Lieve allemaal,
Het is ook niet dat ik niet trots ben op mijn jochies, want dat ben ik inderdaad wel. En inderdaad bedenk ik mezelf ook wel eens dat ik het toch maar in mijn uppie voor elkaar krijg, alhoewel ik wel eens zo'n kort lontje heb door de hele situatie en me dan ook wel weer heel schuldig kan voelen, omdat ik weer eens hard geroepen heb tegen Merijn, die er natuurlijk allemaal niks aan kan doen. En Esmeeke, je hebt gelijk dat ik de positieve dingen moet benoemen, maar ja, soms heb je van die dagen, dan lukt dat gewoonweg niet. Gisteren was zo'n dag. Gelukkig worden dat soort dagen steeds minder en als het nu ook nog eens beter weer gaat worden en ik er straks in maart/april heerlijk met mijn 2 jochies op de fiets op uit kan trekken, komt het vast allemaal goed.
Maar ondanks mijn situatie, ben ik erg blij voor jullie hoor, dat het jullie allemaal zo goed gaat. Blijf alleen bewust van je situatie en je gevoelens en grijp op tijd in, mocht er op zeker moment een sleur ontstaan. Het is tegenwoordig lopende-band-werk met de stellen die uit elkaar gaan. En hoe je het dan ook wendt of keert, de kinderen zijn er altijd de dupe van. Mijn zus (heeft 9 jaar geleden hetzelfde meegemaakt als ik nu) had van de week een erg goede opmerking. Ze zei: "Ze zouden alle stellen met kinderen tegenwoordig moeten verplichten om minimaal 1-2 keer per jaar er een weekend met zijn tweeën tussenuit te trekken, om even aan teambuilding te doen. Ik vind daar wel wat in zitten.
Groetjes Fonske.