Chromosoom onderzoek is bij ons gedaan toen onze oudste een schedelafwijking bleek te hebben. (Te vroeggesloten schedelnaad). Geen bijzonderheden. Ook het stollingsonderzoek ging niet van ons eigen risico af. Sterker nog, met 2 curettages en de rest van het hele circus stond mijn eigen risico nog steeds op 300 euro en een beetje. Dus krijgen alles vergoed.
Meerdere miskramen
- Onderwerp starter Johanna-1985
- Startdatum
Dag dames,
Ik ben een tijdje niet actief geweest op dit forum maar vond het weer is tijd om hier te kijken. Wat rot dat jullie ook meerdere miskramen hebben gehad maar wat fijn dat hier een topic is waar we samen kunnen praten.
Ik heb in 2015 5 miskramen gehad en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Dit was mijn 6 de zwangerschap in dat jaar en al vrij snel ging het mis. Veel iedereen verlies en pijn maar op de echo was elke niets te zien. Werd elke keer weer naar huis gestuurd en het bloed en de pijn werden elke dag erger.
Hoe achterlijk dat ik echt heb moeten smeken om verder onderzocht te worden. Uiteindelijk net voor kerst via de huisarts bij een andere gyn gekomen die na het lezen van mijn status direct een spoed afspraak maakte.. en ja hoor.. een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Na een bloedonderzoek bleek dat mijn hormoon gelukkig iets dalende was en er dus niet direct actie ondernomen hoefde te worden.
Om de dag controle gehad vanwege de pijn en het bloedverlies en uiteindelijk afgelopen zondag (na 6 weken ellende) het "vruchtje (zoals ze het noemem)" verloren.
Nu herstellen en weer op naar zwangerschap 7. Ik heb ondertussen gehoord dat er genoeg is wat ze voor me kunnen doen maar hier in mijn omgeving geloven ze daar nog niet in. In een aantal klinieken in Nederland al wel. En in Duitsland helemaal. Heel frustrerend. Duitsland wordt niet vergoed en dus veel te duur...
We hebben nu besloten nog 1 kansje te wagen.. gaat het weer mis gaan we een andere kliniek zoeken waar ze wel aan medicijn gebruik doen.
Hoop dat we allemaal snel een goede zwangerschap mogen hebben!!
Ik ben een tijdje niet actief geweest op dit forum maar vond het weer is tijd om hier te kijken. Wat rot dat jullie ook meerdere miskramen hebben gehad maar wat fijn dat hier een topic is waar we samen kunnen praten.
Ik heb in 2015 5 miskramen gehad en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Dit was mijn 6 de zwangerschap in dat jaar en al vrij snel ging het mis. Veel iedereen verlies en pijn maar op de echo was elke niets te zien. Werd elke keer weer naar huis gestuurd en het bloed en de pijn werden elke dag erger.
Hoe achterlijk dat ik echt heb moeten smeken om verder onderzocht te worden. Uiteindelijk net voor kerst via de huisarts bij een andere gyn gekomen die na het lezen van mijn status direct een spoed afspraak maakte.. en ja hoor.. een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Na een bloedonderzoek bleek dat mijn hormoon gelukkig iets dalende was en er dus niet direct actie ondernomen hoefde te worden.
Om de dag controle gehad vanwege de pijn en het bloedverlies en uiteindelijk afgelopen zondag (na 6 weken ellende) het "vruchtje (zoals ze het noemem)" verloren.
Nu herstellen en weer op naar zwangerschap 7. Ik heb ondertussen gehoord dat er genoeg is wat ze voor me kunnen doen maar hier in mijn omgeving geloven ze daar nog niet in. In een aantal klinieken in Nederland al wel. En in Duitsland helemaal. Heel frustrerend. Duitsland wordt niet vergoed en dus veel te duur...
We hebben nu besloten nog 1 kansje te wagen.. gaat het weer mis gaan we een andere kliniek zoeken waar ze wel aan medicijn gebruik doen.
Hoop dat we allemaal snel een goede zwangerschap mogen hebben!!
ANONYMOUS_USERNAME
New member
Hoi lieve dames,
Wat verdrietig om te lezen dat er zo veel vrouwen zijn die hun kindjes verliezen.
Ik heb in november een miskraam gehad met 8 weken. We waren na 2 jaar proberen om zwanger te worden, dolgelukkig. Wat viel die droom aan scherven en wat was het pijnlijk.
