ik zag dat er meer meiden zwanger zijn van de derde!!!!

Hoi mama van Marijn,

Ik kan me wel voorstellen dat je bij 36 jarige leeftijd een extra check wil. Ze bieden het op die leeftijd niet voor niks aan denk ik dan.Mijn vriendin woont in geneve en daar geven ze al die onderzoeken standaard.
Het lijkt me straks wel moeilijk wat ik met die uitslag moet doen hoor maar als uit de kansberekening komt dat de kans klein is ga ik verder niks doen. Bij een kans kleiner an 1 op de 200 ga ik misschien ookwel verder onderzoeken, goede tip dat ik dan voor de vlokkentest moet gaan.
Er zit opzich ook niks van afwijkingen ofzo in de familie dus ik ben er niet extra bang voor. Valentijntje had wel hypospadie, dat is ook een aangeboren afwijking maar stelt natuurlijk niks voor. Toch zette het me wel aan het denken....
Ik heb het bij mijn andere twee knulletjes ook niet laten doen, maar het angst-gevoel komt denk ik door mijn   vriendinnetje die bij de termijnecho ook een kindje met een kloppend hartje zag, alles was goed en bij de nekplooimeting kwam er uit dat het een kindje was met heel veel afwijkingen, ze had ook mar de helft van haar organen en nog veel meer. Als ze de combitest niet had gedaan was ze er pas bij 20 weken achter gekomen. Het kindje was ook niet levensvatbaar, toen was de keuze voor haar gelukkig makkelijker.

En natuurlijk bedankt voor je berichtje, Martine.
Zoals je leest kan ik me dus ook heel goed vinden in jouw verhaal, ik heb het bij die andere twee ook nooit laten doen.
Leuk hé die 20 weken echo!! Daar heb ik ook nu al zin in hoor. Je krijgt dan zo veel te zien. Wij hebben daarbij ook steeds ene pretecho laten maken, zo wisten we ook het geslacht. Die pretecho laat ik nu weer doen denk ik hoor, we hebben er van die andere twee heel veel fotootjes van en een dvd. Leuk voor later!

Vandaag ik lekker op babybezoek geweest bij mijn nichtje, heerlijk zo'n klein frummeltje. Bij haar was het ook de derde en een geplande keizersnede, lekker bij kunnen kletsen!

Tot snel
x AnneRobe
 
Hallo Annerobe,

Nou ik val van de ene verbazing in de andere. Ik weet dat jouw gezinssamenstelling heel erg op die van mij lijkt. Maar dat jouw zoon hypospadie heeft. Marijn heeft ook hypospadie. Wel een lichte vorm die op 9 maanden leeftijd al verholpen is door een operatie. Zijn piemeltje ziet er weer helemaal goed uit en is niets meer van te zien. Zijn plasgaatje zat aan de onderkant zeg maar en niet bovenop.
Hij is alleen besneden nu maar verder geen verschil meer met een gewoon piemeltje.
Ik hoor echt nooit van mensen dat hypospadie voor komt bij hun kinderen.
Wat toevallig zeg.
Is jouw Valentijn ook geopereerd en is dat goed gegaan?

Nog één ding over testen. Het blijft heel moeilijk wat je ook kiest. Eigenlijk moet je voordat je gaat testen al weten wat je gaat doen bij een slechte uitslag. En dat is best een last. Nou succes ermee.

veel liefs mama van marijn
 
Hoi Annerobe en alle andere lieve mama's,

Ik haak even in. Ben even te druk geweest voor het forum, maar zit nu weer heerlijk in te halen.

Ook ik ben zwanger (7 weken) van mijn derde kindje.  Ik ben 35 en  heb al twee jongens: Jelle van 3,5 en Sam van 10 maanden. Deze zwangerschap kwam echt totaal onverwacht (gewoon anticonceptie gebruikt, maar toch zwanger !). Echt een wonder vind ik het. Zeker als je weet dat we op onze eerste bijna 5 jaar hebben moeten wachten.

