Kinderdagverblijf of lekker thuis?

Hoi Sandra,

Ik wil toch nog even op jou reageren. Bij mij is het zo dat ik voor het geld niet zou hoeven werken. Eerlijk is eerlijk mijn man heeft een topbaan met bijpassend salaris. Ik ben dus een moeder die niet zou hoeven werken voor het geld, maar er wel bewust voor kiest. Ik begrijp dat jij daar moeite mee hebt.
Ook vind ik het heel begrijpelijk dat er vrouwen zijn die wel werken voor een tweede auto of duur huis. Ieder zijn keuze. Net zo goed als jouw keuze om fulltime bij jouw kindje(s) te zijn.
Daarbij wil ik nogmaals opmerken dat ik niks hoor over vaders. Het blijft schijnbaar toch nog heel normaal dat die fulltime blijft werken. Mannen worden hierin niet snel veroordeeld, vrouwen wel.
Laten we elkaar niet zo snel veroordelen en elkaars keuze hierin respecteren. Jij doet waar jij je goed bij voelt, dan doet een ander dat ook.
Het is niet vinnig bedoeld, maar ik hoop dat je je wat meer open kunt stellen voor mensen die een andere keuze maken dan jijzelf.  
 
Hi!

Ja, waar zijn die VADERS? Natuurlijk is het niet voor iedere vader weggelegd, het hangt van je baan af of het partime kan. Maar... als vrouw kun je ook een baan hebben wat niet partime kan, en wie geeft de baan dan op, of gaat iets anders zoeken om wel partime te weken? juist... meestal de vrouw! (uitgezonderd de mannen die zich net zo verantwoordelijk voelen en wel partime gaan werken of een andere baan zoeken natuurlijk!)
Ik heb de indruk dat veel vaders niet eens moeite doen om te informeren of zich te verdiepen in partime werken, ze zeggen bij voorbeeld al dat het niet kan...Hoewel het ook misschien aan ons zelf als vrouwen ligt: wij hebben de neiging om ons gauw verantwoordelijk te voelen en de zorg maar over te nemen.
En over het KDV of oppas, gastouder: Mijn zoontje van 8 maanden gaat al vanaf toen hij 3 maanden was naar een kleinschalig kinderdagverblijf. Er mogen max. 6 kinderen per dag zijn. En meestal zijn er een stuk of 3 of vier. Hij gaat er op maandag naar toe, dan is ie samen met nog een baby. Op dinsdag is mijn man thuis (bewust een dag minder gaan werken, meer kon niet) en op woensdag gaat hij weer naar het KDV en is ie samen met nog twee kindjes. Altijd de zelfde leidster, en als hij daar komt begint hij te stralen, als hij de andere kinderen ziet kraait ie het uit van plezier! Nee, samen spelen doen ze niet, maar ze zoeken wel af en toe contact met elkaar, heel leuk om te zien. En ze worden ook door elkaar gestimuleerd. Ik vind het niet erg als ik een nieuwe ontwikkeling van hem niet zie voor de eerste keer, dan zie ik het maar voor de tweede keer, zie niet in waarom het dan niet zo bijzonder zou zijn. Tot nu toe heeft hij thuis ook heel veel voor het eerst laten zien. Je moet ook een beetje nuchter zijn, vind ik. Het kind merkt er niks van hoor! Misschien ben ik wel erg nuchter (en ik snap ook wel dat er moeders zijn die het wel moeilijk vinden hoor, niks mis mee, begrijp me goed) maar ik had er ook niet moeite meer om hem voor het eerst achter te laten op het KDV, het voelde gewoon heel goed, ik was niet emotioneel.
Nou, dit was mijn verhaal!

Groeten titiana, mama van Maxel
 
ik vroeg willem ( mijn vriend ) of hij zou willen ruilen en dat zou hij zo willen doen. hij werkt verschillende diensten: van 9 tot 5 maar meestal werkt hij van 5 tot 12 savonds. dan is hij overdag thuis en dan helpt hij ook mee met het huishouden en de kinderen. en dat doet hij heel erg goed, en dat meen ik echt, maar  ruilen kunnen wij niet. ik kan nooit genoeg verdienen om een gezin te onderhouden. we vinden het nu prima zoals het gaat en anouk, onze oudste dochter, ook. omdat willem vooral savond werkt ondernemen we veel dingen overdag met het gezin en hij is ook vaak doordeweeks vrij omdat hij vaak in het weekend werkt. ook als willem van 9tot 5 werkt helpt hij me met dingen. zo geeft hij anoukje haar eten en brengt hij haar naar bed.misschien is dat bij anderen ook wel mogelijk, ploegendiensten? ik ben er heel blij mee want ik vind het heel gezellig en ons gezin draait met vaak 2 ouders . willem is er ook heel blij mee want zo maakt hij veel mee van onze kinderen. ik vroeg hem of hij het niet te zwaar vond om overdag met dingen te helpen met de kinderen en dan nog eens savonds naar zijn werk te gaan maar dat vind hij dus niet. hij is graag met kinderen bezig en zou er best zijn beroep van willen maken, dat is hij over een paar jaar ook van plan.
ik zou het wel een goed idee vinden dat vaders full-time voor hun kindje  zorgen. maar dan wel pas als het kindje ongeveer een half jaar is. ik vind dat de eerste tijd een baby zijn moeder nodig heeft. en als het mogelijk is zou ik mijn baby rustig laten wennen en niet ineens full-time buiten de deur gaan werken.
 
hallo
ik heb deze discussie nu een tijdje gevolgd en weet soms niet zo goed wat ik er van moet vinden. Want heel  af en toe bekruipt me namelijk het gevoel dat ik een "mindere" moeder zou zijn dan iemand die hele dagen thuis is en daar ben ik het absoluut niet mee eens.    

Ik ben ook een werkende moeder (3 dagen) en voel me hier prima bij.  We hebben heel bewust gekozen om te proberen een kindje te krijgen en gelukkig is dit ons gegund. We genieten met volle teugen van ons mannetje, elk moment van de dag dat we  bij hem zijn. Hij gaat op maandag naar het KDV en op vrijdag naar opa en oma. Op beide plekken voelt hij zich prima en ziet hij dingen die wij hem niet bieden, gewoonweg omdat onze interesses anders zijn of omdat wij het niet kunnen.
Daarnaast vind ik ook dat wij,  ondanks dat we ouders zijn  geworden, nog gewoon ons zelf zijn, met eigen interesses en bezigheden.

Natuurlijk pas ik mijn leven aan op mijn kindje maar cijfer mezelf niet compleet weg. (ik wil niet zeggen dat ik vind dat anderen dat wel doen hoor)
En als ik zie dat hij 's ochtends naar me lacht als ik hem uit zijn bedje haal, dat hij kraait van plezier bij het knuffelen, lekker geniet van een fles en van alle aandacht van wie dan ook, weet ik dat voor ons  deze keuze de juiste is en  prijs ik me een gelukkig mens!    

 
Hi!

't is een interessante discussie. In elk verhaal zit wel een kern van waarheid.
En gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde, dat zou niet best zijn. Als iedereen gelukkig is op zijn/haar manier en de kinderen ook, dan is het toch goed?

Groetjes van Titiana
 
Hoi,

Mijn dochtertje (ze is inmiddels 4 jaar) is vanaf 3 maanden naar een oppasmoeder gegaan. Ze werd daar behandeld als een prinsesje. Het was echt een hele lieve oppasmoeder die zelf ook 2 kindjes had. Het enige nadeel was dat als zij niet kon, ik zelf voor een oplossing moest zorgen. En dat kwam op een gegeven moment zo vaak voor dat het al mijn vrije dagen ging kosten. Mijn schoonouders pasten indertijd ook 1 dag per week op. Door allerlei omstandigheden kon ik niet anders dan mijn dochtertje opgeven voor een kinderdagverblijf. Vanaf dat ze 2,5 jaar is ging ze daar heen en ze had het er vanaf dag 1 heel erg naar haar zin. De leidsters zijn ontzettend lief en knuffelen veel met de kindjes. En binnen de kortste keren was mijn dochtertje zindelijk. Dat vond ik heel handig, want thuis wilde het maar niet lukken. En het voordeel van het kinderdagverblijf is dat ik mijn dochtertje altijd kon brengen. Dat gaf een hoop rust in ons gezin en dat kon ik wel gebruiken want ik was inmiddels 8 weken zwanger van mijn zoontje. Hij is dan ook vanaf 3 maanden naar het kinderdagverblijf gegaan en het gaat hardstikke goed. De kosten van het kinderdagverblijf zijn wel hoger dan die van een oppasmoeder. Gelukkig krijgen wij via het werk van mijn man een bijdrage en natuurlijk de bijdrage van de belastingdienst.
Soms voel ik me wel eens  schuldig als ik mijn kindjes wegbreng, maar ik ben wel van mening dat ik een leukere moeder ben omdat ik werk. Onze dochter gaat inmiddels naar school en gaat 3 dagen per week naar de buitenschoolse opvang. Als wij haar ophalen dan vind ze dat we er te vroeg zijn en is ze nog lang niet klaar met spelen! En ons zoontje van nu 1 jaar heeft het ook nog steeds heel erg naar zijn zin.

Groetjes,
Mariska
 
Hallo,

Ik heb een zoontje van bijna 13 maanden. Omdat er bij ons in de buurt lange wachtlijsten waren voor het kdv en ik maar geen plaats kreeg, is mijn zoontje uiteindelijk vanaf 3 maanden oud naar mijn schoonzus gegaan voor twee dagen in de week. Daarnaast ging hij 1 dag in de week naar mijn ouders. Ik werk dus drie dagen.
Uiteindelijk werd het heen en weer gereis (ik moest elke dag omrijden en mijn reistijd werd verlengd met anderhalf uur) een enorm obstakel.
Toen mijn zoontje 10 maanden was, kreeg ik eindelijk een melding van het kdv dat er een plaats was. Uiteindelijk heb ik besloten om hem daar heen te brengen. Sinds 1 maand gaat hij nu 2 dagen naar het kdv en 1 dag naar mijn ouders.
Hij heeft het ontzettend naar zijn zin op het kdv, alhoewel hij wel wat startprobleempjes heeft gehad. Nog steeds huilt hij als hij weggebracht wordt, maar inmiddels stopt hij na een minuut of 10 hiermee.

De kosten zijn wel hoog, maar inmiddels ben ik van baan veranderd en krijgen wij van beide werkgevers een gedeelte retour en natuurlijk van de belastingdienst.
Wij betalen nu dus 'maar'   een derde van de opvang.
Gezien het feit dat ik ook mijn schoonzusje betaalde voor het oppassen, ben ik nu goedkoper uit. Dus ook het 'zwart' laten oppassen, loont niet altijd meer.

Succes allemaal,

Petra (moeder van Thijs)
 
Poeh zeg!

Wat een discussie...

Niemand wil een ander voor het hoofd stoten, maar een aantal mensen die
beweert glashard dat wanneer je kiest voor een kinderdagverblijf dat je
er zelf niet bent voor je kinderen. Ook dat je verantwoordelijkheid
moet nemen als je kinderen 'neemt'.



Dat is trouwens ook iets waar ik een beetje 'kriegelig' van word:
kinderen neem je niet, je krijgt ze. Er zijn genoeg mensen die geen
kinderen kunnen krijgen...



Zelf ben ik een moeder van twee zoons, de oudste is zes en de jongste
is ruim drie maanden, en ja, als ik straks weer ga werken dan moet ons
jongste kindje ook naar een KDV. En ik heb het er nu best wel moeilijk
mee: voor de oudste was ik in de gelegenheid om het eerste jaar
fulltime voor hem te zorgen en 's avonds en in het weekend te werken.

Nu is het echter zo dat ik de kostwinner ben en een goede baan heb. Ik
kan het mij financieel niet veroorloven om te stoppen. Bovendien kan ik
over 4 jaar niet meer instappen op dit niveau!



Mijn man heeft drie jaar voor onze oudste gezorgd toen ik ben gaan
werken, maar werkt nu weer en is blij dat hij na 3 jaar 'eruit' geweest
te zijn toch weer een goede baan heeft. Dus voor hem is het ook geen
optie om te stoppen met werken. Maar als het echt niet anders kan dan
is hij degene die zal stoppen.



Dit betekent dat onze jongste straks drie dagen tot 15.00 uur naar het KDV gaat.

Dat is welgeteld 20 uur per week van de 168 uur!

Dus dat ik niet voor ons kindje zorg of er niet ben...wat een onzin!



Ik denk ook dat het voor kinderen niet zoveel uitmaakt wie er voor hen zorgt, als het maar goed en liefdevol gebeurt!

Dat is misschien niet zo leuk voor moeders die thuis blijven voor hun
kinderen en zichzelf belangrijker vinden dan moeders die werken, Maar
een steeds terugkerende reden die thuismama's   geven is: 'dan mis ik zo veel, het eerste stapje, het eerste hapje...'



Maar hoe je het ook wendt of keert het is fijn om voor je kindje te
kunnen zorgen en er altijd voor te zijn, maar in deze tijd is dat
helaas niet altijd mogelijk.



Ook ik veroordeel niemand, wel vind ik het jammer dat er blijkbaar een
soort kloof is ontstaan tussen werkende moeders en thuismoeders en dat
er weinig begrip is voor elkaars situatie.



Groetjes,

Ie

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan