je kind vergeten!

ik snap niet hoe dit kan.. boos en verdrietig tegelijk.. ik kan het me gewoon niet voorstellen dat je je kindje van 11 maanden kan vergeten.
hoop dat het niemand ooit overkomt, lijkt me echt verschrikkelijk. zoiets vergeef je jezelf nooit. echt heel erg...

liefs van SOPHIE
mama van quinty 04-10-2004 en naima 24-11-2006, 32wkn, 1530 gram was 19/1 uitgerekend
 
Tsja.. dit zijn altijd hele moeilijke dingen. En wat er in de krant of op het nieuws komt is altijd maar eenzijdige informatie. Daar ken ik echt genoeg voorbeelden van. Zelfs echt feitelijke dingen (bijv. leeftijd, geslacht, etc.) wordt al anders neergezet, laat staan hoe het in elkaar zit bij zo'n ingewikkelde zaken, zoals bijv. Savanna en zo.
Zelf werk ik in de hulpverlening aan ouders en kinderen en ik ga er van uit dat elke ouder het beste met zijn kind voor heeft. Natuurlijk zijn er altijd de uitzonderingen, maar dit is toch mijn basisuitgangspunt. Vaak gebeuren dingen uit machteloosheid, psychische problemen etc. Ik zeg dit niet om het goed te praten, maar zoals hierboven werd gesuggereerd dat deze moeder zo van haar kind af wil komen.... nee, dat zal ik nooit zo zeggen.
Oordelen is zo makkelijk en wat heb je eraan....
zelf probeer ik de beste moeder te zijn die ik kan voor Quinn en daaraan heb ik mijn handen vol.
Groetjes Veerle
 
Hoi

quote: Ik hoop maar dat er geen opzet op het spel was,want het is ook wel een makkelijke manier om van je kind af te komen zo.

Ik suggereer hier dus NIET mee dat deze mevrouw haar kind opzettelijk iets heeft aangedaan.
Maar na vele berichten dat het toch ozo zielig is voor deze mevrouw,vroeg ik mij af of er al aan gedacht was dat het mischien wel een misdrijf is.
En tja ik probeer ook niet gelijk negatief te denken hoor.
Maar na behoorlijk wat rotberichten de laatste tijd op het journaal enzo,en dan ook nog een documentaire of iets dergelijks er achter gekomen dat iets van 500 000 kinderen per jaar mishandeld worden.
Tja sorry,maar als ik dan een bericht hoor van een dode baby in een auto,dan hou ik ook rekening met een misdrijf, i.p.v. alleen te denken aan een foutje ,en hoe zielig het allemaal is voor die vrouw.
En zoals ik in mijn eerste berichtje al schrijf ,verdiend niemand zoiets,zeker niet ten koste van een kind,dus als ze psychisch niet in orde was op dat moment,is het idd een erg zware last om mee te leven voor haar.
Maar vind de redenen die eerder genoemd zijn;Dat ze bijna ging trouwen,en afstuderen,dat ze daardoor teveel aan haar hoofd had,geen acceptabele reden.
Tjemig waar ligt je verantwoording denk ik dan.
Vandaar mijn eerste bericht,maar blijkbaar heb ik het niet zo  goed neergezet,want niet iedereen heeft geloof ik echt mijn standpunt door.
Ik hoop dat het nu wel wat duidelijker is neergezet.
En iedereen heeft zijn eigen mening over dit soort dingen

Groetjes Merel
 
Het verhaal is dat de moeder haar oudste zoontje naar de buitenschoolse opvang in haar dorp heeft gebracht en toen op weg is gegaan naar Baarle om haar jongste naar het kinderdagverblijf vlak bij de school waar zij werkt te brengen. De schooldag begon al meteen met een vergadering en op een of andere manier is ze zo met dit of andere zaken bezig geweest, dat ze volkomen is vergeten haar zoontje naar het kinderdagverblijf te brengen en recht naar school is gereden en naar de vergadering is gegaan. Na deze vergadering heeft ze gewoon les gegeven en daarna nog een vergadering gevoerd. Dat ze haar zoontje 's ochtends echt helemaal heeft vergeten, blijkt uit het feit dat er nog geen lampje is gaan branden toen ze het o.a. tijdens de vergadering wel over haar zoontje heeft gehad, dat het zo'n rustig en lief manneke was etc. Ze heeft er geen moment bij stilgestaan dat het ventje nog in de auto zat. Na de vergadering ging ze samen met enkele andere leerkrachten naar de auto's, alwaar ze haar kindje dood aantrof. Ze is op dat moment volledig ingestort en met haar kindje naar binnen gerend, waar collega's hebben geprobeerd reanimatie toe te passen en anderen meteen alle hulpdiensten hebben gebeld. Helaas mocht hulp niet meer baten.
Van opzet was in dit geval totaal geen sprake en de moeder is helemaal kapot van verdriet en heeft levenslang gekregen. Dit blijkt o.a. ook uit de tekst uit het kerkboekje, waarin zij beschrijft wat een lief en fijn en gewenst kindje Chris was, met als laatste regel: ... ik mis je zo. Het spijt me.
Ik was in het begin verdrietig, maar ook kwaad. Hoe heeft ze haar zoontje kunnen vergeten. Nu ben ik alleen nog intens verdrietig. Ik snap nog steeds niet echt hoe ze haar kindje zo compleet heeft kunnen vergeten, maar ik weet dat ze niet erger gestraft had kunnen worden en wens niemand dit toe.
Wie heeft er niet de ervaring dat hij iets ging doen en dan terugkomt zonder het geplande te hebben uitgevoerd, waar dan iemand anders hem aan herinnert? Dat is een vreemde, tikkeltje beangstigende ervaring die in dit geval in een ware nachtmerrie is geëindigd. Ik hoop dat Ilse de kracht vind om door te gaan voor haar oudste zoontje en voor haar partner en overige familie en vrienden.
 
Oh jee dat vind ik echt heel erg verschrikkelijk om te lezen...
Dit is denk ik het allerallerergste dat je kan overkomen. Ik heb echt gedacht dat als mij zoiets zou gebeuren ik hier ergens de Rijn in zou springen. Ik hoop dat deze moeder ergens de kracht vandaan haalt om verder te gaan want dit is echt zo enorm zwaar, dat gun ik echt helemaal niemand.
Gr Irene
 


quote: Barbamama reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('03-06-2007 22:59:04'));

Het verhaal is dat de moeder haar oudste zoontje naar de buitenschoolse opvang in haar dorp heeft gebracht en toen op weg is gegaan naar Baarle om haar jongste naar het kinderdagverblijf vlak bij de school waar zij werkt te brengen. De schooldag begon al meteen met een vergadering en op een of andere manier is ze zo met dit of andere zaken bezig geweest, dat ze volkomen is vergeten haar zoontje naar het kinderdagverblijf te brengen en recht naar school is gereden en naar de vergadering is gegaan. Na deze vergadering heeft ze gewoon les gegeven en daarna nog een vergadering gevoerd. Dat ze haar zoontje 's ochtends echt helemaal heeft vergeten, blijkt uit het feit dat er nog geen lampje is gaan branden toen ze het o.a. tijdens de vergadering wel over haar zoontje heeft gehad, dat het zo'n rustig en lief manneke was etc. Ze heeft er geen moment bij stilgestaan dat het ventje nog in de auto zat. Na de vergadering ging ze samen met enkele andere leerkrachten naar de auto's, alwaar ze haar kindje dood aantrof. Ze is op dat moment volledig ingestort en met haar kindje naar binnen gerend, waar collega's hebben geprobeerd reanimatie toe te passen en anderen meteen alle hulpdiensten hebben gebeld. Helaas mocht hulp niet meer baten.
Van opzet was in dit geval totaal geen sprake en de moeder is helemaal kapot van verdriet en heeft levenslang gekregen. Dit blijkt o.a. ook uit de tekst uit het kerkboekje, waarin zij beschrijft wat een lief en fijn en gewenst kindje Chris was, met als laatste regel: ... ik mis je zo. Het spijt me.
Ik was in het begin verdrietig, maar ook kwaad. Hoe heeft ze haar zoontje kunnen vergeten. Nu ben ik alleen nog intens verdrietig. Ik snap nog steeds niet echt hoe ze haar kindje zo compleet heeft kunnen vergeten, maar ik weet dat ze niet erger gestraft had kunnen worden en wens niemand dit toe.
Wie heeft er niet de ervaring dat hij iets ging doen en dan terugkomt zonder het geplande te hebben uitgevoerd, waar dan iemand anders hem aan herinnert? Dat is een vreemde, tikkeltje beangstigende ervaring die in dit geval in een ware nachtmerrie is geëindigd. Ik hoop dat Ilse de kracht vind om door te gaan voor haar oudste zoontje en voor haar partner en overige familie en vrienden.




Alle reacties hierboven deden me niets, behalve dan dat ik af en toe dacht ja ik heb me dat ook afgevraagd, maar met wat ik nu lees zoals jij het schrijft over wta er gebeurd is, ik zit hier nu echt te janken.

Gelukkig kan niemand van ons zich voorstellen dat het ons zou kunenn overkomen, en toch kunnen wij ook een onherstelbare fout maken.
Laten we hopen dat het (of iets anders) ons nooit overkomt.

Miep

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan