hallo meiden,
ik mis het zo het zwanger zijn,dat is zo moeilijk,ik voelde me zo goed en dan krijg je zoiets,ik ben nu zo bang dat het nooit meer gaat lukken,ik zie hier gelukkig wel net als bij wendelien dat dat wel weer is gelukt,maar inderdaad hoe ga je er dan mee om? ik ben nu gewoon zo onzeker (ben ik normaal nooit) maar nu heel erg.kan ik nog wel kinderen krijgen,de dokters zeggen van wel.maar de toekomst zal het uitwijzen.en wil ik het wel weer die pijn als het mis gaat,kan ik dat nog wel hebben.zijn duizend vragen.die door je hoofd schieten,maar de antwoorden blijven uit.ons kleine mannetje kon niet leven hij was nog zo klein en toch al zo groot,dat beeld van dat kleine koppie zo rustig en lief,maalt maar heel de dag door mijn hoofd.waarom??we zullen het nooit weten.we moeten verder net als alle mensen om je heen die je het liefst ontwijken en er nooit uit zich zelf over beginnen,terwijl ik er iedere dag nog vol van ben.ik neem het ze niet kwalijk maar vind het wel moeilijk om mee om te gaan, het is logisch dat hun er niet mee bezig zijn.maar toch!!ik ben zo blij dat ik hier even mijn hart kan luchten
dat geeft me toch het gevoel dat ik niet de enige ben die zoveel verdriet heeft.
groetjes bianca
ik mis het zo het zwanger zijn,dat is zo moeilijk,ik voelde me zo goed en dan krijg je zoiets,ik ben nu zo bang dat het nooit meer gaat lukken,ik zie hier gelukkig wel net als bij wendelien dat dat wel weer is gelukt,maar inderdaad hoe ga je er dan mee om? ik ben nu gewoon zo onzeker (ben ik normaal nooit) maar nu heel erg.kan ik nog wel kinderen krijgen,de dokters zeggen van wel.maar de toekomst zal het uitwijzen.en wil ik het wel weer die pijn als het mis gaat,kan ik dat nog wel hebben.zijn duizend vragen.die door je hoofd schieten,maar de antwoorden blijven uit.ons kleine mannetje kon niet leven hij was nog zo klein en toch al zo groot,dat beeld van dat kleine koppie zo rustig en lief,maalt maar heel de dag door mijn hoofd.waarom??we zullen het nooit weten.we moeten verder net als alle mensen om je heen die je het liefst ontwijken en er nooit uit zich zelf over beginnen,terwijl ik er iedere dag nog vol van ben.ik neem het ze niet kwalijk maar vind het wel moeilijk om mee om te gaan, het is logisch dat hun er niet mee bezig zijn.maar toch!!ik ben zo blij dat ik hier even mijn hart kan luchten
dat geeft me toch het gevoel dat ik niet de enige ben die zoveel verdriet heeft.
groetjes bianca