M'n wereldje ingestort...Slechte uitslag nekplooimeting...

Oh wat moet dit echt vreselijk zijn voor je, je hoort te genieten van je zwangerschap. Zelfs heb ik dit niet meegemaakt want ik bewust gekozen om die test niet te laten doen waarom omdat vanaf dag 1 dat ik wist dat ik zwanger was leefde ik al in angst.

Maar een ding geniet van dat wondertje in je buik, praat en zing voor je kindje en wat helpt tegen de stress is jou gedachten van je afschrijven hou een dagboek bij voor jou kindje het help om de dagen door te komen. Ik weet wachten is echt vreselijk in zo'n situatie.

Ik hoop van harte dat alles goed is met jou kind.

Groetjes,
Vanesca
 
hoi roos,

ik kan het me wel voorstellen dat je die keuze hebt gemaakt met je man.
ik heb zelf een gehandicapt neefje en als ik zie hoe het in hun gezin is verlopen.
mijn neefje vind alles wel best maar mijn oom en tante zijn uit elkaar gegaan en je leven draait altijd om je gehandicapte kind. niet dat dat het ergste is maar je leven word zeker heel anders.

en je moet doen wat je gevoel je ingeeft dat is altijd nog het beste en het is jullie keuze en niet die van een ander.

maar hou goede moed en wie weet.
ik duim voor jullie.

liefs shirley
 
Lieve Roos, je hoeft je niet te verdedigen.... niemand kan zich helemaal in jouw situatie verplaatsen en daarom ben jij, zijn jullie de enigen die de situatie helemaal naar waarde kunnen inschatten...... Dicht bij jezelf blijven, doen wat voor jullie goed is en vooral tijd en rust nemen om te verwerken.....

Wat betreft punctie of vlokkentest, heb ik indertijd juist te horen gekregen dat de uitslag voor beiden bij chromosomale afwijkingen wel degelijk duidelijk zou zijn. Ik kon toen ook nog net terecht voor de vlokkentest. Een kleine week (5dgn) later hadden we de uitslag toen al (DS). Dat was al slopend, die 5 dagen. Ik was juist blij dat ik nog net op tijd was voor de vlokkentest zodat we niet nog weken moesten wachten en hopen...... Wij hebben toen een 'prachtige' chromosomenuitdraai gekregen, waarop heel duidelijk te zien was dat het om DS ging.

Verder wil ik je sterkte toewensen en een beetje zon, die deze week misschien wel voor jullie wat extra zal gaan schijnen!! Ik had je zo graag een onbezorgde zwangerschap toegewenst na al die teleurstellingen!

Hou je haaks!!
 
Hoi Shirley,
Kijk, da's 1 punt waar wij het inderdaad over hebben gehad, over hoe ons leven gaat veranderen mocht ons kindje Down hebben en we hem of haar laten komen in ons leven.
Ik durf hardop te zeggen dat ik dat niet zie zitten, ik ben daar niet sterk genoeg voor.
Vreselijk voor die familieleden van jouw die dit op deze manier hebben meegemaakt.In je eentje, je zei dat ze gescheiden waren, lijkt het me nog zwaarder...

Hoi Hannah,
Jullie hebben dus een hele heftige ervaring meegemaakt.Jemig, hoe ging dat toen?
Ik begreep dus dat jullie eerst te horen kregen dat jullie kindje Down had.En later een hartafwijking.Die fataal bleek...Vreselijk....
Heb je (eindelijk) een besluit genomen en aanvaard dat je een kindje krijgt met Down, gaat het nog mis.....vreselijk...
Jij zei trouwens nog dat jij een vlokkentest had gekregen en snel daarna de uitslag kreeg.En dat die uitslag minstens zo duidelijk is als de uitslag van een punctie...
Klinkt geweldig, dan zou ik nog deze week een vlokkentest krijgen (is me aangeboden) en volgende week de uitslag.Maar mijn verloskundige zei juist dat een punctie meer duidelijkheid geeft op Dwon...Raar he...Morgen (woensdag) hebben we een gesprek met een gyn in 't UMC, die ons deze opties voorlegd en uitlegd...
En aan de hand daarvan nemen we een besluit.

Ben vandaag weer een dagje verder na de uitslag van de nekplooi, en lijk weer een beetje positiever.Gelukkig doet het weer veel met mijn stemming.

Kan eigenlijk niet wachten tot morgen, snap bijv. niet dat de uitslag van de nekplooi 1.7 mm was, dus goed en mijn bloedwaardes juist niet.Wat is dat dan...dat mijn bloed iets anders aangeeft...
Mijn verloskundige zei met heel voorzichtige toon dat het niet per se Down hoeft te zijn, juist omdat de nekplooi niet extra verdikt was, maar dat als ik inderdaad die ene van de 200 vrouwen ben zou het bijv. een hartafwijking kunnen zijn...wat mijn bloed dan weer oppikt en aangeeft...
Enfin, de komende weken gaan we het horen.....

Dank voor jullie luisterende oortjes allemaal!

Groetjes Roos.
 
Beste Roos,

Ik lees net je bericht over de slechte uitslag van de nekplooimeting. Er zijn al genoeg mensen die hun mening hebben gegeven dus dat wil ik niet doen. Ik wil je alleen heel veel sterkte wensen in deze moeilijke en onzekere periode. Het is in ieder geval goed dat jij en je man goed hebben nagedacht over jullie beslissing. En ondanks dat jullie blijkbaar volledig achter jullie beslissing staan de zwangerschap te beëindigen mocht   er sprake zijn van Down dan  nog zal het verschrikkelijk moeilijk zijn afscheid te nemen van jullie kindje. Heel veel sterkte dus en ik hoop alsnog op een goede uitslag voor jullie.
 
Hoi lieve Roos,

Wat een verschrikkelijk nieuws!

Aangezien er al een heleboel mensen hun verhaal hebben neergezet, wil ik jullie mijn verhaal besparen, anders wordt het helemaal zo'n verhaal zonder einde...

Ik wil jullie heel veel sterkte en succes toewensen de komende tijd en we zijn er voor je als je ons nodig hebt!

Laat je even weten hoe het jullie is vergaan morgen in het UMC?

Liefs Monica



 
Lieve Roos,

heel veel sterkte de komende tijd, het wachten moet echt slopend zijn...
Gelukkig heb je je man en je meiden, en ook nog heel veel kans dat het toch goed blijkt te zijn,

liefs en

Rina
 
Ach lieve Roos toch...!

Word er een beetje stil van.... Ik ben zwanger van nummer 3 en dit is ook ons toetje: de laatste. ( Het voelt al zo " hebberig"' na 2 gezonde kindjes, snap je wat ik bedoel?) Ik ben 32 en bij mijn echtgenoot zijn familie zitten wat "afwijkingen". Zijn zusje, ook de jongste van 6,  is verstandelijk beperkt. Wij hebben dus ook alle mogelijkheden tot testen e.d gekregen. Wij hebben er bewust voor gekozen om niets te testen, het kindje zat er en we wisten dat we sterk genoeg waren om zo'n kindje te accepteren met al zijn gebreken. Ik heb juist enorm veel bewondering voor jullie keuze! ik zie ook van dichtbij hoe mijn schoonouders ouder worden en langzaam maar zeker de verantwoordelijkheid (terecht) al overdoen aan mijn andere schoonzus. Wat een geregel en wat een verantwoordelijkheid die je erbij krijgt... Mijn schoonzus doet alles met liefde en met plezier, dat meen ik echt, maar ik zie ook dat zij ondanks dat zij op zichzelf woont geen eigen leven heeft omdat zij om het weekend haar zusje te logeren heeft...
Lieverd, het belangrijkste heb je al gezegd: het gevoel erbij is goed! Daar kan geen argument tegenop denk ik...
Héél veel sterkte nog even voor je wat meer uitslagen hebt, het is kl*te, dat wachten en ik hoop ook echt met jullie mee dat jullie een "gezond" kindje krijgen!

Hele dikke knuffel, Marieke
PS: Wat ben jij een sterke mama, als ik zo lees wat jij allemaal al op je bordje hebt gehad... Pluimpje waard hoor...
 
Terug
Bovenaan