Tot onze grote verbazing en verrassing ben ik gelijk weer zwanger geworden en zagen we op 30 december een mooi kindje met een kloppend hartje. Ik dacht, nu kan ik echt blij zijn. Weer helemaal gelukkig!
Op 4 januari opnieuw naar de vk en daar gaf ze ons slecht nieuws, geen hartslag te vinden. Nu wachten ik al bijna een week met de wetenschap dat het kindje in mijn buik niet leeft. Ik dacht dat de vorige keer erg was, maar dit overtreft alles. Het verdriet, het 'gewoon' nog zwanger zijn (met misselijkheid en alle andere kwaaltjes), en de ronduit botte opmerkingen die je uit je omgeving krijgt.
Ik heb het de eerste keer bijna tegen niemand vertelt, maar nu heb ik besloten dat ik het niet geheim ga houden. De eerste x kwam ik na een week bij mijn zus op verjaardag en daar kwam iemand luidruchtig naast me zitten en zei: zoooooo wanneer komt jullie derde? (Ik heb nl. twee kinderen) Ik moest bijna huilen en zei toen: Ik had mijn derde graag gehouden, helaas ben ik die vorige week verloren.
Ik denk dat ik zo'n opmerking niet nog een keer trek, dus heb ik het maar gewoon vertelt.
Valt jullie het ook op dat mensen (op een enkeling na) totaal niet meeleven? Ach jammer of met 8 weken is het geen kindje (dat zei notabene mijn eigen zus)...
Sorry het is een heel verhaal geworden, maar het lucht wel op.
Nu ben ik nog aan het afwachten, maandagmiddag mag ik naar de gynaecoloog, hopelijk laten ze me niet nog veel langer zo rondlopen.
Veel sterkte voor iedereen!
Veel liefs, MamaEvi
Wat verdrietig om te lezen dat er zo veel vrouwen zijn die hun kindjes verliezen.
Ik heb in november een miskraam gehad met 8 weken. We waren na 2 jaar proberen om zwanger te worden, dolgelukkig. Wat viel die droom aan scherven en wat was het pijnlijk.
Tot onze grote verbazing en verrassing ben ik gelijk weer zwanger geworden en zagen we op 30 december een mooi kindje met een kloppend hartje. Ik dacht, nu kan ik echt blij zijn. Weer helemaal gelukkig!
Op 4 januari opnieuw naar de vk en daar gaf ze ons slecht nieuws, geen hartslag te vinden. Nu wachten ik al bijna een week met de wetenschap dat het kindje in mijn buik niet leeft. Ik dacht dat de vorige keer erg was, maar dit overtreft alles. Het verdriet, het 'gewoon' nog zwanger zijn (met misselijkheid en alle andere kwaaltjes), en de ronduit botte opmerkingen die je uit je omgeving krijgt.
Ik heb het de eerste keer bijna tegen niemand vertelt, maar nu heb ik besloten dat ik het niet geheim ga houden. De eerste x kwam ik na een week bij mijn zus op verjaardag en daar kwam iemand luidruchtig naast me zitten en zei: zoooooo wanneer komt jullie derde? (Ik heb nl. twee kinderen) Ik moest bijna huilen en zei toen: Ik had mijn derde graag gehouden, helaas ben ik die vorige week verloren.
Ik denk dat ik zo'n opmerking niet nog een keer trek, dus heb ik het maar gewoon vertelt.
Valt jullie het ook op dat mensen (op een enkeling na) totaal niet meeleven? Ach jammer of met 8 weken is het geen kindje (dat zei notabene mijn eigen zus)...
Sorry het is een heel verhaal geworden, maar het lucht wel op.
Nu ben ik nog aan het afwachten, maandagmiddag mag ik naar de gynaecoloog, hopelijk laten ze me niet nog veel langer zo rondlopen.
Veel sterkte voor iedereen!
Veel liefs, MamaEvi
Lieve allemaal,
Wat een verdrietige en moeilijke verhalen erbij. Veel sterkte ook aan jullie!
@Evi, wat lijkt het me moeilijk om te horen te krijgen dat het hartje gestopt is met kloppen, en dat na een goede echo. Natuurlijk heb je dan alle hoop en kun je je geluk niet op. Dit valt in één keer weg. Ik hoop dat ze je gauw kunnen helpen of dat de miskraam op de natuurlijke manier op gang komt. Als het lang duurt, lijkt me dit erg zwaar. Maar wat een opmerkingen heb jij gehad! Die eerste is misschien ergens nog goed bedoeld, maar aan de lompe kant. Maar om nou van je eigen zus zo'n compleet ongevoelige opmerking te krijgen is wel erg pijnlijk. Kon je er later misschien nog over praten met haar? Misschien heeft ze er nog nooit over nagedacht hoe dit voelt voor een vrouw (en man) en flapte ze het eruit. Zoiets hoop ik dan altijd maar.....
@FH84, pfffff zoveel miskramen in een korte tijd. En nog een bbz waar je zo te lezen lang mee hebt rondgelopen. Wat moet het frustrerend zijn om zo te moeten smeken om zorg te krijgen als je zoveel pijn hebt. Heel veel sterkte voor jou. Kunnen ze jou na 6 misgelopen zwangerschappen echt nog helemaal niks voorschrijven? Is erbij jullie ook nog geen onderzoek gedaan? Ik heb bijv wel eens over hormoon-pillen gelezen die kunnen helpen de zwangerschap 'vast te houden', als ik dit goed beschrijf. Misschien kun je eens googlen. Wat een gek idee dat het streek-gebonden is, hoeveel hulp/zorg je krijgt? Heb je wel eens een second opinion gevraagd, of bij een andere huisarts langs geweest? Ik hoop dat je ergens meer hulp kunt krijgen, want ik denk dat je dit zeker mag verwachten in jullie situatie.
@Johanna, wat fijn om te lezen dat jullie zo goed geholpen zijn en jullie er ook een goed gevoel bij hebben. Best een lastige keuze om te wachten of niet, lijkt me. Eentje die je met zijn tweeën moet maken! Beide keuzes helemaal te begrijpen overigens. Sterkte met alle vervolg onderzoeken. Ik hoop dat het jullie verder helpt, hoe het ook gaat lopen.
Bij mij staat het zwanger worden ook even op een laag pitje. Ik wil mijn vriend de komende tijd even echt de ruimte en tijd gunnen, want hij heeft het nu niet makkelijk wat werk betreft. Ik ga hem even heeeel erg helpen en steunen waar ik kan en wie weet, dat hij er, als alles wat beter gaat, op een dag ook helemaal klaar voor is. Dit voelt nu wel goed en soms ook moeilijk, maar het is nu even niet anders en dit moet ik mezelf af en toe even vertellen.
Wat een verdrietige en moeilijke verhalen erbij. Veel sterkte ook aan jullie!
@Evi, wat lijkt het me moeilijk om te horen te krijgen dat het hartje gestopt is met kloppen, en dat na een goede echo. Natuurlijk heb je dan alle hoop en kun je je geluk niet op. Dit valt in één keer weg. Ik hoop dat ze je gauw kunnen helpen of dat de miskraam op de natuurlijke manier op gang komt. Als het lang duurt, lijkt me dit erg zwaar. Maar wat een opmerkingen heb jij gehad! Die eerste is misschien ergens nog goed bedoeld, maar aan de lompe kant. Maar om nou van je eigen zus zo'n compleet ongevoelige opmerking te krijgen is wel erg pijnlijk. Kon je er later misschien nog over praten met haar? Misschien heeft ze er nog nooit over nagedacht hoe dit voelt voor een vrouw (en man) en flapte ze het eruit. Zoiets hoop ik dan altijd maar.....
@FH84, pfffff zoveel miskramen in een korte tijd. En nog een bbz waar je zo te lezen lang mee hebt rondgelopen. Wat moet het frustrerend zijn om zo te moeten smeken om zorg te krijgen als je zoveel pijn hebt. Heel veel sterkte voor jou. Kunnen ze jou na 6 misgelopen zwangerschappen echt nog helemaal niks voorschrijven? Is erbij jullie ook nog geen onderzoek gedaan? Ik heb bijv wel eens over hormoon-pillen gelezen die kunnen helpen de zwangerschap 'vast te houden', als ik dit goed beschrijf. Misschien kun je eens googlen. Wat een gek idee dat het streek-gebonden is, hoeveel hulp/zorg je krijgt? Heb je wel eens een second opinion gevraagd, of bij een andere huisarts langs geweest? Ik hoop dat je ergens meer hulp kunt krijgen, want ik denk dat je dit zeker mag verwachten in jullie situatie.
@Johanna, wat fijn om te lezen dat jullie zo goed geholpen zijn en jullie er ook een goed gevoel bij hebben. Best een lastige keuze om te wachten of niet, lijkt me. Eentje die je met zijn tweeën moet maken! Beide keuzes helemaal te begrijpen overigens. Sterkte met alle vervolg onderzoeken. Ik hoop dat het jullie verder helpt, hoe het ook gaat lopen.
Bij mij staat het zwanger worden ook even op een laag pitje. Ik wil mijn vriend de komende tijd even echt de ruimte en tijd gunnen, want hij heeft het nu niet makkelijk wat werk betreft. Ik ga hem even heeeel erg helpen en steunen waar ik kan en wie weet, dat hij er, als alles wat beter gaat, op een dag ook helemaal klaar voor is. Dit voelt nu wel goed en soms ook moeilijk, maar het is nu even niet anders en dit moet ik mezelf af en toe even vertellen.
@FH84, is het niet verstandig om je lichaam een paar maanden rust te geven om bij te komen? Met 6 miskramen in 2015, heb je geen enkele normale cyclus gehad en is het allemaal heel vroeg misschien gegaan. Ik begrijp dat de wens heel groot is, maar je lichaam heeft echt tijd nodig om te herstellen en niet te vergeten wat het geestelijk met je doet. Ik weet niet of ze allemaal spontaan zijn geweest, maar als je ook nog eens curettages hebt gehad, vraag je echt veel van je lijf.
Johanna-1985
New member
Lieve allemaal,
Wat een heftige en verdrietige verhalen weer. Heel veel sterkte voor iedereen.
@FH84
Ik ben blij om weer iets van je te lezen. Wij zijn elkaar al eerder tegengekomen in het uitgerekend in juli forum. Ik bleef me steeds maar afvragen hoe het met jou afgelopen was. Jeetje een bbz.. En vind het zo vreselijk voor je dat ze je niet serieus namen en dat het zo lang heeft geduurd voordat ze je verder onderzocht hebben. Je hebt al zoveel meegemaakt en dan laat je gyn. je eigenlijk maar gewoon aanmodderen. Echt niet normaal. Heel veel sterkte en kracht meid. En neem echt je rust en laat je lichaam goed herstellen.
@MamaEvi
Wij houden het ook niet meer voor ons wat we meegemaakt hebben. Het is soms moeilijk dat iedereen het weet, maar aan de andere kant ook weer fijn dat je je niet anders voor hoeft te doen dan dat je je voelt. Ook fijn dat je dan dus ook wel echt een keer wat terug kan zeggen als mensen van die rot opmerkingen maken. Ik hoop dat er morgen meer duidelijkheid voor je komt voor wat nu. Het lijkt me heel moeilijk om maar af te wachten en zo door te moeten blijven lopen. Sterkte!
@Supertje
We wachtten de rekeningen maar af. Verzekering gaf aan dat het wel afhangt van welke code de arts aan het onderzoek hangt. We gaan er gewoon vanuit dan we het gehele eigen risico kwijt zijn en dan kan het altijd nog meevallen.
@Jana
Je vriend mag heel blij zijn met zo'n lieve vriendin als jij. Jullie komen er samen wel!
Wat een heftige en verdrietige verhalen weer. Heel veel sterkte voor iedereen.
@FH84
Ik ben blij om weer iets van je te lezen. Wij zijn elkaar al eerder tegengekomen in het uitgerekend in juli forum. Ik bleef me steeds maar afvragen hoe het met jou afgelopen was. Jeetje een bbz.. En vind het zo vreselijk voor je dat ze je niet serieus namen en dat het zo lang heeft geduurd voordat ze je verder onderzocht hebben. Je hebt al zoveel meegemaakt en dan laat je gyn. je eigenlijk maar gewoon aanmodderen. Echt niet normaal. Heel veel sterkte en kracht meid. En neem echt je rust en laat je lichaam goed herstellen.
@MamaEvi
Wij houden het ook niet meer voor ons wat we meegemaakt hebben. Het is soms moeilijk dat iedereen het weet, maar aan de andere kant ook weer fijn dat je je niet anders voor hoeft te doen dan dat je je voelt. Ook fijn dat je dan dus ook wel echt een keer wat terug kan zeggen als mensen van die rot opmerkingen maken. Ik hoop dat er morgen meer duidelijkheid voor je komt voor wat nu. Het lijkt me heel moeilijk om maar af te wachten en zo door te moeten blijven lopen. Sterkte!