Ik heb het de oudste pas geledenverteld dat er weer een baby in mijn buik zit. Hij reageerde heel laconiek: oja, dat is mijn zusje. Haha. Who knows??

De afgelopen week was wel wat stressie. Ik had voortdurend last van bloedverlies. Dat had ik bij de eerste twee ook maar niet zo lang achter elkaar. Uiteindelijk heb ik gisteren een echo gehad: alles OK. Pffff. Ik moet over twee weken nog een keer terug komen voor nog een echo. Voor de zekerheid. Ongelofelijk, hoeveel indruk het weer maakte op me, zo'n echo. Je zou zeggen dat je bij de derde wel onderhand een beetje gewend bent aan alle sensaties, emoties en gevoelens die een zwangerschap bij je losmaken. Maar niets is minder waar. Ik lag echt tranen met tuiten te snotteren daar op die echo tafel, ha ha!

Sinds gisteren begin ik ook weer last te krijgen van misselijkheid en vreemde eetneigingen (ik lust alleen nog maar pasta en noodles, en wil alleen nog maar sparood drinken, dat soort gedrag...) Hoe staat het met jullie kwaaltjes?

X Roosmarijn

 
Hoi dames,

Bij Tess kwamen ze er bij een reguliere echocontrole ongeveer 26 weken achter dat ze een afwijking had in haar buikje. Op eerdere echo’s was die afwijking niet te zien. Je kan je voorstellen dat je dan schrikt. Onze gyn in het streekziekenhuis kon echter niet zien wat het was, dus stuurde ze ons door naar een gespecialiseerde gyn. Ze gaf wel aan, dat ik er rekening mee moest houden dat ik direct zou worden opgenomen en dat mogelijk de kinderen gehaald zouden worden.

Ik zal niet alle details vermelden, want dan zijn we heel wat pagina’s verder. In het kort hebben we het volgende traject doorlopen. Na 5 gyn’s, 1 kinderarts, twee ziekenhuizen en in totaal 5 of 6 diagnoses was de conclusie rond week 32 dat ze waarschijnlijk een vergrote navelstrengader had. Vervolgens konden ze ons nog niet zeggen hoe ernstig dit was.

Ik moest wel bevallen in een academisch ziekenhuis, zodat er een gespecialiseerde kinderarts stand-by kon staan. Gelukkig hadden we al besloten om voor een keizersnede te gaan in verband met de stuitligging van beiden, want dit had wel de voorkeur van de gyn. Ze wisten immers niet in hoeverre Tess verzwakt zou zijn. Ze had ongeveer tegelijker ook een groeiachterstand opgelopen.

Uiteindelijk zijn ze met 35+1 gehaald, omdat m’n vliezen braken. Ook dat ging niet zonder slag of stoot. Rond 12 uur braken mijn vliezen. De zaalarts vroeg of ik wel zeker wist dat het mijn vliezen waren en of ik toch niet urine verloor….. Ze vond het nodig om toch nog even inwendig onderzoek te doen, want op de echo zagen ze niets. En ik had ook geen weeën. Maar ik had toch gelijk.

Vervolgens was het wachten of er een OK beschikbaar zou zijn. Maar voor de zekerheid brachten ze alvast een katheter in, want dan zou dat niet nog op het laatste moment onder tijdsdruk moeten. Dat deden ze niet helemaal goed, vond ik, want ik had nog aandrang. “Nee, mevrouw, dat kan niet als je een katheter hebt”. Ik weet toch echt zelf wel wat ik voel. Dus de verpleegkundige toch maar even nog met die katheter bezig en inderdaad daarna liep mijn blaas wel leeg.

Vervolgens had ze een infuus aangebracht. Ik drukte maar weer eens op het belletje, want er zat bloed bij mijn arm, waar het infuus was ingebracht. “Ja, mevrouw, dat komt door het prikken dat er een beetje bloed bij zit”. Ja, maar dan zou mijn bed toch niet helemaal rood van het bloed moeten zijn….. Oeps, ze waren vergeten iets dicht te draaien.

Ook nog zo’n fijn puntje om nooit te vergeten, was dat ze ’s middags nog even tussen neus en lippen door kwamen vertellen, was dat de kraam- en baby afdeling overvol was en dat er dus voor Thijn geen plaats was en dat hij dan maar naar een ander ziekenhuis zou moeten. En dat zeiden ze dus tegen een hoogzwangere vrouw, waarvan de vliezen zijn gebroken, in afwachting is van een keizersnede.

De keizersnede is helemaal goed gegaan, heel even de kindjes gezien, maar ze moesten heel snel naar de IC in de couveuse. Voor ons was het een “geluk” dat Thijn ook naar de IC moest, waardoor hij wel in het academisch ziekenhuis kon blijven. Hij moest namelijk aan de beademing en dat kan blijkbaar niet in een streekziekenhuis. Na een dag trok hij zelf de beademing eruit, dus het ging wel het heel goed met hem.

Tess is in de eerste dagen meerdere keren volledig onderzocht. We kregen toen te horen dat ze zochten naar andere afwijkingen, want een verwijde ader kan wijzen op andere meer ernstige afwijkingen. De kans daarop was 50%, maar dat hebben wij pas achteraf gehoord. Gelukkig had ze geen afwijkingen en de ader (die na de geboorte geen functie meer heeft) sloot zich netjes af. Het enige wat je nog ziet, is een navelbreuk (dus een uitstulpende navel).


De groeiachterstand bleek na de geboorte er niet te zijn. De metingen bij de echo’s waren nooit heel nauwkeurig, dat wisten we wel, maar we waren wel verbaasd dat het verschil tussen de 2 maar 100 gr en 1 cm was.

Uiteindelijk toch een lang verhaal geworden, maar het geeft wel even aan waarom ik niet veel behoefte heb aan onderzoeken en ziekenhuizen. Ik wil “gewoon” genieten van een onbezorgde zwangerschap.

Groetjes,
Martine
 
Martine,
Ik begrijp heel goed dat je wilt genieten van je zwangerschap. Wat een verhaal zeg. En wat een onzekere tijden heb jij gekend zeg. Ongelofelijk.
En wat een geluk en wat fijn dat beide kinderen gezond zijn.

Roosmarijn,
Kwaaltjes? Ja in het begin helemaal niets  en sinds een week de hele dag spuug en spuugmisselijk. Niet normaal gewoon. Nooit gehad bij mijn boys.
Ik voel me echt rot. MAar goed ik wil er ook niet teveel over klagen. ben al lang blij dat ik weer zwanger ben.
Dus nog even volhouden.
Verder enorm grote (.)(.) met veel spanning erop. Maar verder gaat het prima. Nog geen buik, nog niets aangekomen. Dus so far so good.

liefs mama van marijn
 
Hoi,

Mama van Marijn, dat jij nog geen buik hebt. Ik had al heel snel weer een buik, met 5 weken had ik al moeite met mijn broeken en met 6 weken had ik al zwangerschapskleding aan. Ik ben dan ook blij dat ik op de echo heb gezien dat ik er maar 1 krijg, want mijn buik is echt al groter dan bij de tweeling rond deze tijd. Natuurlijk komt het puur, doordat mijn darmen zijn uitgezet, maar het ziet er wel uit als een zwangere buik. Zelfs als ik zou willen, kan ik het niet meer verborgen houden dat ik zwanger ben.

De kwaaltjes daarentegen zijn een stuk beter te handelen. Ik heb wel dezelfde kwaaltjes (honger en moe), maar deze zijn al een stuk afgezwakt. Vorige keer had ik hier tot wel 20 weken last van. Ik voel me dan ook een stuk fitter en wil daarom af en toe wel weer te veel doen. Ik ben wel sneller geïrriteerd dan vorige keer, ik kan niet veel hebben, zeker niet als ik moe ben. En ik slaap niet alle nachten goed, dus ik moet me dan echt inhouden. Zeker vlak voor het eten als de tweeling moe en vervelend is. Gelukkig weet ik dat ze na het eten weer helemaal opleven en dat het nooit lang duurt dat ze vervelend zijn. Maar af en toe kan ik ze dan echt achter het behang plakken.

Roosmarijn, Ik moet zeggen dat ik de eerste echo ook weer bijzonder vond hoor, ook al was er natuurlijk niet heel veel te zien. De gyn liet ook nog even het hartje horen via het echo apparaat, dat was helemaal het hoogtepunt.

Vandaag is mijn laatste werkdag en dan lekker 3 weekjes vrij. We gaan niet weg, misschien nog een paar daagjes tussendoor, maar wel gewoon dagjes weg, een beetje in de tuin bezig, naar een musical, uit eten, feestjes, 2 echo’s (!). Genoeg plannen, dus de weken zullen wel omvliegen.

Groetjes,
Martine

 
He meiden,

Gezellig die drukte!!!
Nou ik dacht van de week dat ik de kwaaltjes voorbij was maar was toch iets te vroeg met mijn woorden want ik  voel me al weer een paar dagen rot. Vooral in de avond. Pff

Mama van Marijn
Idd super toevallig, ik heb behalve in het WKZ nog nooit ouders gesproken die een kindje hadden met hypospadie. Valentijntje is er idd al aan geholpen. Ik weet alleen nog niet of de operatie geslaagd is. Weet jij dat bij Marijn al wel dan?? Hij is natuurlijk al wat ouder. Plast Marijn al goed zelf? Valentijntje (van 2) is nog niet zindelijk dus dat kunnen ze nog niet zeggen. Hij was ruim 1 toen hij er aan geopereerd werd. Hij moest van de kinderarts naar een kinderziekenhuis, het WKZ dus. Dat was wel een hele klus want wij komen uit Brabant. Gelukkig mocht ik blijven slapen. Mijn man ging elke dag op en neer. De operatie duurde 4 uur!!! Ik was helemaal in de stress omdat ze niet dachten er zo lang mee bezig te zijn. De informatie vooraf was ook niet geweldig. Ik vond het echt vreselijk toen hij daar lag en ik weg moest.  Ik wist niet hoelang we in het ziekenhuis moesten blijven...enz
Totaal is hij een wk in het ziekenhuis gebleven, ik ben het ziekenhuis ook niet uit geweest.
Nu mag ik nooit aan zijn piemeltje komen (bij het verschonen met een doekje bijvoorbeeld), hij wordt dan helemaal panisch. Hij kan verder nog niet goed uileggen wat hij voelt maar ik heb mijn twijfels of het goed is. Het schijn veel voor te komen dat het toch weer gaat lekken.
Valentijn had drie gaatjes in zijn plasbuis, die gaatjes zaten aan de onderkant en ook zijn plasbuis eindigde schuin aan de onderkant, verder zat het hele velletje rondom zijn piemel los. Het ziet er nu wel beter uit.
Als hij zindelijk is moeten we dus weer terug, we zijn al eens op controle geweest, een half jaar na de operatie.

Roosmarijn,
Gezellig dat je mee komt kletsen!!
Ook weer leuke namen Sam en Jelle, gaat t goed met je mannetjes?
Oh wat was ik ook blij na de echo want ook ik heb twee weken lang elke dag wat bloed verloren. Ik herken dat ook niet van die andere zwangerschappen hoor...
Enne vreemde eetgewoontjes zijn ook bekend, haha!!
Ik ben echt en theeleut normaal en kan nu echt geen thee zien, zo ook met chocolade. Als er iemand een groot inkoper was, was ik het, stond er denk ik om bekend bij de plaatselijke supermarkt. Zeker puur... Nu heeft de winkel grote overschotten dankzij die kleine in mijn buik!!
Verder heb ik ineens heel erg behoefte aan melk en dat "lust"ik niet eens, haha!!

Martine
Wat een verhaal zeg meid, ik schrik er van. Wat kan ik me voorstellen dat je geen polonaise aan je lijf meer wilt. Ik had dat (in mindere mate) ook bij Julian en valentijn hoor. Dan was Julian's hoofd weer te groot, gingen ze onderzoeken, Valentijns buik was weer te groot ook weer onderzoeken.Tja ik heb nu idd een kind met een mooi rond bolletje en een met een vrij lang lijfje maar goed iedereen is NATUURLIJK anders!!
Maar goed wat ik al schreef  de beslissinge van een combitest  komt nu denk ik door mijn vriendinnetje die zoiets vreselijks heeft doorgemaakt. Lijkt me afschuwelijk hoor.

Trouwens over buiken gesproken, ik heb echt al en zwangerschapsbuikje. Dat had ik bij die andere twee ook redelijk snel, maar nu.....hihi
Al mijn buren hadden het al gezien toen ik nog maar 6 weken zwanger was.
Maargoed gelukkig zit ik nog steeds op mijn gewone gewicht van 55 kilo.

Tot snel weer!!
Dikke kus van AnneRobe
 
Hallo Annerobe,

Ja gewijzigde eetsmaken herken ik wel. De ene week zijn krentenbollen helemaal 'je van het'. Nu kan ik ze niet meer zien. Ook drinken is echt een probleem. Ik vind niets meer heel erg lekker. dus ik probeer maar wat uit. Ik heb nog geen buikje. Maar ik voel wel dat de broeken al aardig 'strak' zitten. Dus ik hoop dat het weer nog even mooi blijft dan kan ik linnen broeken nog een tijdje vooruit.

Over Marijn. Ja, Marijn is helemaal zindelijk. En zijn urinestraal is recht en hard. ( dat was blijkbaar een belangrijk gegeven in het slagen van de operatie). Hij is geopereerd door een Belgische specialist in hypospadie Mw. Dr. De Vylder. Zij is opgeleid in Leuven en werkt oa. in het Jeroen Bosch Ziekenhuis in Den Bosch (daar wonen wij) en zij heeft hem geopereerd toen hij 9 maanden was. Hij gaat binnenkort terug voor de laatste controle en dan wordt zijn dossier gesloten vermoed ik zo. Zijn piemel is geen 'issue' zeg maar. Hij komt er zelf veel aan ( tja ...) en geen probleem met schoonmaken of plassen.
Wellicht kun je eens met deze arts overleggen? Zij blijkt echt één van de beste op haar vakgebied te zijn.
Maar aan de andere kant, jouw zoontje is ook nog jong. Marijn is 3,5 jaar dus dat scheelt wel even. Wellicht moet je het ook nog even aankijken.


Even kort mijn 1e bezoek aan de VK. Dat was echt heel raar en snel. Nou zegt ze jouw gegevens van de vorige keer neem ik allemaal wel over van de laatste bevalling. Eerst maar een echo maken en dan praten we verder... huh????
Ik vond het echt verbijsterend. Ik heb aanstaande woensdag mijn termijnsecho maar dan nog, ik had heel veel vragen over prenataal onderzoek. Maar ik wist van de vorige zwangerschappen al dat ze daar negatief tegenover staat. Maar dan nog.
We hebben trouwens besloten geen nekplooimeting te doen, maar wel een vruchtwaterpunctie op 15 weken. Ik wil het gewoon zeker weten. Er zijn heel wat avonden overheen gegaan aan praten. Maar ben nu blij met het besluit.
Geen kansberekening, maar een 100% test. Wel spannend allemaal. Zou willen dat het voorbij was al ....

Nou fijn weekend nog.

mama van marijn
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan