dag dames,
grappig dat iedereen's situatie weer anders is: van thuisblijfmoeders tot full-time-werkende moeders en alles er tussen in.
het mooie is ook dat er geen goed of fout of beter of slchter is.
het enige dat telt is dat je je kindje heel veel liefde geeft en dat je zelf goed in je vel zit. op welke manier dat gebeurt en of je voor quality-time of altijd thuis gaat maakt daarbij niet uit. kinderen pikken namelijk vooral emoties op en als die positief zijn voelen ze zich fijn en ontwikkelen ze zich goed.
ook de discussie wat zwaarder zou zijn vind ik eigenlijk niet relevant.
als thuisblijfmoeder heb je altijd je kinderen om je heen en ben je dus altijd aan het werk. maar als werkende moeder heb je wanneer je thuis komt uit je werk en in het weekend ook gewoon je kinderen om je heen en werk je thuis dus gewoon verder.
de conclusie is dus gewoon dat alle moeders eigenlijk altijd aan het werk zijn, al dan niet gedeeltelijk buitenshuis.
hoe zwaar het precies is hangt van zoveel dingen af (wat voor baan en voor hoeveel uur per week, helpt je man veel of weinig mee, hoeveel kinderen heb je, zijn je kinderen gezond, ben jezelf gezond, etc.), dat je daar geen standaard antwoord op kunt geven.
ik werk zelf bewust 75% (3 dagen van 9 uur) terwijl dit financieel niet zou hoeven. maar ik geniet ervan om nog iets met mijn (academische) opleiding te doen en ook houden de sociale contacten op mijn werk en de gesprekken me scherp en midden in de maatschappij.
tegelijkertijd geniet ik daardoor extra van de 4 dagen die ik met mijn zoontje doorbreng en heb ik dan juist extra zin en energie om voor de 100e keer hetzelfde boekje te lezen of alweer de eendjes te voeren. ik denk dat dat anders zou zijn als ik dat 7 dagen per week zou doen.
om op de dagen thuis zoveel mogelijk tijd in mijn zoontje te kunnen stoppen heb ik veel huishoudelijke taken uitbesteed. zo wordt er schoongemaakt en gestreken en worden de boodschappen elke week bezorgd. ik weet het, totaal overdreven en pure luxe allemaal, maar ik haal meer voldoening uit de tijd met mijn zoontje en uit mijn werk en dan uit poetsen of boodschappen doen. op deze manier 'verlies' ik geen tijd aan dingen die ik niet belangrijk vind.
maar ik besef ook dat ik een luxe positie verkeer en dat niet iedereen een keuze heeft, of dat mensen een andere keuze maken dan ikzelf.
zolang jij en je kinderen daar goed bij voelen, vooral doen!!
overigens heeft mijn eigen moeder (en vader) altijd fulltime gewerkt (vrij bijzonder in de jaren '70/'80) en mijn zusje en ik zijn nooit iets te kort gekomen, ondanks alle kritiek die mijn moeder van de buitenwereld kreeg.
zowel mijn moeder als mijn vader maakten 's avonds en in het weekends zo bewust tijd voor ons en we kregen zoveel liefde en aandacht dat ik vanuit het diepst van mijn hart kan zeggen dat ik me geen betere jeugd had kunnen wensen!
ik kan alleen maar hopen dat ik mijn zoontje net zo'n gelukkige jeugd kan geven, maar het zal nog moelijk worden dat te evenaren...
iedereen veel plezier met haar eiegen keuze!
groetjes,
mama in amsterdamzuid
grappig dat iedereen's situatie weer anders is: van thuisblijfmoeders tot full-time-werkende moeders en alles er tussen in.
het mooie is ook dat er geen goed of fout of beter of slchter is.
het enige dat telt is dat je je kindje heel veel liefde geeft en dat je zelf goed in je vel zit. op welke manier dat gebeurt en of je voor quality-time of altijd thuis gaat maakt daarbij niet uit. kinderen pikken namelijk vooral emoties op en als die positief zijn voelen ze zich fijn en ontwikkelen ze zich goed.
ook de discussie wat zwaarder zou zijn vind ik eigenlijk niet relevant.
als thuisblijfmoeder heb je altijd je kinderen om je heen en ben je dus altijd aan het werk. maar als werkende moeder heb je wanneer je thuis komt uit je werk en in het weekend ook gewoon je kinderen om je heen en werk je thuis dus gewoon verder.
de conclusie is dus gewoon dat alle moeders eigenlijk altijd aan het werk zijn, al dan niet gedeeltelijk buitenshuis.
hoe zwaar het precies is hangt van zoveel dingen af (wat voor baan en voor hoeveel uur per week, helpt je man veel of weinig mee, hoeveel kinderen heb je, zijn je kinderen gezond, ben jezelf gezond, etc.), dat je daar geen standaard antwoord op kunt geven.
ik werk zelf bewust 75% (3 dagen van 9 uur) terwijl dit financieel niet zou hoeven. maar ik geniet ervan om nog iets met mijn (academische) opleiding te doen en ook houden de sociale contacten op mijn werk en de gesprekken me scherp en midden in de maatschappij.
tegelijkertijd geniet ik daardoor extra van de 4 dagen die ik met mijn zoontje doorbreng en heb ik dan juist extra zin en energie om voor de 100e keer hetzelfde boekje te lezen of alweer de eendjes te voeren. ik denk dat dat anders zou zijn als ik dat 7 dagen per week zou doen.
om op de dagen thuis zoveel mogelijk tijd in mijn zoontje te kunnen stoppen heb ik veel huishoudelijke taken uitbesteed. zo wordt er schoongemaakt en gestreken en worden de boodschappen elke week bezorgd. ik weet het, totaal overdreven en pure luxe allemaal, maar ik haal meer voldoening uit de tijd met mijn zoontje en uit mijn werk en dan uit poetsen of boodschappen doen. op deze manier 'verlies' ik geen tijd aan dingen die ik niet belangrijk vind.
maar ik besef ook dat ik een luxe positie verkeer en dat niet iedereen een keuze heeft, of dat mensen een andere keuze maken dan ikzelf.
zolang jij en je kinderen daar goed bij voelen, vooral doen!!
overigens heeft mijn eigen moeder (en vader) altijd fulltime gewerkt (vrij bijzonder in de jaren '70/'80) en mijn zusje en ik zijn nooit iets te kort gekomen, ondanks alle kritiek die mijn moeder van de buitenwereld kreeg.
zowel mijn moeder als mijn vader maakten 's avonds en in het weekends zo bewust tijd voor ons en we kregen zoveel liefde en aandacht dat ik vanuit het diepst van mijn hart kan zeggen dat ik me geen betere jeugd had kunnen wensen!
ik kan alleen maar hopen dat ik mijn zoontje net zo'n gelukkige jeugd kan geven, maar het zal nog moelijk worden dat te evenaren...
iedereen veel plezier met haar eiegen keuze!
groetjes,
mama in amsterdamzuid