@Supertje
We wachtten de rekeningen maar af. Verzekering gaf aan dat het wel afhangt van welke code de arts aan het onderzoek hangt. We gaan er gewoon vanuit dan we het gehele eigen risico kwijt zijn en dan kan het altijd nog meevallen.
@Jana
Je vriend mag heel blij zijn met zo'n lieve vriendin als jij. Jullie komen er samen wel!
Hallo dames,
Tussen de 5 de en de 6 de zwangerschap zit ruim 5 maand. Heb mijn lichaam dus heel wat tijd gegeven en heb in die tijd alle onderzoeken gehad, mijn man ook! Er is geen verklaring gevonden en dus wordt het gegooid op domme pech.
Heb nu een andere gyn en die begeleid me veel beter. Neemt alle tijd voor me en gaat mij (straks) in een nieuwe zwangerschap begeleiden. Daarnaast heb ik via hem een maatschappelijk werkster aangewezen gekregen uit het ziekenhuis. Komende vrijdag mijn eerste afspraak.
Ik weet dat er meerdere soorten medicatie zijn die evt zou kunnen helpen met het vast houden van het kindje maar de ziekenhuizen in mijn regio doen daar niet aan. In Nederland is het nog niet genoeg bewezen dat medicatie kan helpen.. grr!!
Wij hebben het ook iedereen vertelt. Er zijn zoveel mensen die totaal niet begrijpen hoeveel impact dit heeft en die ook iid met hele rare reacties komen. Ik heb mijn verhaal zelfs online gezet.. wordt tijd dat de taboes over miskramen en onvruchtbaarheid verdwijnen!! Heb veel mensen laten schrikken met mijn verhaal, ook de mensen die al wisten dat ik meerdere miskramen gehad had maar niemand had er bij stil gestaan Hoe dit eigenlijk voor mij is... Iedereen denkt dat je je leventje zo weer oppakt en weer vrolijk verder kunt huppelen!!
De mensen uit mijn omgeving begrijpen nu wel dat het voor mij de afgelopen 6 weken even stil gestaan heeft... geleidelijk aan pak ik het weer op! Morgen mn eerste werkdag weer na 4 weken "vakantie".
Tussen de 5 de en de 6 de zwangerschap zit ruim 5 maand. Heb mijn lichaam dus heel wat tijd gegeven en heb in die tijd alle onderzoeken gehad, mijn man ook! Er is geen verklaring gevonden en dus wordt het gegooid op domme pech.
Heb nu een andere gyn en die begeleid me veel beter. Neemt alle tijd voor me en gaat mij (straks) in een nieuwe zwangerschap begeleiden. Daarnaast heb ik via hem een maatschappelijk werkster aangewezen gekregen uit het ziekenhuis. Komende vrijdag mijn eerste afspraak.
Ik weet dat er meerdere soorten medicatie zijn die evt zou kunnen helpen met het vast houden van het kindje maar de ziekenhuizen in mijn regio doen daar niet aan. In Nederland is het nog niet genoeg bewezen dat medicatie kan helpen.. grr!!
Wij hebben het ook iedereen vertelt. Er zijn zoveel mensen die totaal niet begrijpen hoeveel impact dit heeft en die ook iid met hele rare reacties komen. Ik heb mijn verhaal zelfs online gezet.. wordt tijd dat de taboes over miskramen en onvruchtbaarheid verdwijnen!! Heb veel mensen laten schrikken met mijn verhaal, ook de mensen die al wisten dat ik meerdere miskramen gehad had maar niemand had er bij stil gestaan Hoe dit eigenlijk voor mij is... Iedereen denkt dat je je leventje zo weer oppakt en weer vrolijk verder kunt huppelen!!
De mensen uit mijn omgeving begrijpen nu wel dat het voor mij de afgelopen 6 weken even stil gestaan heeft... geleidelijk aan pak ik het weer op! Morgen mn eerste werkdag weer na 4 weken "vakantie".
Dan gaat het bij jou heel vroeg al mis fh84? Jammer dat ze bij jullie geen medicijnen willen proberen zeg! Mocht ik nu ooit nog een keer zwanger worden, mag ik gelijk tabletten gaan inbrengen om het eventueel te ondersteunen . Maar nog 3 maanden en we mogen de mmm weer in en ik heb het idee dat het met pregnyl veel beter gaat. Maar wie weet. Lichaam is een raar ding wat niet te voorspellen valt.
Sterkte allemaal meiden. Het is niet niks.
Sterkte allemaal meiden. Het is niet niks.