Thuis! Mijn eerste thuis op de wereld gezet. Was bang dat ik in ziekenhuis niet zou kunnen ontspannen. Had een fijne vk en de kraamzorg ondersteunde goed tijdens bevalling en alles weer fris na die tijd. Wel een knip gehad ivm lang persen (1.5 uur). Daarna was hij er binnen 2 min . Ontsluiten ging thuis erg goed. Binnen een paar uur had ik al 10 cm ontsluiting. Kijk er goed op terug dus hopelijk lukt het weer thuis. Succes met beslissen!
Hoe willen jullie bevallen?
- Onderwerp starter Ttcxx
- Startdatum
Wow erg interessant iedereens mening te horen ! Zo te zien heb ik erg veel om over te beslissen ? het zal idd veel filmpjes kijken worden. Nu voor mij ,ik heb een gyneacoloog waar ik erg tevreden van ben en hij heeft me ook door mijn pcos en clomid geholpen maar het ziekenhuis waar hij werkt heeft niet veel opties. Daar doen ze geen onderwater bevallingen enzo , wow wist niet dat er zoveel bij kwam kijken en dat er zoveel opties waren!
Ik ben van de eerste thuis bevallen. Dat wilde ik van begin af aan. Ik vond dit ook een heerlijke, ontspannen ervaring. Gewoon lekker in m'n eigen omgeving.
Ik ben nu zwanger van de tweede en beval weer thuis. Voor deze keer heb ik een bevalbad gehuurd om in ieder geval de weeën in op te vangen en misschien ook echt in te bevallen.
Ik ben nu zwanger van de tweede en beval weer thuis. Voor deze keer heb ik een bevalbad gehuurd om in ieder geval de weeën in op te vangen en misschien ook echt in te bevallen.
Bij de eerste thuis in bad bevallen en ik hoop dat bij de tweede weer zo te kunnen doen. Zou niet anders willen, tenzij medisch noodzakelijk natuurlijk. Vond het echt een waanzinnig toffe ervaring!
(Redelijk off topic, maar ik heb heel veel gehad aan een cursus hypnobirthing. Klinkt zweverig, maar het is vooral ook heel veel informatie waardoor je betere keuzes kunt maken voor jezelf doordat je echt enorm veel kennis op doet van het hele proces! Wellicht interessant om eens te bekijken of dat iets voor je is.)
(Redelijk off topic, maar ik heb heel veel gehad aan een cursus hypnobirthing. Klinkt zweverig, maar het is vooral ook heel veel informatie waardoor je betere keuzes kunt maken voor jezelf doordat je echt enorm veel kennis op doet van het hele proces! Wellicht interessant om eens te bekijken of dat iets voor je is.)
@StephW Zo leuk om te zien dat iedereen hier mijn verloskundige noemt (Verlosmoeder). Ze is ook in het echt super lief. Helaas mag ze waarschijnlijk niet bij mijn bevalling zijn omdat ik een medische bevalling heb.
Heeft iemand ervaring tot op welke hoogte in het ziekenhuis je wensen haalbaar zijn? Bijvoorbeeld gedimd licht. Mag dat bij een medische bevalling?
Heeft iemand ervaring tot op welke hoogte in het ziekenhuis je wensen haalbaar zijn? Bijvoorbeeld gedimd licht. Mag dat bij een medische bevalling?
De eerste keer was ik zwanger van een tweeling. Dan heb je geen keus en moet je in het ziekenhuis bevallen. Achteraf mijn redding, want onze zoons werden spontaan met bijna 21 weken geboren. De placenta van de oudste kwam niet los, waardoor onze jongste zoon niet geboren kon worden. Met spoed naar de OK. Daar is onze jongste zoon geboren en zijn mijn placenta's manueel verwijderd. Fluxus van 2,5 liter. De tweede keer had ik hierdoor weer een medische indicatie. Mijn wens was in bad bevallen, maar op het moment zelf wilde ik alleen maar in mijn nakie op het bed liggen. Ik wilde helemaal niet in bad en daarbij ging het zo snel, dat ik niets anders wilde dan bevallen. Weer manuele placenta en fluxus van 3 liter. Als ik iets te kiezen had gehad, dan had ik sowieso voor bevallen in het ziekenhuis gekozen. Pijnstilling doe ik niet moeilijk over. Als het nodig is, dan is het nodig. Beide keren niet nodig gehad overigens en ook niet uitgescheurd of iets dergelijks
Ik wou graag thuis bevallen (ik ben echt gehecht aan mijn persoonlijke omgeving en merk al bij een nachtje slapen bij mn ouders of op werk dat mijn darmen meteen van slag zijn, dus het liefst ben ik op zo'n moment gewoon thuis), zonder pijnstilling en in bad. En je raadt het al, ik moest in het ziekenhuis bevallen (vanwege stuitligging) daar heb ik best wat medicatie gekregen omdat het totaal niet opschoot en ik wel koorts had en gebroken vliezen, dus dan moet je binnen 24 uur bevallen en toen ze begonnen met extra stimuleren werd het erg pijnlijk en heb ik dus ook pijnstillers gehad (meer dan alleen de paracetamol om de koorts te drukken, volgens mij die remifentanil ofzo?). Er was er wel een bevalbad beschikbaar waar ik in mocht, maar toen was ik zo beroerd dat ik geen zin meer had me daar in te hijsen, en uiteindelijk is de kleine met een keizersnede gekomen (na meer dan 24 uur natuurlijk proberen, waarvan de laatste paar uur dus met stimulatie). Het ging dus eigenlijk precies zoals ik niet wilde.
Ondanks dat was het toch een hele goede ervaring, ik heb bewust gekozen voor alsnog zo natuurlijk mogelijk proberen te bevallen en gelukkig werkte de kleine een beetje mee doordat met 40+3 de vliezen spontaan braken en de bevalling spontaan begon (met 41 weken zou ik een geplande keizersnede hebben wegens de stuitligging). Een keizersnede was echt iets waar ik enorm tegen op zag, maar het is me heel erg meegevallen en er is niets zonder mijn volledige goedkeuring gebeurd.
Voor een eventuele tweede (hopelijk snel raak) weet ik dus al dat het in het ziekenhuis zal moeten, maar ik hoop toch natuurlijk te kunnen bevallen en wederom te kunnen wachten tot de kleine zelf aangeeft er klaar voor te zijn, al denk ik dat ik wel sneller zal kiezen voor een keizersnede als er weer sprake is van een afwijkende ligging. En ik wil wel kijken of ik nog meer kan doen met de yoga oefeningen thuis ook echt uit blijven voeren, want dat was er met een hele berg bekkenklachten wel een beetje bij ingeschoten en had misschien wat meer verlichting kunnen geven.
Ik zou ook goed in je achterhoofd houden dat het altijd anders kan gaan dan je van te voren denkt of hoopt, en vooral de mogelijkheid voor jezelf open houden om andere keuzes te maken zonder je daar schuldig over te gaan voelen. Je weet vantevoren immers nooit precies hoe het zal gaan lopen en hoe je het allemaal zult ervaren.
Ondanks dat was het toch een hele goede ervaring, ik heb bewust gekozen voor alsnog zo natuurlijk mogelijk proberen te bevallen en gelukkig werkte de kleine een beetje mee doordat met 40+3 de vliezen spontaan braken en de bevalling spontaan begon (met 41 weken zou ik een geplande keizersnede hebben wegens de stuitligging). Een keizersnede was echt iets waar ik enorm tegen op zag, maar het is me heel erg meegevallen en er is niets zonder mijn volledige goedkeuring gebeurd.
Voor een eventuele tweede (hopelijk snel raak) weet ik dus al dat het in het ziekenhuis zal moeten, maar ik hoop toch natuurlijk te kunnen bevallen en wederom te kunnen wachten tot de kleine zelf aangeeft er klaar voor te zijn, al denk ik dat ik wel sneller zal kiezen voor een keizersnede als er weer sprake is van een afwijkende ligging. En ik wil wel kijken of ik nog meer kan doen met de yoga oefeningen thuis ook echt uit blijven voeren, want dat was er met een hele berg bekkenklachten wel een beetje bij ingeschoten en had misschien wat meer verlichting kunnen geven.
Ik zou ook goed in je achterhoofd houden dat het altijd anders kan gaan dan je van te voren denkt of hoopt, en vooral de mogelijkheid voor jezelf open houden om andere keuzes te maken zonder je daar schuldig over te gaan voelen. Je weet vantevoren immers nooit precies hoe het zal gaan lopen en hoe je het allemaal zult ervaren.