ik ben zo verdrietig

Lieve allemaal,
lieve Debbie,
wat blijft het een zere plek. het verlies van je kindje. O, Debbie wat voelt het allemaal onwerkelijk he. Net of het niet echt is.
Al je toekomstverwachtingen zijn weg. Je doel is weg. En geloof me het komt allemaal wel terug, al kun je dat nu nog niet snappen.
De scherpe kantje gaan er iets af, maar o, wat blijft het een zere plek. Bij zo veel kleine dingen.
wij zijn nu een jaar verder naar het overlijden van onze zoon Wieger, maar nog heb je rotmomenten.
En niemand , maar dan ook niemand anders kan dat van je overnemen. Hier op het forum vind je een luisterend oor, heb ik erg veel aan gehad. Vind je herkenning, ook na die tijd waarop je omgeving eigenlijk wel vindt dat het hoofdstuk kan worden afgesloten. Hier kun je altijd terecht, altijd reageert er wel iemand die hetzelfde heeft meegemaakt, die er net zo diep als jou doorgaat.

Lieve Debbie, ik wens jou en je man (en lieve mensen om jullie heen) sterkte voor de komende tijd. Luister goed naar je lichaam, neem je rust, praat als jij dat wilt, huil als jij dat wilt, schreeuw het uit als niemand je begrijpt.     Jij moet doen waar jij je goed bij voelt.
Kom hier om je hart te luchten.
we denken aan je, ik zal voor je bidden, zelf heb ik in onze moeilijke tijd veel aan het geloof.
lieve groet,
Anne-Fieke
 
hallo meiden,

hier weer is een berichtje van mij.allereerst debbie wat klote voor jullie zeg,ik voel met je mee.het is zo oneerlijk.
wij hebben inmiddels te horen gekregen van het ziekenhuis dat alles goed was met onze zoon en met mij alles gezond,tja wel fijn maar nu weten we nog niks,gewoon pech zeggen ze dan.het blijft moeilijk allemaal.ik ben zo blij dat ik op deze site zoveel herkenning lees(dat je niet de enige bent met zoveel verdriet) ik had een boek besteld en inmiddels uit ik heb er veel aangehad misschien een tip.het boek heet stille baby's.
meiden heel veel sterkte allemaal en tot schrijfs als je daar behoefte aan heb.

groetjes bianca
 
Hallo allemaal,
voor ons is nu al weer een week geleden. Ik zeg "al weer" omdat alles zo ontzettend snel gaat, echt een week waarin we geleefd worden. Ook een week waarin wij heel veel medeleven en steun van vrienden, familie en kennissen hebben mogen ontvangen waarvoor we iedereen zeer dankbaar zijn. Het is natuurlijk een kleine troost op zo'n intens verdriet, maar wel hartverwarmend.
Wij moeten nog wachten tot 31 oktober voordat we de uitslagen van de onderzoeken krijgen. Van de ene kant hopen we dat er wat uit komt, zodat er een duidelijke oorzaak is. Maar van de andere kant vind ik het ook wel eng wat zo'n uitslag kan zijn en wat dat voor de toekomst kan betekenen.
En stel inderdaad dat er niets uit komt zoals bij Marbie, hoe ga je daar dan mee om?

Debbie
 
Lieve Marbie en ook Debsel,

Het is gewoon ontzettend moeilijk.
Bij onze dochter die wij verloren hebben (   met 36 wkn )is nooit een oorzaak gevonden, en dat maakt het wel heel moeilijk maar... bij een erfelijke afwijking heb je 15 procent kans op herhaling volgens onze gyneacoloog en bij geen oorzaak heb je net zoveel kans als ieder ander dat t mis gaat !!
Dus...geen oorzaak hoeft niet altijd negatief te zijn.
Heb bij een volgende zwangerschap strenge controles en een thuis CTG gehad (hartfilmapparaat), maakte iedere dag een CTG en dan verzond dit apparaat het automatisch via de telefoonlijn naar het ziekenhuis en dan werd ik iedere dag binnen een half uur terug gebeld of het goed ging met het kindje of dat ik nog een CTG moest draaien later op de dag.
Dit gaf mij heel veel rust !!
Heel veel sterkte toegewenst !!

Wendelien
 
hallo meiden,

zo dat is ook goed geregeld wendelien dat je zo'n ctg thuis kreeg dat is wel een goede oplossing geeft inderdaad wat meer rust.wij zijn natuurlijk (blij) dat er geen ernstige afwijkingen zijn gevonden debbie,maar het blijft allemaal zo dubbel,maar je krijgt toch verder geen antwoorden op de vragen waarom dan? en waarom wij? je moet je er uiteindelijk bij neerleggen en dat duurt een hele poos ik ben nu 5 weken verder,het gaat iets beter met me maar ik denk er iedere minuut van de dag aan,je moet het een plekje geven maar dat is verdomd moeilijk.en ik weet het slijt.dit blijft gewoon een zere plek waar je toch best wel veel mee geconfronteerd wordt,loop maar naar buiten,of er is er 1 zwanger of je ziet een pasgeboren baby langsgaan.en dan steekt me hart zo dat is gewoon niet te beschrijven,daarom is het fijn dat je hier je verhaal even kwijt kan.want hier heb iedereen iets soortgelijks meegemaakt.
schrijf het maar van je af hoor en praat er veel over dat helpt mij ook.

groetjes en veel sterkte  
bianca
 
Lieve allemaal,

Het is en blijft zo oneerlijk een kindje verliezen is heel verdrietig en tegennatuurlijk.
Op de vraag waarom krijg je helaas geen antwoord.
Het blijft altijd moeilijk, het is voor ons nu 5 jaar geleden maar er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk. Alleen is het wel zo dat je het een plekje kunt geven en dat ik niet meer steeds verdrietig ben !!
Mijn ervaring is dat je het t beste van je af kunt praten, dat lucht ontzettend op.
Iedere nieuwe zwangerschap blijft moeilijk en spannend maar met de juiste begeleiding van ziekenhuis en eventueel medische apperatuur is t te doen.
Maar als je eenmaal een kindje verloren hebt, blijft het spannend totdat je kindje geboren is en ze zeggen dat alles goed is.
Wat ik wel moeilijk vond is dat mensen er maar liever zo snel mogelijk niet meer over praten, terwijl je toch een kind hebt verloren, en voor jou dus heel belangrijk is.
Verder wil ik ook nog even zeggen dat ik ook zo'n moeite had met zwangere buiken enz. enz.
Of als ik mensen hoorde klagen over onbenullige zwangerschapskwaaltjes, dan dacht ik: 'je moest eens weten'!!
Rest mij nog om iedereen veel sterkte te wensen met al hun verdriet, en ookal heb je je kindje verloren en ben je zo verdrietig...............ooit gaat de zon weer schijnen, ook voor jullie, heel veel liefs ,

Wendy.
p.s. heb nu vier dotjes van kindjes en t is t allemaal waard geweest , de spannende zwangerschappen enz enz.
Bij ons gebeurde het bij de tweede zwangerschap, we hadden toen al een zoon, en die heeft ons enorm geholpen, het feit dat hij er was   en dat t kon !, daarna heb ik nog drie gezonde kindjes gekregen!!
 
Beste Bianca en Wendy,
Het is inderdaad zwaar om nu naar buiten te gaan. Je ziet inderdaad overal bolle buiken of moeders met pasgeboren baby's. Die waren er voorheen ook, maar nu vallen ze extra op. Ook op de tv zie je alleen nog maar reclames met baby's.
Ook voor ons is het een hele troost dat wij al een gezonde meid hebben rondlopen van ruim twee jaar en inderdaad, zonder haar zouden wij nu nergens zijn.
Zij is het zonnetje in huis en trekt ons door de dagen heen.
Ik geloof best dat achter de wolken de zon weer zal schijnen voor ons, maar dan hebben we nog een hele lang weg te gaan om die zon weer tegen te komen. Het is echt enorm zwaar, en vooral nu mijn man vandaag weer voor het eerst is gaan werken. Er zijn veel momenten dat ik het gevoel heb dat ik alleen op de wereld ben wanneer onze oudste dochter in bed ligt. Het is dan akelig stil, net zoals je je van binnen voelt. Niet meer die trappelende voetjes in je.
Dan is het inderdaad fijn om achter de computer even van je af te kunnen schrijven met lotgenoten.

Debbie
 
Lieve Debby en Bianca,

Die stilte hè , dat is ook ontzettend moeilijk, maar lieve meid, het is ook nog zo kort geleden!!!
Schrijf t maar van je af, je kunt steun vinden bij je lotgenoten.
Het is dan wel zo dat je je kindje verloren hebt maar in je hart blijft ze voor altijd !!
Heel veel sterkte, en als ik je ergens mee kan helpen laat t weten.
Lotgenoten kontakt is heel belangrijk, iemand die dit niet heeft meegemaakt weet totaal niet hoe je je voelt (misschien maar goed ook ).
heel veel liefs ,

Wendy.
 
Terug
Bovenaan