je kind vergeten!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik hoorde net op de tv een verhaal over een moeder die haar  baby in de auto was vergeten en gewoon was gaan werken. Kind dood! En zoiets is kortgeleden laatst in belgie ook  gebeurd!! Ik word helemaal naar van zo n bericht, kan er echt door van slag van raken. Hebben jullie dat ook???

Toevallig moest ik   vanmiddag aan zoeits denken. Ik had boodschappen gedaan en tijdens het naar huis rijden moest ik gewoon even stoppen om me ervan te verzeken dat  Yanick in  zijn autostoeltje  zat en ik hem niet op het parkeerterrein had vergeten (alsof ik hem daar zomaar op de grond zou leggen ofzo, haha  ).  En het stomme is dat ik nog precies wist dat ik hem in zijn  stoeltje zette en het stoeltje vastmaakte enzo.
 
Ik had het van het Belgische kind al gelezen op www.gva.be
(Bij die krant werkt een vriend van mij, lees dagelijks de onlinekrant)
Daar staat sinds vandaag ook een foto van deze baby op.
Echt heel erg wat er gebeurd is....
 
Hoi,

Ik kom zelf uit Baarle-Nassau, waar het ongeluk is gebeurd. Ik ken de moeder van het jongetje heel oppervlakkig. Zij is lerares op de basisschool in ons dorp. Ik moet zeggen dat ze heel aardig overkomt en natuurlijk heb je als lerares ook bepaalde verantwoordelijkheden, waardoor ik ook erg geschokt ben door het gebeurde, evenals al de overige inwoners van Baarle overigens. Ik hoor verder alleen maar positieve berichten over de moeder. Ze had blijkbaar op het moment veel aan haar hoofd, kleine Chris was net gedoopt of zou binnenkort gedoopt worden en ook zou de moeder binnenkort gaan trouwen. Natuurlijk is het studiejaar aan het afronden, wat extra druk met zich meebrengt, etc. Helaas zijn er niet genoeg redenen te vinden om een dergelijk gebeuren goed te praten, maar waarschijnlijk zit de moeder ook met een eeuwigdurend schuldgevoel. Ik hoop maar dat het kindje niet teveel heeft geleden.
Zelf heb ik mijn kleine van 11 weken en mijn grote meid eens goed vastgepakt en geknuffeld en ik hoop dat ons allemaal dergelijk leed bespaard mag blijven.
 
Hallo!

Ja, vreselijk nieuws natuurlijk. Maar van de andere kant vind ik het een raar verhaal: zou je je kind snel vergeten? De moeder zou vergeten zijn haar kind bij de opvang af te zetten..  

Wat hierboven staat kan ik me juist wél weer voorstellen: de angst dat er iets dergelijks gebeurt. Dat je je kind vergeet of bijvoorbeeld met je kind op de arm van de trap af valt, dat soort waanbeelden heb ik soms ook. Dat is denk ik de verantwoordelijkheid die je op die manier voelt. Maar dat het echt gebeurt, kan ik me moeilijk voorstellen.

Groetjes,
Dionne
 
Voordat mijn bericht verkeerd wordt begrepen: ik wil met mijn reactie niet oordelen en geef de moeders die iets soortgelijks overkomt  nergens de schuld. Het is voor mij alleen moeilijk voor te stellen dat zoiets gebeurt.  Het is zeker een heel groot verdriet!
 
Dit is gewoon zo verschrikkelijk, niet voor te stellen...
Ik droom weleens dit soort dingen, dat ik ergens heen ga en mijn kind vergeet of mijn kind kwijt raak en dat paniek gevoel in zo'n droom is met geen pen te beschrijven. Ik word dan letterlijk badend in het zweet wakker en voel me nog de hele dag een beetje shakey. Het idee niet wakker te worden uit zo een nachtmerrie...
Telkens als ik er aan denk denk ik aan die vrouw en aan haar man, en dan aan dat hulpeloze kindje, gatver het is gewoon zo erg voor alle betrokkenen.
Ik weet dat mijn meisje nu veilig in haar eigen bedje ligt maar ik ga toch maar even kijken en haar een kusje geven, gewoon voor de zekerheid...
 
Het is verschrikkelijk, ik kan er gewoon om gaan huilen sinds ik zelf moeder ben...
Maar toch moeilijk om de moeder te veroordelen, misschien had ze veel aan haar hoofd of was ze depressief of oververmoeid en ging ze op de automatische piloot en is ze het daardoor vergeten. Ik kan het me ook niet voorstellen, maar haar starf heeft ze al gehad.
groetjes,
Daphne
 
Hallo

Ik heb net als Daphne dat ik echt kan huilen om dit soort berichten. Sterker nog... ik zit bijna te huilen. Ik had al meteen buikpijn en de tranen zitten me hoog! Sinds ik moeder ben, ben ik nog gevoeliger voor dit soort dingen. Ik kan ook bepaalde films niet meer zien die ik eerder erg goed vond. Bijv. oorlogsfilms waarbij ouders en kinderen gescheiden worden om afgevoerd te worden. Buikpijn krijg ik ervan!

Als ik me verplaats in die moeder, dan vraag ik me af of ik het me ooit zou vergeven. Ik voel me al schuldig als ik vergeten ben Loek een boertje te laten doen en hij daar last van heeft... (tja.. perfectioniste he... ook als moeder). Ik denk dat deze moeder haar straf idd al dubbel en dwars gehad heeft en nog heel haar leven zal hebben!

Liefs Rosanne
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan