Hoog Sensitieve Peuters, modegrill???

[ANONYMOUS_USERNAME]

beste sjana,

Bedankt voor het lezen van mijn website, en voor je reactie.

Toch blijft het me storen dat je er elke keer maar weer op terugkomt dat het peuterdingen zijn. Ik was dan ook van plan om niet meer een reactie te geven hier, omdat het een eindeloze discussie wordt, maar toch nog even een reactie van mij.

Het is een hele grote groep die jij volgens jou vertegenwoordigd door te zeggen dat het echte peuterdingen zijn. Want je weet niet hoe iedere peuter in elkaar zit. Dat jou kind in jou ogen echte peuterdingen doet oke, maar wat een andere peuter doet kun je niet zeggen. Ik weet ook dat kinderen op jonge leeftijd erg spiritueel zijn, dat hoef je mij niet te vertellen. Maar wat mijn dochter ziet of meemaakt, dat maak ik ook mee, en ik zie het ook en voel het ook, dus het is zeker niet een fantasie. Ik weet dat mijn dochter, en sommige andere hsk's die ik ken gewoon erg spiritueel aangelegd zijn en ook blijven. mij is verteld dat mijn dochter dat blijft OMDAT   ze een hsk is.

Maar wat ik al eerder zei, hebt blijft een eindeloze discussie, en ik   hoop dat wanneer je met zoiets geconfronteerd wordt dat je dan toch meer erover wil weten, want het is nog zo onbekend, en hoe meer bekendheid het krijgt hoe meer ouders en kindjes geholpen kunnen worden.

groetjes Cyndie

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Nou, zoals ik al schreef: ik sluit niet alles uit wat betreft je dochter. Maar vind het zelf gewoon moeilijk om te begrijpen en dan is het ook moeilijk om er voor 100% open voor te staan. Maar dat wil niet zeggen dat ik zo'n kind niet serieus neem en hem/haar verkeerd benader natuurlijk.
Het lijkt me voor jullie wel moeilijk om op een gegeven moment dan het onderscheid te maken van wat is nu typisch hsk gedrag. Omdat het nog peuters zijn, snap je? Ze zijn nog zo in ontwikkeling.
succes verder!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

quote: sjana1 reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('17-10-2007 22:34:25&apos);

Nou, zoals ik al schreef: ik sluit niet alles uit wat betreft je dochter. Maar vind het zelf gewoon moeilijk om te begrijpen en dan is het ook moeilijk om er voor 100% open voor te staan. Maar dat wil niet zeggen dat ik zo'n kind niet serieus neem en hem/haar verkeerd benader natuurlijk.
Het lijkt me voor jullie wel moeilijk om op een gegeven moment dan het onderscheid te maken van wat is nu typisch hsk gedrag. Omdat het nog peuters zijn, snap je? Ze zijn nog zo in ontwikkeling.
succes verder!

Hoi Sjana

Nu sla je de spijker op z'n kop zullen we maar zeggen,dat het moeilijk is om onderscheid te maken in hsk gedrag is ook zo,maar vaak zijn deze kinderen zo goed in zich te verwoorden en vaak iets eerder ontwikkeld zodat ze heel goed over hun gevoel kunnen praten als zij daar de juiste begeleiding in krijgen.En nogmaals dit weet ik echt uit ervaring,ik zie ook het verschil omdat mijn jongste zoon 22 mnd is en totaal anders met bepaalde situaties omgaat als zijn broer heeft gedaan.En dan kan je zeggen ze zijn allemaal verschillend,tuurlijk dat zie ik ook en de een is ook wat  sneller ontwikkeld als de ander,denk maar niet dat wij daar allemaal niet meebezig zijn geweest.Maar of je nu wilt of niet heel vaak geven deze kinderen aan dat ze hulp willen hebben of nodig hebben,mijn zoon was zo blij dat toen hij hoorde dat we met iemand gingen praten die meer verstand heeft hiervan.Dat hij ook  spontaan vertelde dat hij altijd bezoek krijgt van mensen die er niet meer zijn,hij zei dan ook dat kan ik nou ook wel vertellen.Ook voelt hij aan mensen hoe het met ze gaat ook als ze liegen,hij wordt dan ook erg boos als mensen dat doen.Hij weet dingen die hij niet kan weten omdat hij simpelweg  een baby was toen het gebeurde en ik daar nog nooit met hem over gesproken heb.Hij kan letterlijk mijn gedachten lezen,hij hoeft alleen maar naar mij te kijken of sterk aan me te denken en pikt het meteen op en zegt dan het antwoord wat ik wilde vragen of doen.
Ook heeft hij zijn grillen en grappen hoor en krijgt ook gewoon straf als hij iets doet wat niet door de beugel kan.Hij krijgt net als ieder kind zijn grenzen,en dat accepteerd hij ook gewoon.

En wat betreft die ontwikkeling  waar jij het over hebt,die hebben ze ook en daar groeien wij als ouders ook gewoon mee mee.Want  juist door de goede begeleiding die ze dan krijgen blijven ze met beide benen op de grond.Dat is ook de eerste zin die de therapeut tegen ons zei.Onze zoon heeft ze eerst met de benen weer op  de grond gezet en dan ging ze verder met behandelen.En wij als ouders groeien nu gewoon met hem mee,net als jou"gewone kinderen",wij gebruiken thuis ook niet het woord "hoogsensitief kind",hij is gewoon onze zoon meer niet.Wij hebben misschien  alleen een iets andere gebruiks en handleiding nodig,maar als dat helpt is daar volgens mij niets mis mee.    

Stel dat iemand tegen jou  zou zeggen dat je kind hs was dan stoot je toch niet zo'n kind af,maar dan verdiep je in deze wereld en je  kijkt hoever je toch mee kunt komen?Mijn man houdt ook niet van deze dingen maar nu hij leert hoe dit allemaal in elkaar steekt doet hij gewoon wat hij denkt dat hij aankan en blijft met beide benen op de grond,en dat is maar goed ook.Want dat hebben deze kinderen juist nodig een solide basis waar ze met hun problemen en gevoelens terecht kunnen.En dat daar nou eenmaal een naam voor is daar heb ik eerlijk gezegd dan geen problemen mee!

Ik hoop  dat je er op deze manier iets meer aanhebt,en dat je nu misschien wat begrip hebt voor wat wij als ouders doormaken,en dat je accepteerd dat het geen modetrend is.Want daar deed  je ons eerlijk gezegd een beetje pijn mee.Ook weet ik nu dat  dat niet jou bedoeling was en maar meer  om iets uit te lokken.En zoals je ziet bestaat hs meer uit  als alleen een lijstje van de dingen die jij had laten zien.

Groetjes Angelique