Ik wil graag mijn kindje houden mijn partner niet

C

Celine celine

<p>Lieve dames... </p><p>Ik zit zo met een dillema  Hier mijn verhaal.</p><p>Ik ben 20 jaar en 2 jaar samen met mijn vriend. Die ook al een zoontje heeft van 4 jaar.. Met een andere vrouw Echter is die relatie kort na de bevalling gestrand. (heel verdrietig). Mijn vriend is dus wat kinderen betreft extra doordacht. Echter ben ik vorigjaar december onbedoeld zwanger geworden. Ik kwam er ook pas achter met 8 weken . Ik wilde toen mijn kindje houden maar omdat onze situatie nog niet stabiel was en we nog maar net een jaar samen waren.. Heb ik toen voor abortus gekozen met hem.. Waar ik achteraf veel verdriet van heb. En wat me elke dag nog achtervolgd.. Echter nu ben ik weer zwanger geraakt. Ik weet het mensen denken hoe stom kun je zijn.. Maar het is toch gebeurd en ongepland.. Ik kan het nooit weer over mijn hart verkrijgen om weer abortus te plegen  Ik wil het graag houden  Ookal weet ik dat mijn leven niet perfect is ik wil alles voor mijn kind doen om hem/haar de beste toekomst te geven. Echter staat mijn vriend hier totaal niet achter. Hij vind mij nog niet klaar voor het moeder schap en hijzelf ook niet . Hij wil altijd een gezin om bij thuis te komen  Maar dit vind hij te vroeg . Ik ben nu 5 weken en mijn hart zegt nee. Ik wil. Mijn kind houden. Maar hij heeft zijn keuze al gemaakt  Wat ik erg moeilijk vind  Heeft iemand tips voor mij?. Ik wil zonder mijn vriend te dwingen of eigenlijk elkaar  Er toch uitkomen. Onze relatie zit goed hebben koophuis (van hem) en ook de financiële middelen mits we wel onze levensstijl aanpassen..</p><p>Zit zo in een dilemma  </p><p>Houd zo veel van mijn vriend </p><p>Maar opnieuw een abortus en daarmee mijn kindje verliezen is voor mij geen optie . </p><p> </p><p>Liefs cetje </p>
 
Sorry, maar je zegt het zelf al. Het is vrij stom om nu weer ongepland zwanger te zijn. Wordt zelf makkelijk zwanger, maar kan toch heel boos worden om zulke topics. Het is een levend kindje, geen voorwerp dat je even weg kan gooien omdat het je niet uitkomt. Laat je vriend zijn verantwoordelijk nemen. En doe zeker geen abortus tegen je zin voor hem. Al vind ik persoonlijk een 2e abortus sowieso geen optie...
 
Ik denk dat je je fantasieverhalen even moet oplijnen met je eerder gegeven reacties want als ik zo terug lees in je reacties was je halverwege augustus dit jaar, na een miskraam, 3 maanden zwanger. Was je in november 2017 6 weken zwanger en schrijf je nu dat je in december 2017 zwanger was geraakt en er pas na 8 weken achter was gekomen. Heel bijzonder... Dat je nu 5 weken ongepland zwanger zou zijn zou a: de medische wereld versteld doen staan (je zou immers al rond de 6/7 maanden zwanger zijn als je in augustus al 3 maanden zwanger was) en b: een onmiddellijke reden voor iets van anticonceptie zijn want lijkt me heel goed dat dit puberaal gedrag zich niet hoeft voort te planten!!   Bah!! Ga ergens anders om aandacht zeuren ipv hier op een forum waar (aanstaande) moeders graag met elkaar sparren.  
 
Als je al eens een keer ongepland zwanger bent geweest, hoe komt het dat het nu weer gebeurd is? Gebruiken jullie wel voorbehoedmiddelen? We leven nu best wel in een tijd dat je dit soort dingen goed kan voorkomen. Sorry, als dit bericht een beetje verwijtend overkomt. Ik ben zelf heel bewust zwanger voor de tweede keer. Ik kan me niet goed voorstellen hoe jullie dit voor elkaar hebben gekregen. Jullie waren er toch allebei bij?Ik vind het eerlijk gezegd wel een beetje laf van je vriend dat ie nu z'n verantwoordelijk niet wilt nemen. Zeker als het voor jou de vorige keer zo'n nare ervaring is geweest. Erover blijven praten is denk ik wel erg belangrijk. Het is even een omslag, maar een kind is ook echt een groot geschenk. Maar goed, als het niet gewenst is (door de vader) dan weet ik niet of het wel goed is voor je kind. Niets is zo vervelend om te weten/merken dat je niet gewenst bent en niet van je gehouden wordt. Kortom, de beslissing is aan jullie. Alleen jullie kunnen deze beslissing maken. Maar als ik je bericht zo lees, heb je die eigenlijk al gemaakt. Heel veel succes. 
 
Ik vroeg alleen tips . Maar bedankt . Het is een levend kind en geen voorwerp dat ben ik me maar al te goed van bewust vandaar ook dat ik mijn kindje niet wil laten weghalen maar mijn verantwoordelijkheid wil nemen . Maar tegelijkertijd wil ik wel dat mijn kind opgroeit met alle liefde en aandacht en ik ben van mening dat een vader daar ook een rol in speelt.. Ben zelf opgegroeid zonder en dat is niet fair tegenover mijn kind  Dus mijn vraag is hoe zorg ik er voor dat mijn vriend wel zijn verantwoordelijkheid wil nemen.. Want ik wil mijn kind zeker niet weg.  
 
Ik denk dat je überhaupt blij mag zijn dat je zwanger bent. Er zijn zoveel vrouwen die het niet lukt maar het wel heel graag willen. Zie dit als een geschenk 
 
BAH! Ik sluit me helemaal bij Babetje aan. Wat misselijkmakend om hier om aandacht gaan lopen schreeuwen. Ook ik heb je vorige reacties op andere topics gelezen en je liegt dat je barst!Er zitten hier mensen op dit forum, waaronder ikzelf, die al jaren proberen zwanger te worden en dan lees je dit soort achterlijke berichten. Get a life. 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan