Ik kan het niet meer, ik wil ook zo graag!!

Hoi hoi,

Hier ben ik weer even.
Gewoon om mijn verhaal weer even te doen.

We zijn net dit weekend een lang weekend naar Disneyland parijs geweest met schoonfamilie en er waren ook 2 kleintjes bij van 2 en 5. Het is zo fijn om ze te zien genieten!! en mijn vriend gaat er dan zo fijn mee om. Ik snap gewoon niet dat hij blijft uitstellen. Als we over 1,5 jaar in het nieuwe huis zitten, zal er wel weer een nieuwe reden zijn om het uit te stellen.

Ik weet gewoon niet of ik dit vol ga houden, ik ben er zo mee bezig, voel me zo alleen en verdrietig. Ik kan  mijn gevoel gewoon niet onderdrukken.  

Liefs mij
 
hoi ninthe,

ik heb ook twee jaar moeten wachten tot mijn vriend er klaar voor was.
ik ben nu 29  en inmiddels  30 weken zwanger.
ik kan je helaas niet anders adviseren dan wachten tot hij er klaar voor is.
pushen of hem overhalen werkt niet.
het moet voor hem wel een bewuste keuze zijn, anders zal het jullie relatie niet ten goede komen.
ik weet dat het heel moeilijk is.
succes ermee,

groetjes kwinty.
 
Hallo allemaal,
Heel graag advies!

Ik zie hier een heleboel herkenbare verhalen en ben benieuwd wat jullie van mijn situatie denken.
Mijn vriend is 27, ik 26. we hebben een huis, beide werk...dus alle 'noodzakelijkheden' zal ik maar zeggen.
Ik heb zelf al jaren een kinderwens. In maart 2009 ga ik met een part-time vervolgopleiding van 3 jaar beginnen (kan part-time en het verdiend). Daarna zal zwangerschapsverlof de komende 3 jaar dus moeilijk(er) zijn.
Met mijn vriend kan ik erg moeilijk praten over mijn kinderwens. Hij geeft aan nog geen kinderen   te willen. We hebben 1 goed gesprek kunnen hebben waarbij hij in tranen vertelde zo bang te zijn voor alle gevolgen en niet te weten of hij er ooit klaar voor is.
Maar nu komt het vreemde: in april van dit jaar ben ik met de pil gestopt, omdat ik door de verhuizing de nieuwe apotheek nog niet had gevonden en niet op tijd een nieuwe  strip in huis had. Eigenlijk was ik na 12 jaar pil wel eens benieuwd hoe mijn cyclus zonder was en mijn vriend stemde er mee in om te stoppen met de pil(met condooms).Na een maand of 2 stopte hij echter met  de condooms omdat hij ze niet prettig vond  en gebruiken we ze dus niet meer. Hij heeft het er met een vriend van hem over gehad, waar ik bij was, en gaf aan 'we zien wel wat er komt'. (het is  dus nog niet 'raak'.) Maar zodra ik over kinderen begin geeft hij weer aan geen kinderen te willen.
Ik snap er niks van?? Wat moet ik hier mee?? Hij is echt geen idioot die niet snapt wat de gevolgen kunnen zijn en normaal blijft nee, nee bij hem. dus het is  niet zo dat ik de beslissingen thuis neem.  Ik heb zelf het idee dat hij angstig is voor de veranderingen, maar ben ergens ook bang dat hij met struisvogelpolitiek bezig is en zolang ik niet zwanger ben is er geen probleem, maar dan...
Zelf begin ik mee ook steeds meer bezig te houden met het feit dat het elke maand maar niet raak is, maar hier kan ik dus al helemaal niet met hem over praten
Help, graag jullie idee hierover!

Alvast bedankt!
Groetjes Haily.
 
quote: Ninthe reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('28-11-2007 10:47:22'));

Hoi hoi,

Hier ben ik weer even.
Gewoon om mijn verhaal weer even te doen.

We zijn net dit weekend een lang weekend naar Disneyland parijs geweest met schoonfamilie en er waren ook 2 kleintjes bij van 2 en 5. Het is zo fijn om ze te zien genieten!! en mijn vriend gaat er dan zo fijn mee om. Ik snap gewoon niet dat hij blijft uitstellen. Als we over 1,5 jaar in het nieuwe huis zitten, zal er wel weer een nieuwe reden zijn om het uit te stellen.

Ik weet gewoon niet of ik dit vol ga houden, ik ben er zo mee bezig, voel me zo alleen en verdrietig. Ik kan  mijn gevoel gewoon niet onderdrukken.  

Liefs mij

Hoi ninthe,

Hoe gaat het er inmiddels mee? Is er al verandering gekomen bij je vriend? Wat lastig he als jij wel wil en hij nog niet. Het zal hopelijk vanzelf wel komen bij hem ook. Mannen hebben dat idd wel vaker (hoor ik om me heen) dat ze eerst zekerheid willen hebben op alle vlakken. Helaas kan dat niet altijd in het leven (denk ik) En zoals vele anderen ook al zeiden, er is altijd wel een excuus om er weer niet aan te beginnen. Ik denk dat a.s. vaders ook gewoon misschien zich wel onzeker en wat bang voelen over de verantwoordelijkheid die zo'n kleintje met zich meebrengt. Ik hoop voor jou dat hij er snel aan toe zal zijn meid. Hou je haaks he.

Groetjes van mij
Petra




 
quote: haily reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('11-12-2007 21:15:24'));

Hallo allemaal,
Heel graag advies!

Ik zie hier een heleboel herkenbare verhalen en ben benieuwd wat jullie van mijn situatie denken.
Mijn vriend is 27, ik 26. we hebben een huis, beide werk...dus alle 'noodzakelijkheden' zal ik maar zeggen.
Ik heb zelf al jaren een kinderwens. In maart 2009 ga ik met een part-time vervolgopleiding van 3 jaar beginnen (kan part-time en het verdiend). Daarna zal zwangerschapsverlof de komende 3 jaar dus moeilijk(er) zijn.
Met mijn vriend kan ik erg moeilijk praten over mijn kinderwens. Hij geeft aan nog geen kinderen   te willen. We hebben 1 goed gesprek kunnen hebben waarbij hij in tranen vertelde zo bang te zijn voor alle gevolgen en niet te weten of hij er ooit klaar voor is.
Maar nu komt het vreemde: in april van dit jaar ben ik met de pil gestopt, omdat ik door de verhuizing de nieuwe apotheek nog niet had gevonden en niet op tijd een nieuwe  strip in huis had. Eigenlijk was ik na 12 jaar pil wel eens benieuwd hoe mijn cyclus zonder was en mijn vriend stemde er mee in om te stoppen met de pil(met condooms).Na een maand of 2 stopte hij echter met  de condooms omdat hij ze niet prettig vond  en gebruiken we ze dus niet meer. Hij heeft het er met een vriend van hem over gehad, waar ik bij was, en gaf aan 'we zien wel wat er komt'. (het is  dus nog niet 'raak'.) Maar zodra ik over kinderen begin geeft hij weer aan geen kinderen te willen.
Ik snap er niks van?? Wat moet ik hier mee?? Hij is echt geen idioot die niet snapt wat de gevolgen kunnen zijn en normaal blijft nee, nee bij hem. dus het is  niet zo dat ik de beslissingen thuis neem.  Ik heb zelf het idee dat hij angstig is voor de veranderingen, maar ben ergens ook bang dat hij met struisvogelpolitiek bezig is en zolang ik niet zwanger ben is er geen probleem, maar dan...
Zelf begin ik mee ook steeds meer bezig te houden met het feit dat het elke maand maar niet raak is, maar hier kan ik dus al helemaal niet met hem over praten
Help, graag jullie idee hierover!

Alvast bedankt!
Groetjes Haily.

Hoi Haily,

Ik begrijp precies wat je bedoelt. En ik denk dat je helemaal gelijk hebt over de stuisvogelpolitiek. Straks is het ineens raak....en wat gaat ie dan doen? Ik denk dat je het hem toch moet proberen duidelijk te maken dat het gewoon een beetje te spannend gaat worden zo he. En jij vindt het dan misschien wel heeriljk als je zwanger bent maar hij dan misschien helemaal niet en dan hebben jullie ook een groot probleem nietwaar? Tjonge jonge meis...ik hoop dat je tot hem door kunt dringen. Ik ga voor je duimen. Sterkte er mee he.

Groetjes Petra




 
Hoi Meiden,

Het ging wel wat beter met me en ik heb een tijdje de site niet bezocht. Vanmorgen had ik het gevoel om eens te kijken of er nog gereageerd was op mijn verhaal. Ik vind het super fijn dat jullie hier zijn om met me te praten. Met mijn gevoel voor het moeder zijn is weer erg aan het toenemen. Ik ben volgende week jarig en dan word ik 26 en het is 2008, wat zal dat jaar gaan brengen?? Met mijn vriend heb ik het eigenlijk niet meer over dit onderwerp gehad al konden we er met Sinterklaas bijna niet onderuit, omdat we allebei een gedicht hadden gekregen over kinderen en trouwen. Volgens mij vind niet alleen ik het tijd worden. Ik wil er met hem wel over praten, alleen weet ik nog niet goed wanneer het weer een goed moment is. Ik wil hem niet pushen, want straks heeft hij er helemaal geen zin meer in, omdat ik zo loop te zeuren. Ik denk dat verantwoordelijkheid ook bij hem erg meespeelt. We wachten dus gewoon weer af. Al voel ik me nog steeds erg alleen in al mijn gevoelens en zou ik graag weten wat de toekomst gaat doen.

@Haily, Ook mijn vriend en ik vrijen al zonder condoom, maar geen haar op mijn vriend zijn hoofd om hem te vergeten of niet te gebruiken, want hij wil gewoon nog niet. Bij hem is nee echt nee. Het is voor mij wel heel erg duidelijk zo. Ik denk dat jij er helemaal gek van word. Wil hij nou wel of wil hij nou niet. Zo is er geen duidelijkheid. Ik denk dat het heel belangrijk is om te weten wat hij zou doen als je nu zwanger raakt, wat hij daarbij voelt, etc. Ook al is je kinderwens nog zo sterk (en ik kan het weten). Ik denk dat het heel belangrijk is dat hij er ook 100% achter staat. Ik ben heel benieuwd. Hou je me op de hoogte?? Zal ik dat jullie ook doen.

Ik hoop dat ik voor mijn verjaardag een fantastisch kado krijg. Het zijn maar drie woorden: We gaan ervoor.

Liefs mij
 
quote: Ninthe reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('12-12-2007 10:54:57'));

Hoi Meiden,

Het ging wel wat beter met me en ik heb een tijdje de site niet bezocht. Vanmorgen had ik het gevoel om eens te kijken of er nog gereageerd was op mijn verhaal. Ik vind het super fijn dat jullie hier zijn om met me te praten. Met mijn gevoel voor het moeder zijn is weer erg aan het toenemen. Ik ben volgende week jarig en dan word ik 26 en het is 2008, wat zal dat jaar gaan brengen?? Met mijn vriend heb ik het eigenlijk niet meer over dit onderwerp gehad al konden we er met Sinterklaas bijna niet onderuit, omdat we allebei een gedicht hadden gekregen over kinderen en trouwen. Volgens mij vind niet alleen ik het tijd worden. Ik wil er met hem wel over praten, alleen weet ik nog niet goed wanneer het weer een goed moment is. Ik wil hem niet pushen, want straks heeft hij er helemaal geen zin meer in, omdat ik zo loop te zeuren. Ik denk dat verantwoordelijkheid ook bij hem erg meespeelt. We wachten dus gewoon weer af. Al voel ik me nog steeds erg alleen in al mijn gevoelens en zou ik graag weten wat de toekomst gaat doen.

@Haily, Ook mijn vriend en ik vrijen al zonder condoom, maar geen haar op mijn vriend zijn hoofd om hem te vergeten of niet te gebruiken, want hij wil gewoon nog niet. Bij hem is nee echt nee. Het is voor mij wel heel erg duidelijk zo. Ik denk dat jij er helemaal gek van word. Wil hij nou wel of wil hij nou niet. Zo is er geen duidelijkheid. Ik denk dat het heel belangrijk is om te weten wat hij zou doen als je nu zwanger raakt, wat hij daarbij voelt, etc. Ook al is je kinderwens nog zo sterk (en ik kan het weten). Ik denk dat het heel belangrijk is dat hij er ook 100% achter staat. Ik ben heel benieuwd. Hou je me op de hoogte?? Zal ik dat jullie ook doen.

Ik hoop dat ik voor mijn verjaardag een fantastisch kado krijg. Het zijn maar drie woorden: We gaan ervoor.

Liefs mij




Hoi Ninthe,

Ik hoop dat je die woorden te horen krijgt maar t zal wel een grote teleurstelling zijn als je het niet te horen krijgt he. Ik zal er maar niet vanuit gaan. Zal ik je eens wat vertellen?  Onze zwangerschap was  niet gepland. Wij waren ook nog niet geheel klaar voor die derde, maar wanneer ben je wel klaar? Ook wij zaten met redden we het wel etc...maar hoelang moet je dan wachten? Tis bij ons nu eenmaal zo en we zijn er superblij mee maar het was echt wel ff schrikken dat het werkelijkheid was. Wat jouw vriend betreft lijkt het alsof ie het TE perfect wil hebben en dat gaat nu eenmaal niet. Een baby die kost natuurlijk wat maar heej...hij maakt in zn jonge leven echt niet al het geld op wat ie in een heel leven nodig heeft he. En dingen die kan je niet allemaal tot in het kleinste detail plannen. Sommige dingen zijn overwachts soms het leukst! Maar goed....jouw probleem is hier nog niet mee opgelost he meid. Ik hoop dat je gewoon relaxt er over kan praten met hem dat het allemaal niet zo perfect hoeft te zijn. Het leven is niet perfect en te regelen tot in de puntjes...meid ik ga voor je duimen dat het in orde komt hoor.

Veel liefs van mij
Petra

 
Hoi Ninthe,
Vind het erg rottig voor je als ik je verhalen lees. Mijn vriend en ik zijn allebei nog lekker jong. Ik 20 en hij 22. We woonden pas net 10dagen samen toen ik zwanger raakte. En we waren er allebei heel blij mee. We waren wel bang voor reacties van buitenaf, maar die waren gelukkig positief. Helaas wonen we in een 2kamer flat, dus we hebben maar 1 slaapkamer. We hebben ervoor gekozen er toch voor te gaan. Nu heeft mijn vriend helaas wat ziektes en hebben we urgentie kunnen afdwingen, maar anders hadden we hier moeten blijven wonen. Gister hebben we eindelijk een woning toegewezen gekregen. Helaas ben ik door mijn zwangerschap mijn baan kwijt geraakt en had hij schulden en toch hebben we er nooit aan getwijfeld of we het konden klaarspelen. Gelukkig zien we de toekomst zonnig in. Voor ieder probleem is altijd een oplossing. En vaak krijg je heel veel hulp van buitenaf. Ik heb nog geen kledingstukje zelf hoeven kopen, heb alles gekregen!

En heeft je vriend er wel eens bij stilgestaan dat als je in verwachting bent dat je dan nog zo'n 8/9 maanden hebt om alles te regelen en op orde te krijgen.

Ik hoop echt voor je dat hij snel bijdraait.

Liefs Tineke 35w3d
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan