Oh oud topic dat naar boven is gehaald zie ik, maar mooi onderwerp.
Ik vind er helemaal niets geks aan. Dit is weer zo een typisch onderwerp waar toch wel een taboe op ligt. Natuurlijk is het allerbelangrijkste dat het gezond is. Maar we zijn toch allemaal mensen? Waarom zou je geen voorkeur mogen hebben en waarom zou je niet teleurgesteld mogen zijn als het anders blijkt te zijn?
Vaak wordt als argument aangehaald dat je dit niet zou mogen voelen of dat het raar is, omdat er stellen zijn die heel moeilijk of zelfs geen kinderen kunnen krijgen. Of een kindje verloren zijn. Maar dat staat zo los van elkaar. Waarom zou jij dan niet mogen voelen wat je voelt? Voor een ander? Beetje omgekeerde wereld. Iedereen heeft recht op zijn eigen gevoel en het is fijn dat er door een topic als dit toch weer zo'n taboe open besproken kan worden.
Ik had zelf een voorkeur voor een meisje. Geen idee waarom, maar het leek me geweldig. We krijgen een jongen. Even een vlaag teleurstelling, even omschakelen en ik ben er stik blij mee. Ik heb dit gelukkig altijd ook heel open met mijn vriend kunnen bespreken. Hij had juist een voorkeur voor een jongen (die zag het al helemaal voor zich om een nieuw hengelsport maatje te hebben ?) en dat was prima!
De hormonen gieren ook door mijn lijf, maar ik heb er geen seconde aan getwijfeld dat hij snel over de teleurgestelling heen zou zijn als het een meisje was.
Het is natuurlijk wat anders als die teleurstelling bij iemand echt allesoverheersend is en niet weg trekt. Dan speelt er wellicht veel meer, zitten er heel veel eigen, innerlijke moeilijkheden onder en is het goed om er hulp bij te zoeken.
Maar een voorkeur hebben en even teleurgesteld zijn als het niet zo is? Niks geks aan naar mijn mening. Niets menselijks is ons vreemd.
Ik vind er helemaal niets geks aan. Dit is weer zo een typisch onderwerp waar toch wel een taboe op ligt. Natuurlijk is het allerbelangrijkste dat het gezond is. Maar we zijn toch allemaal mensen? Waarom zou je geen voorkeur mogen hebben en waarom zou je niet teleurgesteld mogen zijn als het anders blijkt te zijn?
Vaak wordt als argument aangehaald dat je dit niet zou mogen voelen of dat het raar is, omdat er stellen zijn die heel moeilijk of zelfs geen kinderen kunnen krijgen. Of een kindje verloren zijn. Maar dat staat zo los van elkaar. Waarom zou jij dan niet mogen voelen wat je voelt? Voor een ander? Beetje omgekeerde wereld. Iedereen heeft recht op zijn eigen gevoel en het is fijn dat er door een topic als dit toch weer zo'n taboe open besproken kan worden.
Ik had zelf een voorkeur voor een meisje. Geen idee waarom, maar het leek me geweldig. We krijgen een jongen. Even een vlaag teleurstelling, even omschakelen en ik ben er stik blij mee. Ik heb dit gelukkig altijd ook heel open met mijn vriend kunnen bespreken. Hij had juist een voorkeur voor een jongen (die zag het al helemaal voor zich om een nieuw hengelsport maatje te hebben ?) en dat was prima!
De hormonen gieren ook door mijn lijf, maar ik heb er geen seconde aan getwijfeld dat hij snel over de teleurgestelling heen zou zijn als het een meisje was.
Het is natuurlijk wat anders als die teleurstelling bij iemand echt allesoverheersend is en niet weg trekt. Dan speelt er wellicht veel meer, zitten er heel veel eigen, innerlijke moeilijkheden onder en is het goed om er hulp bij te zoeken.
Maar een voorkeur hebben en even teleurgesteld zijn als het niet zo is? Niks geks aan naar mijn mening. Niets menselijks is ons vreemd.