Hoe was jullie zwangerschap???

Ik heb 2 miskramen gehad en bij Danique wist ik dat ik zwanger was maar durfde niet te testen.
Na 7 weken op een woensdag ben ik een test gaan halen en heb samen met mijn man de test gedaan en bleek wat ik al wist dat ik weer zwanger was.
Een maand na mijn 2e miskraam.

Mijn zwangerschap is eigenlijk perfect gelopen alleen de eerste 3 maanden erg moe en misselijk.

Het enige waar ik last van had was maagzuur na ongeveer de 16e week tot aan de geboorte.

Ik heb eigenlijk niets te klagen gehad en heb alles gedaan wat ik wilde tot aan mijn zwangerschap alleen de angst die ik had dat ik het kindje zou verliezen had bij mij de overhand.
En wat is dat een verschrikkelijk gevoel als je 9 maanden in angst leeft.

Maar ik mijn dochtertje is kern gezond ter wereld gekomen.
En ben ziels gelukkig.........

Liefs Ilse en Danique
 
Hoi,

Mijn zwangerschap verliep goed. Nergens last van gehad, gelukkig...
Met 37 weken last van een hoge bloeddruk.
Ik ben met 40+6 dg ingeleid, alleen tijdens deze inleiding is mijn placenta gedeeltelijk losgelaten, waardoor ik een spoed-keizersnede gehad hebt.
Wij hebben veel geluk gehad met onze zoon en zijn blij dat alles goed was met hem.
Ook waren wij achteraf blij dat we al in het ziekenhuis waren.

Groetjes kaat
 
Wij kwamen er achter dat ik zwanger was toen we terugkwamen van onze reis naar Maleisie op 31 januari. Mooi begin van het nieuwe jaar dus. In begin weinig kwaaltjes gehad, tot het warm werd. Hield ook heel veel vocht vast had ook olifantepoten. En kreeg last van een te hoge bloeddruk. Mijn verlof ging net in (6 weken van tevoren) en die nacht vreselijk last van mijn maag. Voor ik het wist lag ik in het ziekenhuis met het Helppsyndrome (zwangerschapsvergiftiging) en werd onze dochter gehaald via een keizersnede, 5,5 week te vroeg. Marissa heeft 2 weken in het ziekenhuis gelegen, waarvan 1 week in de couveuse met sonde, infuus, zuurstof en hartbewaking. Wat waren we blij dat ze naar huis mocht. Moet er nu nog even niet aan denken, maar zou mijn zwangerschap graag nog een keer over willen doen, maar dan "goed" zeg maar.
 
Hoi,

Nou ik heb ook een supermakkelijke zwangerschap gehad, niet misselijk en geen andere nare kwaaltjes wel even last gehad van jeukende benen 1 weekje ofzo maar voor de rest echt een makkie.
Met 12 weken echo gehad en zag er goed uit.
Met 20 weken echo gehad ivm open ruggetje in familie zag er ook allemaal goed uit.
Nog 2 pret echo's allemaal super.

Mijn bevalling dat is weer wat anders.
Ik had 's  middags al een beetje last van weeen ik dacht niets aan de hand zullen wel voorweeen zijn. Ik nog samen met mijn mannetje boodschapjes doen voor avond eten, en werd ik al wel wat chagerijnig van de weeen maar wist ik veel, moest ik in de winkel echt even stoppen met lopen enzo.
Nou ja al met al de hele rataplan natuurlijk en rond 3 uur 's nachts mocht ik persen.
Na half uur persen ging het hartje van Lotte ineens sterk achteruit.
Nog maar 40 slagen per minuut ofzo!! Kraamverzorgster (thuis bevallen) was er ook al die moest ambulance bellen. Ze hebben behoorlijk hard op mijn buik gedrukt (allebei tegelijk geloof ik) om het dametje nog wat meer naar beneden te krijgen.
Toen werd ik ingeknipt maar ik had helaas ook geen pers weeen, ik zei doe maar alles om het eruit te krijgen. Nou dat heb ik geweten ze hadden blijkbaar de scharen niet goed geslepen en ik kreeg een knip met een botte schaar zeer pijnlijk.
Toen hebben ze via mijn anus (jawel anus) het kinnetje gepakt van Lotte en ik persen wat ik kon Lotte eruit getrokken. AU AU AU.
Gelukkig ging het na flink tenen knijpen bij Lotte ook meteen weer goed.
Ambulance weg gestuurd en ik een mooie dochter op mijn buik en was alle pijn weer vergeten.

Groetjes,

Lilian
 
Nou hier dan ook mijn verhaal!
Na twee miskramen bij 12 weken in 3/4e jaar, was ik niet echt meer met zwanger worden bezig. Tot ik wat buikkramp kreeg in januari en me afvroeg wanneer ik ongesteld moest worden, twee weken daarvoor dus.... schrikken en meteen een test halen dus.
En ja hoor zwanger, ik was zo blij, zeker omdat we nu eens niet"op vaste tijden" seks hadden. Maar ook wel heel spannend, al snel -met 6 weken- mijn vk gebeld, mocht meteen langskomen. Op de echo was alleen niets te zien, weer een miskraam dus.
Helemaal verdrietig, ik had het helemaal gehad, zijn mijn man en ik dat weekend uit gaan waaien aan zee. De week daarna een controle echo bij de vk en ja hoor, een kloppend hartje, super blij natuurlijk.
Daarna nog regelmatig echo's gehad en alles ging prima, vond het alleen zelf allemaal best eng was dus ook geen ontspannen zwangerschap. Bij mijn eerste zwangerschap had ik nergens last van (was toen binnen twee maanden al zwanger!).
Nu van alles, misselijk, overgeven, maagzuur, beenkrampen, jeuk, vocht vasthouden, testen op suiker en noem maar op. Ook het weer zat natuurlijk niet mee, veel te warm. Op mijn werk was ook de airco nog kapot, ellende allemaal.
Maar ik heb ook wel kunnen genieten hoor, de 20 weken echo vond ik geweldig en bij iedere controle even het hartje horen, helemaal super.
Op het laatst werdt het wel zwaar, warm, enorme buik, staand beroep, ik ben dan ook iets minder gaan werken en was blij dat ik met verlof kon.
Ik woog net voor de geboorte 100kg, hoop ik nooit meer te wegen natuurlijk.
Maar je kunt je vast voorstellen dat ik blij was dat Linde besloot om 2 weken eerder te komen.
Bevalling was super, na 4 uurtje weeën, niet eens super heftig, had ik  8 cm ontsluiting.Moest wel naar het ziekenhuis omdat het hoofdje uit mijn bekken was.
Ik vond alles prima, snel wat spullen gepakt en wegwezen.
Twee uurtjes laten lag ik na een topbevalling te genieten van mijn meisje.
Ik was enorm trots op mezelf, bij mijn eerste bevalling had ik geen persweeën en ging alles erg moeizaam, nu had ik het helemaal zelf gedaan, 'tuurlijk doet het pijn maar kreeg er dit keer echt een kick van.
Ons gezin is nu met twee meiden compleet dus ga het allemaal nooit meer meemaken, eigenlijk best jammer.  
Nou dat was wel zo'n beetje mijn verhaal, eigenlijk best leuk om eens op te schrijven.
En ook leuk om alle andere verhalen te lezen.
groetjes Danielle.
 
Hai,

Isa is verwekt tijdens onze vakantie op Curacao in oktober 2005. In de vroege zomer van dat jaar heb ik helaas een vroege miskraam gehad. Al met al zijn wij ook een jaar bezig geweest om zwanger te raken. Na de 6e week ben ik errrruuugggg misselijk geworden. Zelfs zo erg dat ik 8 weken ziek thuis ben geweest. De hele dag door zwaar misselijk, weinig of geen eten binnenkrijgen en binnenhouden etc. Pfffff... het idee alleen al dat dit bij een eventuele volgende zwangerschap ook weer aan de orde kan zijn maakt me al huiverig! Na de 14e week was de misselijkheid gelukkig over en ik heb, op bekkenpijn aan het eind van mijn zwangerschap na, een fijne zwangerschap gehad. Wel de eerste drie maanden onzeker of het deze keer wel goed zou gaan. Was erg trots op mijn mooie buik. Ben al met al zo'n 12 kilo aangekomen dus dat is mooi binnen de perken!

Tijdens de 20-weken echo zagen we dat het een meidje zouden worden. Ik had dat gevoel al vanaf dag 1.
Een week vóór die echo ben ik nog aangereden onderweg naar huis. Godzijdank heb ik een degelijke auto en ben ik alleen een beetje geshaked (letterlijk en figuurlijk!!). Ik schrok me natuurlijk een enorm hoedje en ben die middag nog naar de vlk gegaan om me te laten controleren. Alles was gelukkig in orde; het vruchtwater functioneerde als een stootkussen voor de kleine meid. Wel heb ik een week last gehad van flinke spierpijnen en ik was dan ook blij dat tijdens de 20-wekenecho de echoscopiste ook kon bevestigen dat er met het kindje niets aan de hand was!

Bij ca 30 weken constateerde de vlk dat Isa in een stuit lag. Ik zelf had dat idee al eerder. Er moest een liggingsecho gemaakt worden en daar werd dit binnen 2 tellen bevestigd. De vlk heeft voor ons een gesprek geregeld met een gynaecoloog in een ander ziekenhuis dan waar we voor de eerdere echo's en onderzoeken waren geweest en dat verliep allemaal heel raar; of ik maar even wilde gaan liggen, dan zouden ze me een half uur aan de ctg leggen en dan een versiepoging (keerpoging) doen. PARDON??? Ik was toen nogal emo en heb flink staan huilen! We zouden toch eerst de situatie bespreken met een gynaecloog??? Uiteindelijk hebben ze ons onverrichte zaken naar huis gestuurd en we moesten zelf beslissen wat we wilden.
We hebben toen meteen gezegd; in dit ziekenhuis gaan wij niet bevallen! Snel bij het UMC  (Utrecht) weer een afspraak geregeld en daar werden we een heel stuk prettiger opgevangen en begeleid. We besloten om geen keerpoging te laten doen. We hadden allebei zoiets van, Ukkepuk ligt niet voor niets zoals ze ligt en we willen geen toestanden om haar in een andere positie te brengen. Bovendien blijkt uit onderzoek dat een versie 9 van de 10 keer bij een eerste kindje toch niet slaagt. Meteen waren wij het er ook over eens dat dan een keizersnee moest worden. Dit was voor ons gevoel de meest veilige weg om Isa ter wereld te laten komen. Met alle respect voor moeders die ondanks een stuitligging toch kiezen voor een vaginale bevalling!
Ik zag het simpelweg niet zitten om te beginnen met een "natuurlijke" poging om dan te eindigen in een spoedkeizersnee!

Dus, toen die beslissing genomen was werden er meteen agenda's getrokken. Best vreemd om al te weten wanneer je kindje ter wereld zal komen!! We hebben dit lekker geheim gehouden.
Het voordeel van een geplande keizersnee is dat je je er goed op kunt voorbereiden. We gingen dus ook redelijk relaxed naar het ziekenhuis die 1e maandag van juli 2006.

En om 13.29 u is Isa met de keizersnee, door een volledig vrouwen-OKteam, ter wereld gebracht. Ik had een ruggenprik gekregen en maakte het dus allemaal vanachter het schermpje mee. Het moment dat Isa boven het schermpje uit getild werd en een minuutje later tegen me aangehouden werd en ik haar een kusje kon geven en haar gezichtje tegen het mijne kon voelen, was onbeschrijvelijk!!

Een heel verhaal geworden! Prettige avond en tot mails!

Grtz. poppetje71


 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan