A
Anoniem
Guest
Zo, we zijn weer terug op aarde. Wat een andere wereld zeg zo'n ziekenhuis.
Ik was zaterdag overdag al naar de HAP (huisartsenpost) geweest met ons loopse zeehondje. Hij werd verneveld en na een paar uur zou het beter moeten gaan. Nou dat werd het dus niet. Savonds kwam hij gewoon niet in slaap omdat hij stikte in z'n eigen hoest en dan kon ik 'm naar adem snakkend troosten. Dus weer terug naar de HAP. Hij was te benauwd dus er moest een kinderarts naar kijken en hij moest opgenomen worden om 'm in de gaten te kunnen houden. Het was zooo zielig! Al die onderzoeken, en hij snapte er natuurlijk niks van. Wat moeten al die vreemde mensen van me? En hoe meer hij zich opwond hoe benauwder hij werd natuurlijk. Hij kreeg medicijnen om z'n luchtpijp te openen.
Om 23.30 hadden we dan een kamer en konden we gaan slapen. Ahum! Hij had een alarm om z'n teen die om de havenklap afging, hij probeerde de hele nacht dat ding van z'n teen te trappen, we hadden een buurjongetje die hulp nodig had blijkbaar want daar gingen ook toeters en bellen af, licht aan etc (en er zit een hele luxaflex tussen, dus in onze kamer was het ook licht, dus Kian weer rechtop in bed. Ik heb ieder half uur a drie kwartier aan Kian z'n bed gestaan om 'm te troosten. Ik was bekaf sochtends. (Leef mee met de mamma's die zo meerdere nachten hebben) Maar goed. Lekker ontbeten (ik geef toe, leek net een hotel!). Toen zou tussen 10 en 11 de arts komen om 'm naar huis te sturen.
Om 11 uur mooi niks. Om 11.30 maar gaan vragen. "Ja, de arts is begonnen aan het rondje, nog een half uurtje......... 13.00 nog niks, weer vragen : "Ja, er zijn zieke kindjes binnen gekomen en die hebben voorrang" ...... 14.00 Hallo arts! 14.05 Dag arts! En toen mochten we eindelijk naar huis.
Savonds was het inslapen nog moeilijk maar na 12en ben ik er nog maar 1x uit geweest. Dus eigenlijk ben ik heel tevreden. Hij klinkt nog als een zeehond en hoest af en toe de longen uit z'n lijf, maar verder is het een dapper ventje hoor!
Ik hou zoveel van 'm!!!
Nou, einde drama-verhaal, we gaan weer leuk leven!
Liefs Nelleke
Ik was zaterdag overdag al naar de HAP (huisartsenpost) geweest met ons loopse zeehondje. Hij werd verneveld en na een paar uur zou het beter moeten gaan. Nou dat werd het dus niet. Savonds kwam hij gewoon niet in slaap omdat hij stikte in z'n eigen hoest en dan kon ik 'm naar adem snakkend troosten. Dus weer terug naar de HAP. Hij was te benauwd dus er moest een kinderarts naar kijken en hij moest opgenomen worden om 'm in de gaten te kunnen houden. Het was zooo zielig! Al die onderzoeken, en hij snapte er natuurlijk niks van. Wat moeten al die vreemde mensen van me? En hoe meer hij zich opwond hoe benauwder hij werd natuurlijk. Hij kreeg medicijnen om z'n luchtpijp te openen.
Om 23.30 hadden we dan een kamer en konden we gaan slapen. Ahum! Hij had een alarm om z'n teen die om de havenklap afging, hij probeerde de hele nacht dat ding van z'n teen te trappen, we hadden een buurjongetje die hulp nodig had blijkbaar want daar gingen ook toeters en bellen af, licht aan etc (en er zit een hele luxaflex tussen, dus in onze kamer was het ook licht, dus Kian weer rechtop in bed. Ik heb ieder half uur a drie kwartier aan Kian z'n bed gestaan om 'm te troosten. Ik was bekaf sochtends. (Leef mee met de mamma's die zo meerdere nachten hebben) Maar goed. Lekker ontbeten (ik geef toe, leek net een hotel!). Toen zou tussen 10 en 11 de arts komen om 'm naar huis te sturen.
Om 11 uur mooi niks. Om 11.30 maar gaan vragen. "Ja, de arts is begonnen aan het rondje, nog een half uurtje......... 13.00 nog niks, weer vragen : "Ja, er zijn zieke kindjes binnen gekomen en die hebben voorrang" ...... 14.00 Hallo arts! 14.05 Dag arts! En toen mochten we eindelijk naar huis.
Savonds was het inslapen nog moeilijk maar na 12en ben ik er nog maar 1x uit geweest. Dus eigenlijk ben ik heel tevreden. Hij klinkt nog als een zeehond en hoest af en toe de longen uit z'n lijf, maar verder is het een dapper ventje hoor!
Ik hou zoveel van 'm!!!
Nou, einde drama-verhaal, we gaan weer leuk leven!
Liefs Nelleke