Lotgenoten die moeten wachten met kinderwens?

Ik krijg vandaag ivm een vermoedelijke bbz een methotrexaat injectie waardoor ik 3 maanden niet zwanger mag worden. ?
Zijn hier meer vrouwen die momenteel met zoiets te maken hebben en dus moeten wachten?
Misschien kunnen we elkaar steunen?
 
Ik wil even graag reageren. Alleen zit ik niet op dit moment in dit schuitje, maar twee jaar geleden. Het is een behoorlijk heftige situatie voor je. Althans, zo heb ik dit toen ervaren. Heb je veel pijn (gehad). Hoe zijn ze of ben je er achter gekomen?
Ten eerste het verlies van je zwangerschap en daarmee je ongeboren kindje, verlies van je vreugde en hoop, en verlies van toekomstbeelden die je waarschijnlijk al had gemaakt. Maar ook onzekerheid voor de mtx, de heftigheid van dit middel en het effect, drie maanden niet zwanger mogen worden. Ik hoop dat je deze drie maanden kunt gebruiken om alles een plekje te geven. Dat zal zeker niet makkelijk zijn. Wees lief voor jezelf en vooral niet te streng. Ik hoop dat je herstel goed zal gaan. Dikke knuffel ???
 
Ik ben zelf net uit de situatie, maar herken je verhaal gedeeltelijk. Vorig jaar om deze tijd was ik zwanger. Het bleek een mola zwangerschap. Dat betekent opereren, veel onderzoeken daarna en een half jaar tot een jaar daarna niet zwanger mogen worden. Dat was heftig! Inmiddels is het jaar voorbij en hebben we eindelijk weer groen licht.
Ik moet zeggen dat het idee van een half jaar tot ene jaar niet zwanger mogen worden, vreselijk was. Maar misschien klinkt het gek, de tijd is ook voorbij gevlogen. We hebben al 1 dochter en hebben geprobeerd vooral te focussen op de positieve dingen. Dingen te doen die we nu konden doen en niet mogelijk zouden zijn als ik zwanger was of met een kleine baby. En goed in onze relatie investeren. Zo is het, naast het verdriet, toch een mooi jaar geworden. Hopelijk worden komende 3 maanden voor jou ook zo.
Mocht je verder nog contact willen, laat maar weten! Voor nu een dikke knuffel en wees lief voor jezelf. 
 
Hoi lindamam

Ik zit niet in eenzelfde situatie als die van jou, maar ik zit in een fertiliteitstraject waarbij ik ook meerdere malen heb gehoord dat we moesten wachten. Na alle onderzoeken moest ik 3 maanden lucrin injecties nemen om kunstmatig in de overgang te komen voor we zouden kunnen starten met ons traject dit klonk echt mega lang, maar achteraf gezien is het voorbij gevlogen. Ook heb ik mijn zwangerschap met 18 weken moeten beëindigen omdat onze dochter trisomie 18 bleek te hebben en niet levensvatbaar zou zijn. Hierna was ook het sterke advies om in ieder geval 3 maanden niet zwanger te worden. Nou is dat bij ons sowieso een wonder als dat zou gebeuren. Maar ook die 3 maanden vlogen voorbij. Daarbij stond mijn hoofd er totaal niet naar en was het heel fijn om alles even te verwerken in die periode (overigens nu nog steeds). Probeer die 3 maanden te zien dat je je lichaam sterker maakt om straks een mooie zwangerschap te kunnen dragen. Wees vooral lief voor jezelf en je lichaam want die krijgt genoeg te verduren. Heel veel sterkte in ieder geval.
 
@gebruiker103... (hoe reageer je hier normaal op iemand op deze app??)

Dankjewel. Ik heb net om half 12 de spuit gehad, stelde niet veel voor. Maar het is echt rotzooi dus ik ben bang dat ik bijwerkingen ga krijgen ofzo. Had jij ergens last van na de injectie? Zou je wat meer kunnen vertellen over jouw ervaring met MTX?
En ik ben benieuwd of het nu echt afgebroken word.

Even mijn verhaal in het kort;
In maart een abces gehad in mijn rechtereileider die was gebarsten, dus heel mijn buik ontstoken en daardoor eileider en blindedarm verwijderd. En mijn buik uitgespoten ivm de ontsteking die overal zat.
Na die operatie had ik dus ook meer kans op een bbz. We waren nu 4 maanden bezig voor de 2e, deze maand dus raak. Maar toen ik de positieve test vasthield was ik al terughouden "als het maar goed zit." Ik mocht met 6 weken al de eerste echo en toen wist ik al dat het niet goed was, ze zagen niks. Dus of een miskraam, of een bbz. Mijn hcg was toen 230. 2 dagen later weer geprikt en was toen 96, dus ze dachten een miskraam. Een week later was hij weer gestegen naar 150 en een week daarna naar 290. Dus vandaar de MTX.
Omdat ik er zo snel bij was heb ik geen pijn ervaren gelukkig (want ik weet van een vriendin hoe het ook kan gaan en bijna kantje boord kan zijn) natuurlijk vind ik het klote, maar ik heb geluk gehad dus mag niet klagen. Want ik had een positieve zwangerschapstest en 1 dag later begon ik te bloeden (ik dacht menstruatie) dus had het al opgegeven. Mijn man zei na 2 dagen flink bloeden; test nog eens. En hij was nog steeds positief en liep in de weken daarna goed op naar knaltesten. Dat vind ik het enge eraan, dat je denkt dat je ongesteld bent maar daadwerkelijk een bbz hebt..
Maar het erge vind ik nu de 3 maanden wachten, maar ook dat ik dus niet eens weet of mijn overgebleven eileider doorgankelijk is. Dus ik heb gevraagd of ik binnenkort als die achter de rug is een HSG mag. Dan weet ik tenminste iets.

Is toch niet zo'n kort verhaal geworden. ☺?
 
Wat erg een mola zwangerschap! Ik weet niet alles ervanaf, maar heb er wel ooit wat over gelezen. Dan stellen die 3 maanden echt niks voor tegenover jou! Maar zoiets is wel echt mijn angst, stel we mogen weer over 3 maanden en krijgen weer een bbz of zoals jou een mola zwangerschap en je blijft bezig..
Maargoed we moeten positief denken natuurlijk.

Ik hoop dat jij binnenkort een goede zwangerschap mag krijgen. ?
 
@ Zwindo;

Dankjewel. Fijn dat je je ervaring wilde delen met me. Wat heftig wat je hebt ervaren, dat moet echt verschrikkelijk zijn, met 18 weken. ?

Maar je hebt gelijk dat deze 3 maanden ook goed zijn voor de verwerking en mijn lichaam.
Ik wil deze maanden gaan gebruiken om af te gaan vallen, als dat lukt. Maar in ieder geval om beter voor mijn lichaam te zorgen.

Ik wil gewoon heel graag een HSG om te zien of mijn eileider niet helemaal dicht zit. Dat geeft me denk ik meer rust in mijn hoofd, ook al zou hij dicht zitten. Als dat zo is dan wil ik op de wachtlijst voor IVF. Maar ik wil gewoon duidelijkheid of ik op de natuurlijke manier nog zwanger kan worden (en niet alleen of een hele hoge kans op een bbz)

Hoe gaat het nu met jouw traject?
Heb je al een kind of ben je bezig voor een eerste kindje?
Als je er niet op in wil gaan dan is dat natuurlijk ook prima en begrijp ik zeker!

Heel veel succes in ieder geval voor de toekomst.
 
Weet je wat ik het vervelende hieraan trouwens ook vind.. dat mijn halve omgeving nu weet dat we proberen zwanger te worden. Ik wilde het eigenlijk niemand vertellen, maar door ziekenhuisbezoeken en oppas voor onze zoon was dat niet te doen voor mijn (schoon)ouders en op het werk nu ook niet.

Hoe hebben jullie dit ervaren?
 
Terug
Bovenaan