ik word een thuisblijfmoeder en ben het zat me te verdedigen!

[ANONYMOUS_USERNAME]

Goedenavond allemaal,

Zoals uit de titel al blijkt, ik word een thuisblijfmoeder. Nu is het zo dat elke keer als ik dat vertel, ik mezelf moet verdedigen ook tegenover andere zwangeren. Erg frustrerend! Er zijn ook nogal wat vooroordelen  over het thuismoeder zijn. Hier komt mijn rijtje meest gehoorde.  

Ze zeggen "zo wat een luxe!" Oke, we hebben het straks niet heel ruim, maar hebben er bij de koop van ons huis 4 jaar geleden al rekening mee gehouden dat 1 van ons thuis zou blijven als er uiteindelijk kinderen kwamen, sommige huizen waarom daarom te duur voor ons.
Ook vinden ze het soms erg ongeemancipeerd van mij, terwijl emancipatie volgens mij gaat om het hebben van een keuze en niet het moeten werken!
Het ligt er ook niet aan dat ik laag opgeleid ben, heb een mbo 4 management diploma.
Mijn wereld draait straks niet alleen om mijn kind, ik doe heel veel vrijwilligerswerk en vergader daarvoor bijna elke week wel 1 keer.
Ik veroordeel vrouwen die wel willen werken niet, iedereen mag die keuze zelf maken, en ik snap heus wel dat het niet altijd een keuze is!

Zo dat was het wel zo`n beetje, mijn hart is gelucht. En mijn advies, wees een beetje voorzichtig met uitspraken, ze kunnen mensen pijn doen!
Reageer op dit onderwerp zoals je wilt.

groetjes Baukje

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

you go girl!!!!!!
ik snap precies wat je bedoeld. ook ik wordt een bewuste thuisblijf moeder, en iedereen denkt te weten dat ik straks op hangende pootjes terug kom.
heb hetzelfde als jou. zit in veel vrijwillegers dingen. dus dat komt wel goed.
veel plezier straks lekker thuis
groetjes

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ha dames,

fijn om dit even te lezen. Laat ik voorop stellen dat ik vind dat iedereen zijn eigen keuzes hierin maakt. Zal ook niet iemand veroordelen die naast het ouderschap ook werkt. Vrijwillig of niet. er zijn natuurlijk ook ouders die moeten werken anders redden ze het financieel niet.Ik ben op dit moment niet zwanger maar hoop het wel snel te zijn. Ik heb een dochter van vier en werkte voor haar geboorte full-time. Aansluitend aan mijn zwangerschapsverlof heb ik ontslag genomen. Je wil niet weten hoeveel kritiek ik kreeg! Ik had nl ook nog eens een vast contract. En inderdaad. anderen weten het altijd zo goed voor je. Maar volgens mij weet je het zelf het beste. Toen mijn man op een gegeven moment zijn werk kwijt raakte was het voor hem heel moeilijk om ander werk te vinden terwijl ik zo kon beginnen. We hebben toen besloten dat ik weer ging werken. Onze dochter was toen 14 maanden. Het was niet ideaal maar het was even niet anders. Voor ons was het het belangrijkste dat een van ons bij onze dochter zou zijn. Ik ben toen anderhalf jaar de kostwinner geweest. Mijn man heeft weer een goede baan gevonden en ik ben toen in het weekend gaan werken. Zo was ik door de week bij m'n dochter en mijn man in het weekend. Dat ging goed. Enige nadeel was wel dat mijn man en ik elkaar op deze manier weinig zagen. Nu mijn dochter op de kleuterschool zit werk ik nog maar om het weekend. Ik wil niet dat zij elke dag op school zit en dat ik dan ieder weekend werk. naast mijn werkweekenden val ik ook wel eens in als ze op school zit. Maar dan breng ik haar zelf weg en haal haar ook zelf weer op.
Als de tweede wordt geboren neem ik weer ontslag. ik kan niet zeggen dat ik nooit meer ga werken dan maar  het eerste jaar/jaren niet. Vind het veel belangrijker om bij mijn kinderen te zijn. Niet veel mensen weten dat ik dan ontslag neem. Gewoon om de reacties te voorkomen van iedereen.

He, wat heerlijk om dat hier ff neer te zetten zeg! Dat lucht op.

Groetjes, mama1977.

P.s. Volgens mij zijn er twee discussie waar (aanstaande)-ouders nooit over uitgepraat raken. Dat is deze. Wel/niet werken en wel/niet borstvoeding/flesvoeding.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Het is heel herkenbaar wat je schrijft. Ik ben ook thuisblijfmoeder, al is het niet een hele bewuste keuze geweest, maar wel een waar ik gegeven de omstandigheden momenteel tevreden mee ben. Waar ik vooral tegenaan loop is het feit dat ik hoogopgeleid ben. Ik ben academisch gevormd en dan kan het niet zo zijn dat je thuis wilt zitten. Je stompt af en moet werken aan je eigen ontwikkeling...En vooral dat laatste is zo kortzichtig. Ik ontwikkel me nu op hele andere vlakken dan ik voorheen op mijn werk deed. Misschien niet in een "hard" professioneel opzicht maar wel ten aanzien van de "zachtere kant" van mezelf. Je moet eens weten wat ik allemaal heb geleerd in de afgelopen 3 jaar!

Wat me ook stoort is dat het "makkelijk" zou zijn als je de hele dag thuis zit met kinderen. Je hoeft niet te werken, beetje op de bank hangen e.d. Nou als er één ding zwaar is is het thuis zitten met kinderen. Hoeveel werkende moeders  ik niet regelmatig hoor verzuchten dat ze blij zijn de volgende dag weer te mogen gaan werken en de lastige kroost bij de oppas kunnen droppen of opmerkingen als....de creche moet maar werken aan de zindelijkheid van mijn dochter....Dat doe ik allemaal zelf. En als ik ziek ben of zoals nu hoogzwanger is er voor mij geen ziektewet of verlof...ik ga gewoon door tot het eind en krijg alleen hulp als ik het echt niet meer trek. Dan neemt mijn man vrij of komen opa en oma helpen.

Ik snap het veroordeel niet...laat ieder haar keuze maken. Ik veroordeel werkende moeders ook niet terwijl ik daar vanuit mijn perspectief ook nadelen aan zie kleven. Leven en laten leven.....

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo meiden,

Ook ik ben een bewuste thuisblijf mama.
En ook ik ken helaas die nuteloze opmerkingen van andere mensen.
Ik heb ook altijd fulltime gewerkt. Wij hebben dan een eigen zaak. Maar mijn man en ik hebben samen besloten dat ik thuis zou blijven bij de kleine. En wij vinden het heerlijk.
Maar hoe vaak ik wel niet te horen krijg van, wanneer ga je weer aan het werk, of verveel je jezelf niet. Of je wereld word zo klein. Tja ik antwoord daar niet eens meer op.
Mijn mening is en gelukkig ook van veel van mijn vriendinnen, die wel werken met een kleintje, dat thuisblijf mama, vaak zwaarder is dan een werkende mama. Maar goed in alle eerlijkheid, kan ik daar niet over oodelen, want ik heb nooit gewerkt terwijl ik mama was. Maar ik vind zelf thuisblijven zwaarder, als toen ik nog 70 uur werkte!
Maar het heerlijkste wat ik ooit heb gedaan. En nu dat de tweede wonder op komst is, ga ik voorlopig helemaal niet meer aan het werk. En ik ben er gelukkig mee!
Maar ook ik begrijp de mama's die er wel voor kiezen om gewoon te werken en hun voelen zich daar heerlijk bij en dat is het belangrijkste. Dat je gelukkig bent, want dat is het beste voor je kind!

Groetjes

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Leuk onderwerp!
Bij mijn eerste kreeg ik bekkeninstabiliteit en zat ik dus thuis in de ziektewet
Ik had daar geen vast contract en was mijn baan dus kwijt
Financieel ging ik er toen alleen niet op achteruit, omdat ik toen tot een jaar na de geboorte mijn volledige fulltime salaris doorbetaald kreeg.
Na 9 maanden was ik weer zwanger en toen gin het steeds slechter met mijn bekken
Ik kreeg toen nog steeds via uwv ziektewetgeld.
Na de geboorte van de tweede werd ik voor een x aantal uren weer goedgekeurd, maar ben ik nog niet meteen gaan werken, omdat ik bv gaf en alleen kon werken als ik zware pijnstilling zou krijgen en dan moest ik stoppen met de bv en dat wilde ik niet
Ik ben uiteindelijk met 11 maanden gaan werken en dan 2 middagen van 4 uur maar dat heeft nooit goed gevoeld

Als ik terug kijk op deze tijd was het verschrikkelijk, steeds naar dat UWV en daardoor zat ik dus ook erg slecht in mijn vel
Je salaris mag dan wel doorgaan, maar de manier waarop je behandeld wordt
Ik had me voor mijn zwangerschappen voorgenomen om 16 uur (2 dagen) te werken en ze dan weg te brengen naar een oppas
Ik vond die 2 middagen al een behoorlijk gedoe

Na een jaar gewerkt te hebben ben ik een iets langere dag van 6 uur gaan draaien en dat ging  stukken beter

De jongens zijn ondertussen 6 en 7 en ik wilde weer meer gaan werken, had het ook niet echt naar mijn zin
Toen ben ik dus gaan solliciteren en toen bleek ik dus zwanger
Ik had mijn baan nog niet opgezegt, maar er 2 0-uren contracten naast genomen

Met 12 weken had ik het met baas 1 helemaal gehad en voor mezelf het besluit genomen om daar niet meer terug te keren
Ik hou wel die 2 0-uren contracten aan, daar kan ik zelf invullen of ik wel of niet wil werken en dat lijkt me ook wel wat

Dus ook ik zal meer thuis zijn, en ik denk ook dat dat het beste is voor een kind
Je mist zoveel als je werkt
 

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hey

ik ben moeder van een dochter van 2 en nu 37 weken zwanger.

ik geef een groot applaus voor moeders die thuis blijven om voor hun kinderen te zorgen.
zelf ben ik ook een thuis blijf moeder hier heb ik bewust voor gekozen.
ik krijg een hoop comentaar vooral van vrouwen die niet eens kinderen hebben ze vinden het maar raar dat ik niet werk.

ik vind het beter voor de ontwikkeling van het kind dat de moeder de eerste 4 jaar thuis is.
iedereen is natuurlijk vrij in z,n keuzes en ik respecteerd ook zeker de gene wel die werken soms is het niet anders.
maar ik zou mijn kinderen nooit naar een kinderdag verblijf doen. ook wij hebben slechte periodes meegemaakt dat we heel zuinig aan moesten leven (en wij hebben er altijd voor gezorgt dat  onze dochter niks te kort kwam)  
en wij zelf een flinke stap terug moesten doen maar liever dat dan dat ik er niet voor mijn kinderen kan zijn.
 ik vind nou eenmaal zo je hebt (niet in ieder geval) voor kinderen gekozen en als je wilt werken of een duur huis wilt kopen moet je de eerste jaren niet aan kinderen beginnen.

maar ja dat is ieder voor zich.
ik heb me zegje gedaan.

groetjes vero

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hier ook een bewuste thuisblijfmoeder! Alweer 6,5 jaar trouwens, wat gaat dat hard

En wat mij betreft is de truc gewoon dat je je niet moet verdedigen. Mensen hebben altijd wat te zeuren. Die discussie had ik laatst nog met een vriendin. Ik heb zo'n beetje alle kritiek al over me heen gehad de laatste 6 jaar, maar ik verdedig mezelf niet meer.

Wat ik te horen gekregen heb:
-ik werd te jong moeder (was 21 toen de eerste kwam)
-ik werkte niet (nee en ben het ook niet van plan)
-ik heb geen bv gegeven (nee, en ook dat ben ik niet van plan)
-de tweede kwam te snel (viel reuze mee, er zit 26 maanden tussen)
-ik had een jongen (oudste) en meid (tweede), waarom wilde ik dan nog een derde?
-te snel na de derde weer zwanger (ach, scheelt straks precies 24 maanden)

En dan kun je ook nog te horen krijgen dat je te oud bent, te veel werkt, te fanatiek (of te lang) bv geeft, te lang wacht met een tweede, geen derde wil als je 2 oudsten van hetzelfde geslacht zijn, te klein gezin (1 kind is zielig), enzovoorts, enzovoorts...

Mensen moeten gewoon wat te zeuren hebben. Lekker laten lullen en doen wat je zelf wil! Wij verdedigen ons dus niet, zeggen gewoon ja klopt of inderdaad, of omdat ik/wij dat wil/willen.

Geniet straks lekker van je thuisblijfmoederschap en van je kind (en nee, dan bedoel ik dus niet dat werkende moeders niet van hun kinderen genieten)!!