ik ben zo verdrietig

A

ANONYMOUS_USERNAME

hallo,

ik wil graag mijn verhaal vertelllen misschien dat hier mensen zijn die het allemaal een stuk beter begrijpen,die het ook meegemaakt hebben.ik was zwanger,ik had net de uitslag binnen van de vruchtwaterpunctie en die was goed,dus helemaal blij een week later kreeg ik een uitgebreide echo omdat mijn zoon is geboren met een hartafwijking,dus toen de echokop er op ging kregen we te horen dat dit kindje niet meer leefde net een dag overleden,dit kan niet waar zijn denk je dan maar het was wel degelijk waar,de andere dag werd ik opgenomen in het ziekenhuis en kreeg weeenopwekkers om de bevalling op gang te laten komen.om half 11 'sochtends zijn  we begonnen met de pillen en om 'snachts 0.45 is onze zoon geboren hij was zo mooi en al zo groot alles erop en eraan het is niet te bevatten,bevallen van een dood kindje is gewoon zo tegen de natuur in verschrikkelijk gewoon ik was 20 weken ver en onze zoon was groter dan normaliter in die tyd van de zwangerschap.ik heb al 6 keer een miskraam gehad,en heb al een zoon van 12.maar dit doet zo'n pijn,ik was zo gelukkig,en nu is alles in 1 klap verwoest,we moeten alle uitslagen nog krijgen,misschien dat ze een oorzaak kunnen vinden.en dan is natuurlijk de vraag kan dit weer gebeuren .heeft iemand dit ook meegemaakt?

groetjes bianca
 
Ik heb het zelf niet meegemaakt, maar ik wil je wel heel veel sterkte toewensen. Het is behoorlijk wat, wat jullie voor jullie kiezen hebben gehad. Ik kan me heel goed voorstellen wat voor klap het voor je geweest is om vlak na die goede testuitslagen te horen te krijgen dat je kindje toch overleden is...
Ik hoop dat jullie het toch een plekje kunnen geven, al zal dit veel tijd nodig hebben. Heel veel sterkte bij het verwerken van dit grote verlies.

Nynke
 
jeetje wat is dit moeilijk voor jullie, mijn vriendin haar zusje heeft ongeveer hetzelfde meegemaakt alleen gebeurde dit net voor dat ze zou gaan bevallen, was 39 weken zwanger en kreeg ook te horen dat het niet meer leefde is ook gewoon bevallen van een kindje wat niet meer leefde, onderzoek wees uit dat er niets te vinden was dat het gewoon "pech" was, zo bedoel ik het niet maar zo hadden ze het te horen gekregen in het ziekenhuis. dit is echt heeel moeilijk wens jullie heel veel sterkte in deze lange moeilijke periode, liefs
 
Hallo lieve Bianca,

Ik weet ongeveer wel hoe je je voelt.
Onze zoon Benjamin is 12-09-2004 levenloos geboren na een zwangerschap van 22 weken en 2 dagen.
Hij was ook zo compleet en woog 575 gram.
Ik heb een foto van hem staan hier in huis(Heel mooi in bruin wit)waarop je zelfs al kan zien dat hij als twee druppels water op z'n oudste zus leek.
Ik had even een vraag aan jou,
Hebben ze jou in het ziekenhuis ook op de lieve-engeltjes site gewezen.Ik mail daar zelf nog steeds en ik vind het geweldig dat ik daar alles over Benjamin kwijt kan en over mijn verdriet bij mensen die werkelijk begrijpen hoe ik me voel.Ook als je op een punt komt waarin je omgeving je kindje lijkt te zijn vergeten.

Groeten van carine
 
Hallo Bianca,
ook ik herken je verdriet, ben vorig jaar augustus bevallen na een zwangerschapsduur van 24,6 weken (na gebroken vliezen) van onze zoon Wieger. Wat een intens verdriet. Hij heeft nog drie kwartier mogen leven, en is toen in onze armen gestorven. Zo'n gaaf kereltje.
Dat is echt intens verdriet. Wat je bijna niet uit kunt leggen. Wat echt veel pijn doet. Maar waar je ook zelf door moet.
En dan kom je zoveel dingen tegen, zoveel kleine dingen herinnerend aan de nog niet voldragen zwangerschap, je hormonen. En dat blijf je ook nog wel houden de eerste tijd. Probeer er zoveel mogelijk over te praten. Dat heeft mij erg goed gedaan. En dan worden de scherpe randjes wel minder, maar het is en blijft een zere plek.
Sterkte voor de komende tijd.
lieve groet,
Anne-Fieke
 
hallo meiden,

wat fijn dat jullie zo lief reageren,dat heb ik echt nodig ik voel me zo leeg en het is fijn om te weten dat je dit niet als enigste meemaakt,want dat denk je dan als je dit gebeurt,je denkt echt waarom wij??carine vroeg of we erop gewezen waren voor de site lieve engeltjes,ze hebben ons erniet daar op gewezen maar bij de dokter lag een folder en zodoende ben ik daar gekomen,en daar heb je idd heel erg veel aan bedankt in ieder geval.ik vind het toch fijn om daar over te lezen nu.ik heb ook het boek besteld van stille baby's dat gaat ook over vroeggeboortes en rouwverwerking ed. zijn jullie al opnieuw zwanger geraakt ondertussen (en zoja gaat of ging dat nu goed)ik ben nu zo bang dat het nooit meer gaat lukken ik hoop nog van jullie te horen.

groetjes bianca
 
Hallo bianca,

Ik ken je natuurlijk verder niet en je hebt ook nog geen uitslag van de testen dus ik kan weinig over jou situatie zeggen,maar ik kan je wel over mij vertellen,misschien dat je daar een beetje hoop uit kan putten.
Bij ons heeft het 2 jaar geduurt voor ik zwanger werd en na twee miskramen nog eens twee jaar voor onze dochter met 37 weken veel te klein werd geboren.
5 maanden daarna kreeg ik opnieuw een miskraam en tien maanden later werd onze zoon met 34 weken geboren.
Toen ik van onze Benjamin zwanger was begon ik met 19 weken te vloeien en wel zo dat ik luiers van de andere kinderen droeg om het tegen te houden,maar na verschillende ziekenhuis bezoeken kwam er niets uit en ons kindje deed het prima.
Ik had zelf wel de zenuwen en ik had het gevoel van als ik eerst die 25 weken weken maar haal want dan doen ze er iets aan.
Toen ik met 22,2 weken naar het toilet ging zag ik de navelstreng naar buiten hangen en wist ik dat het voorbij was.Ons kindje was echter nog springlevend maar ik wist dat ie zou gaan sterven en dat leek me ondraaglijk dus heb ik in het ziekenhuis gevraagd of de bevalling zou kunnen opgewekt worden,Dat is gebeurt d.m.v. infuus en het was geestelijk en lichamelijk de zwaarste bevalling tot nu toe.
Op dit moment ben ik 35,5 weken zwanger en ik heb nog nooit zo'n zwangerschap gehad.
ik heb nog geen druppel bloed gezien(bij de anderen kreeg ik ook bloedingen)en alles gaat geweldig.
Wel waren we (de gyn. ook)uitgegaan van een vroeggeboorte maar ook dat lijkt deze keer niet te gebeuren.
Ik weet niet wat me overkomt,
Hiermee wil ik zeggen dat alles toch nog anders kan lopen dan je van te voren verwacht(zelfs de gyn. spreekt van een wonder).
Wij hadden nooit verwacht dat we (anders dan in het begin)makkelijk zwanger zouden worden en na alle ellende ook niet dat we nog een zwanger zover zouden voldragen.

Ps:Als ik je verhaal zo lees vind ik niet dat jullie goede begeleiding hebben gehad tijdens en na de bevalling,was dat zo of heb ik een verkeerde indruk?
en wat was het geslacht van jullie kindje?hebben jullie ook een naam kunnen geven?

Groeten van carine
 
hallo carine,

wat fijn voor jullie dat het nu zo goed gaat,wij zijn in het ziekenhuis wel goed geholpen dat wel maar ik vind dat je als je uit het ziekenhuis komt gewoon alleen voorstaat,gelukkig hebben we wel veel mensen om op terug te vallen,maar uiteindelijk moet je het toch samen oplossen en dat is verdomd moeilijk.het is zo'n enorme leegte en je toekomstplannen zijn nu ineens veranderd en de hoop dat het ooit goedkomt dat weet je ook niet,je hebt totaal geen zekerheden,alleen maar onzekerheid.
maar fijn dat ik er toch even over kan praten.wij hebben trouwens een prachtige zoon gekregen helemaal compleet,we hebben hem yarno genoemd.

groetjes bianca
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan