik wat ongemakkelijker, want ik liep mijn weeën er de hele tijd uit, maar goed, was nu eenmaal zo. Om 3 uur mocht ik persen en om 3.45 uur was Jasper geboren op 2 juli 2007.

Wat ik vervelend vond daarna was dat mijn placenta er niet uit kwam (zat vast) en dat je dan een prik in je been krijgt waardoor er weer weeën opgewekt worden. Ben je net klaar, krijg je ze weer haha!!

Maar ik moet zeggen dat ik absoluut geen moeilijke bevalling heb gehad na een hele fijne zwangerschap dus daar was ik erg blij mee. En ik heb er een supermannetje door gekregen!!!

Groet,
Jacqueline
 
Hoihoi,
Mijn zwangerschap was super(net als bij de eerste).
Geen kwaaltjes,behalve de laatste weken last van maagzuur.
We waren bij de eerste vlot zwanger en ik dacht nog toen we besloten voor een tweede te gaan,dit gaat vast niet zo snel...je geluk raakt een keer op natuurlijk.
Maar niets bleek minder waar,direct zwanger.
We wisten het een paar dagen voor de kerst en we hebben het toen aan de naaste familie verteld.
Ik wilde graag,net als bij de eerste, thuis bevallen,ik wilde absoluut niet in het ziekenhuis bevallen,maar hier (Emmen)moet je in het weekend sowiezo naar het ziekenhuis.
Ik was 40+5 toen mijn moeder jarig was,op een  vrijdag,wij 's avonds op de fiets gebakje halen,de oudste zou dan bij oma blijven slapen.
Het was gezellig en er werd nog gezegd;jij bevalt nog niet hoor,je ziet er veel te fit uit(nou ja zeg...wat is dat nou voor opmerking),we waren om 00.30 uur thuis en gelijk door naar bed...
Om 01.45 werd ik wakker en bleken mijn vliezen te zijn gebroken.de weeen begonnen meteen,ik balen want dat werd dus een ziekenhuisbevalling.
Om 03.00 waren we in het ziekenhuis en om 03.59 is ons tweede mannetje geboren.Om 07.00 waren we weer thuis.
Het ging allemaal zo snel,dat ik het maar niet kon bevatten.
De eerste was al snel,in 4,5 uur vanaf de eerste wee,maar 2 uur en 15 minuten is wel supersnel.
Ik kijk terug op twee mooie zwangerschappen en fijne bevallingen(voor zover je het fijn kan moemen dan).
Groetjes Tanja
 
hoi hoi,

net na sinterklaas wisten we dat ik zwanger was. Met de kerst hebben we het onze familie verteld. Maar toen in net zwanger was is plots mijn vader overleden. Ik was met 7 weken zwanger. Na een hele zware tijd hebben we besloten om op vakantie te gaan. Aldaar werden we gebelt dat ook mijn schoonvader was overleden. Het was een hele moeilijke tijd   omdat leven en dood ineens heel dicht bij elkaar staan. maar het heeft ons wel geholpen dat we verder moesten gaan want er zit een toekomst in mijn buik.
De zwangerschap zelf is goed gegaan. Op een paar kleine kwaaltjes na ben ik amper misselijk geweest of iets anders. Wel lag de kleine heel lang in de stuit en lag mijn placenta voor de uitgang. Maar na een paar echo's was alles toch uiteindelijk oke.
Op 21/08 was het zover (een paar dagen overtijd) De weeen begonnen precies toen mijn man thuiskwam van zijn werk (hoe rekende de kleine het uit). Na het eten begon een weeenstorm met heel veel pijn. Uren en uren later begonnen de weeen af te nemen en kwam de v.k. en die stuurde ons naar het ziekenhuis.Was wel jammer want ik wilde erg graag thuis bevallen.
In het ziekenhuis had ik volledige ontsluiting en kreeg geen pijnstillers helaas. Vreselijk was het. Maar na meer dan 13 uur kwam ons zoontje ter wereld op 22/08.
De kraamtijd vond ik erg moeilijk.De inknip deed nog heel lang erg veel pijn en het verdriet van onze vaders overschaduwde toch die periode.
Maar het gaat nu weer een stuk beter. De kleine doet het heel erg goed. Hij eet goed en heeft altijd schik. het is echt een wonder!!!!

liefs
di silva
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan