Hoog Sensitieve Peuters, modegrill???

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi hoi

Op de site www.lihsk.nl kan je de kenmerken lezen, er bestaat ook een vragenlijst met de volgende vragen:

Mijn kind.....
1.       schrikt snel
2.       heeft last van kleren die kriebelen, naden in sokken of kledingmerkjes tegen zijn/haar huid
3.       houdt over het algemeen niet van grote verassingen
4.       leert meer van een vriendelijke terechtwijzing dan van een strenge straf
5.       lijkt mijn gedachten te kunnen lezen
6.       gebruikt moeilijke woorden voor zijn/haar leeftijd
7.       ruikt elk vreemd geurtje
8.       heeft een scherpzinnig gevoel voor humor
9.         lijkt zeer intuïtief
10.     is moeilijk in slaap te krijgen na een opwindende dag
11.     heeft moeite met grote veranderingen
12.      wil zich verkleden als zijn/haar kleren nat of zanderig zijn geworden
13.      stelt veel vragen
14.      heeft oog voor het verdriet van anderen
16.      houdt meer van rustige spelletjes
17.     stelt diepzinnige, beschouwende vragen
18.      is zeer gevoelig voor pijn
19.     kan slecht tegen een luidruchtige omgeving
20.     heeft oog voor detail
21.     kijkt eerst of het veilig is alvorens ergens in te klimmen
22.     presteert het best wanneer er geen vreemden bij zijn
23.     beleeft de dingen intensief


Als je op meer dan 13 vragen ja hebt geantwoord dan is je kindje waarschijnlijk hoogsensitief.

Ik wilde hier een discussie over openen, want ik zie het als gewoon een peuter. Mijn jongetje voldoet namelijk aan meer als 13 punten. Maar ik vind hem gewoon een echte peuter...en ik lees hier een toppic over hoogsenstieve peuters.   Ik kijk daar toch wat vreemd tegenaan.
Iedereen wil graag zijn kind als 'bijzonder' bestempelen, logisch. Maar dit gaat mij te ver. Peuters kunnen nu eenmaal erg moeilijk zijn in hun gedrag en omgang, en soms weet je het echt niet meer. Maar dat hoort er bij, zoals de meeste van deze punten (op een paar na, maar dat is gewoon wat voor type kind je hebt...).
Zijn er meer mensen die het overdreven vinden???
 
Oei, dit is wel een gevoelig onderwerp denk ik. Maar ik ben het voor een deel wel met je eens hoor Sjana. Ik denk dat het ook een beetje een mode-gril aan het worden is.
Er zullen heus wel kinderen tussen zitten die idd echt Hoog sensitief zijn, maar die ouders hebben al langer door dat hun kind anders is.
Maar ik lees ook overal reacties van ouders die er nog nooit van gehoord hebben en na de vragenlijst ook ineens vinden dat hun kind hoog sensitief is.
En 13 vragen bevestigend kunnen beantwoorden..dat lijkt mij ook een doodnormale peuter. Als je bijna op alle vragen bevestigend kan antwoorden, dan is het misschien een ander verhaal.
Ik lees bijv ook verhalen van ouders die zeggen dat ze hun kind alles duidelijk uit moeten leggen, anders raakt het kind van streek. Maar dit lijkt mij een normale gang van zaken bij de opvoeding. Ook bijv het duidelijk afscheid nemen van het kind bij het kdv; ik werk als groepsleidster en van de 10 kinderen die ik op een dag heb, moeten er zeker 8 duidelijk afscheid nemen, want anders gaat het mis. Maar deze kinderen zijn echt niet allemaal hoog sensitief.
 
Een kind wat vroeger een dromertje werd genoemd, heeft tegenwoordig een aandachtsstoornis.
Ik wil hiermee absoluut niemand voor het hoofd stoten en geloof ook echt wel dat er zulke kinderen bestaan. (ik heb het levende bewijs in mijn directe omgeving) Maar ik heb ook wel eens het idee dat er tegenwoordig te snel een etiketje op wordt geplakt.
Sil
 
ik ga mijn energie niet verspillen hieraan, want als je op deze manier praat hierover, heb je duidelijk geen idee wat het is om een hoogsensitief kindje te hebben. En het heeft niets te maken met je kind bijzonder vinden, integendeel!
Kom hier een weekje wonen en je praat wel anders.
Jammer hoor, zoveel kortzichtigheid. Vaak snappen mensen pas wat je bedoeld als het zelf meemaken, erg jammer!
 
Jammer dat je zo raar reageert Petra, tenslotte hoeven we niet allemaal alles aan te nemen en hebben we ieder zo onze eigen ideeen en meningen.
Ik heb een peuter die ook niet makkelijk is, soms wanhopig ben ik er van. En wat ik al zei: ik kan meer dan 13 punten benoemen van die lijst. Maar ik denk dat je niet direct een stempel er op moet plakken. Peuter zijn nu eenmaal vaak zo.
Misschien moet ik niet helemaal uitsluiten dat er echt wel iets aan de hand kan zijn met sommige peuters. Dat kan ook best wel.
Maar tegenwoordig wordt ADHD en PDDNOS enz, ook te pas en te onpas gebruikt (pas als je kind officieel getest is, dan kun je dat ook uitspreken vind ik).
Zo zijn ook heel veel kinderen 'allergisch' voor een en ander, soms blijkt het om een paar pukkeltjes te gaan of een geirriteert huidje en roepen ouders meteen: oh allergisch voor dit of dat...
Volgens mij valt zijn Hoogsensitieve peuters nog niet erkend? Je kunt het ook moeilijk testen denk ik. En zolang je iets niet goed kunt testen denk ik ook dat je niet zomaar een stempel erop moet plakken.
 
Ben het wel een beetje met jullie eens.
Natuurlijk zullen er wel hoogsnsetiefe peuters/kinderen en mensen bestaan, maar tegenwoordig wordt overal,  naar mijn mening, te snel een naampje aangeplakt.

En niet alleen met hoge sensitiviteit, maar ook bij  ADHD en andere 'gedragsstoornissen'.
Doordat er zo snel een etiquette aangeplakt wordt benadruk je het 'probleem' alleen maar. Volgens mij moet je kinderen (en ook diegene die echt 'anders' zijn) zoveel mogelijk als een normaal kind behandelen. Door er meteen een naam aan te plakken zorg je ervoor dat je kind zich ook anders gaat voelen en daarop zich weer anders gaat gedragen. Je creeert op zo'n manier zoiets als een zelf forfilling professy.

Dit is ook wat er veelal gebeurd met minderheidsgroeperingen; doordat deze steeds weer te horen krijgen (van oa media en schoolleiding) dat 'zij' niet deugen en dat zij bijv nooit zullen gaan studeren gaan zij in veel gevallen opleven naar de verwachtingen.

Ik pleit er dus voor om voorzichtig te zijn met welke labels je op je kind plakt en  een ieder zijn kind (hoog sencitief of hyper actief) zo 'normaal' mogelijk opvoed. Laten we onze kinderen gewoon als kleine individutjes zien en inspringen op hun  verchillende karaktereigenschappen en de opvoeding daarop afstemmen.

Veel liefs Nika    
 
hai Sjana,
Voor een heel groot deel kan ik het erg met je eens zijn. Ik heb de lijst ook eens kritisch bekeken en ook mijn zoontje heeft 13 kenmerken. Ik vind dat je gelijk hebt als je zegt dat deze kenmerken vooral peuterdingen zijn. Dat is dan ook de  reden waarom kinderen onder de 4 jaar oha niet officieel gediagnostiseerd worden. Dit geldt ook voor autisme, pdd nos of ADHD. Kijk die lijsten maar eens na, daar staan ook vele kenmerken die voor heel veel peuters gelden.

Zelf werk ik al heel wat jaren met kinderen met deze stoornissen. Ik heken dan ook veel van mijn peuter in hen terug, en tot mijn schrik zie ik nu dat mijn zoontje ze op sociaal emotioneel gebied voorbij gaat.( terwijl ze in leeftijd heel wat jaartjes verschillen)
Enerzijds vind ik ook dat er te snel een etiket op een kind wordt geplakt, en waarom, vraag ik me dan af. Want als ik dan de kinderen op mijn werk zie en ik zie sommige andere kinderen die bv een ADHD diagnose hebben, dan is het verschil wel heel groot! Dan denk ik echt dat er met een wat consequentere aanpak en wat meer buitenlucht er al heel veel veranderd.

Maar kinderen die fors veel kenmerken van deze stoornis hebben hebben wel degelijk een andere benadering nodig. Daar moet je echt veel rekening houden met hun sociaal emotionele achterstand, hun angsten, hun onzekerheid.
Dat geldt vast en zeker ook voor kinderen die hoog sensitief zijn. Maar bij zulke jonge kinderen is het vaak nog echt te vroeg om van zoiets te spreken. Het gevaar is dan dat je je blind staart op zo'n stoornis en alles hiervanuit gaat verantwoorden.

Opvoeden is niet altijd makkelijk en maakt je soms heel onzeker. Het stelt je voor vragen waar je vaak geen antwoord op hebt. Ik denk ook dat er dan te makkelijk aan een stoornis wordt gedacht zonder eerst kritisch te kijken naar jezelf als ouders.
Maar aan de andere kant weten moeders het altijd het best, en wordt een voorgevoel in de jonge kinderjaren later vaak  bevestigd.

Groetjes Soela
 
hoihoi, er wordt hier veelal gesproken over stoornissen, maar hoog sensitiviteit is geen stoornis, deze kinderen zijn gewoon gevoeliger voor de buitenwereld en ook vooral de kosmos, kinderen staan nog dichter bij de natuur en zijn gevoeliger voor "andere" .
het is juist belangrijk om deze kinderen wel te begrijpen op jonge leeftijd zodat ze later stevig in hun schoenen kunnen staan en niet geadresserd worden als een freak of whatever. er zullen er zijn die er niks mee gaan doen en er zullen er zijn die het verder gaan uitwerken.

ik ben het met jullie eens dat er te snel labels geplakt worden, maar de degene die een hs kind hebben of zelf zijn weten wat het is en die weten ook hoe  er op ze gereageerd word en dit kan zeer kwetsend zijn omdat ze niet begrepen worden,  

dus oordeel niet te snel of verdiep je er is in, het is natuurlijk ook zo dat we er meer over weten er rust minder een taboe op, vroeger werd je weggestopt of totaal genegeerd of bestempeld............     en kinderen staan er nog voor open wij volwassenen zijn helaas, de meeste dan, die connectie kwijt en het kan een mooie aanvulling op je leven zijn wanneer je er wel voor open staat.

liefs linda
 
Hoi Sjana

Eerst dacht ik reageer hier maar niet op,want dit zo'n eindeloze discussie.Maar ik wil er toch iets over zeggen.Als je je enigszins hier in zo verdiepen zou je erachter komen dat de mensen die zo'n kindje hebben helemaal niet op de voorgrond treden hiermee,en het over het algemeen dit binnen het gezin houden.Wij hebben  een zoon die  hsk-tje is en er echt een is.Die op jou lijst dan de hoogste score zal hebben.Alleen daar gaat het eigenlijk helemaal niet om,er staat niet  bij dat  ze  deze dingen dan over het algemeen in het  extreme hebben.En ook niet dat deze kinderen vrijwel allemaal een bijzondere gave hebben.En deze gave kom je bij sommige kinderen gewoon weg niet onderuit.Onze zoon  is nu inmiddels  bijna 7 en houdt het voor al zijn vriendjes verborgen,en door therapie kan hij er nu mee omgaan.

Ik vind alle kinderen bijzonder omdat ze allemaal hun eigen indivudu zijn,en ik weet als geen ander dat je juist hier geen etiketje op moet plakken ookal hebben ze deze wel.Onze zoon beslist zelf of hij het iemand het verteld of niet.Alleen zijn juf weet ervan en daar hebben we een soort  "gebruiksaanwijzing  "aan meegeven die we samen met zijn therapeut en met onze zoon hebben geschreven.De juf is er blij mee omdat zij hem vaak nu iets meer begrijpt.En dat is eigenlijk wat ik ook zou willen meer begrip in plaats van te oordelen.

Of onze tweede zoon het heeft maakt mij eigenlijk niets uit ik kijk naar hem zoals hij is met z'n peutergrillen en zijn bijzondere manier van leven.

Als je wil kun je het boek "anders bekeken"van Robert klerk is lezen dat is een niet al te dik boek en krijg je een beetje een beeld en kun je kijkje nemen in die wereld.En misschien kun je je dan voorstellen dat je hier met deze discussie veel mensen kwetst,ik denk dat dat niet jou bedoeling is.  

Groetjes Angelique          
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan