A
Anoniem
Guest
ik heb een poosje getwijfeld of ik dit hier zou opschrijven
er is ook een ander forum voor maar ik voel me hier meer thuis
en heb toch eigenlijk wel de behoefte om mijn verhaal neer te schrijven
het zal wel een behoorlijk stuk tekst zijn hopelijk vinden jullie dat niet erg
het is mei 2005 en we hebben een positieve zwangerschapstest
dolgelukkig dat het zo snel is gelukt
met 12 weken eerste afspraak biij verloskundige alles is goed ze vond
alleen de baarmoeder wat groot voor 12 weken
13 weken eerste echo laat zien waarom een tweeling
de echochopiste ziet al gauw dat het een eeneiïge tweeling is en
gaat op zoek naar het vliesje dat er tussen hoort te zitten
ze kan geen binnenste vruchtvlies vinden en collega erbij gehaald
en ook die ziet het niet ook vinden ze maar 1 insertie d.w.z. de plek
waar de navelstreng de placenta in gaat
we mogen direct naar een gyneacoloog en die verteldt dat het een
monoamniotische tweeling is d.w.z. een eeneiïge tweeling dat beide
vruchtvliezen deelt en het grootste risico is navelstrengverknoping
ik krijg elke 14 dagen controle
15 weken alles is goed hun groei gaat mooi gelijk op
17 weken er is groeiverschil tussen beide kindjes we
moeten naar leiden(lumc)om tts uit te sluiten
krijgen een uitgebreide echo geen tts(tweelingtranfusiesyndroom)
maar 1 van de kindjes het kleinste loopt 14 dagen achter wat groei
en heeft een 2-aderige navelstreng en een klompvoetje
advies een punctie want dat kan op een chromosoom afwijking duiden
die punctie zou wel een gok zijn omdat ze in 1 vruchtzak zitten en
dus ook in hetzelfde vruchtwater dus 3 optie's
1 alle cellen zijn verkeerd en beide een afwijking
2 of alles is goed
3 of 1 kindje heeft een afwijking(gemengde cellen) en dan waarschijnlijk de kleinste
maar 100% zeker zou dat niet zijn
punctie gedaan alles was goed het zijn jongens
we kregen op donderdag uitslag van de punctie(20.3weken)
maandag vervolg echo om de groei te blijven volgen en
blijkt het kleinste kindje niet meer te leven(21weken)
we kriijgen een gesprek met de arts
doordat ze een placenta delen is er een kans dat het andere
kindje een hersenbeschadiging heeft door het even wegvallen van de bloeddruk
door het overlijden van het ene kindje
dus ik krijg een mri-scan en daarmee gaan ze in het hoofdje van het kindje kijken
de scan wordt 14 dagen later gedaan eerder zou er niets te zien zijn
ik krijd op een vrijdag(22.4) de scan krijg nog een foto mee naar huis
op dinsdag komen we voor de uitslag maar krijg eerst een echo vooraf
dit keer met twee echochopistes en wat blijkt ook het andere kindje is
overleden het is maar goed dat al plat lig want ik ga onderuit
we krijgen even de tijd om wat bij te komen voor zover dat mogelijk is
en gaan dan naar de arts
die vertelt ons dat ze nog niets op de scan hebben kunnen zien en
vertelt ons wat ni te doen
we mogen zelf kiezen ik mag direct blijven maar mag ook eerst naar huis
gaan
we gaan eerst naar huis en daar besluiten we om een week later terug
te komen om de bevalling in te leiden
we kopen en rieten mandje waar ze met tweetjes in mogen en regelen
alvast wat dingen voor de crematie omdat we ze in 1 mandje willen
doen moet je toestemming vragen bij de officier van justitie om ze ook in 1
mandje te mogen cremeren
4 oktober(24weken) we gaan naar leiden en ik krijg vaginale tabletjes ingebracht
om 10 's avonds de laatste zodat ik wat slapen kan om 4 uur word ik
wakker met rugpijn en blijk ik weeën te hebben maar de ontsluiting
vordert niet ik krijg om 2 uur een ruggeprik en die wordt zo geplaatst
dat ik niets meer voel
om half 6 breken de vliezen en 5 minuten later worden de jongens geboren
met hun buikjes tegen elkaar en de armpjes om elkaar heen geklemd
om kwart voor 6 komt de placenta los in 1 geheel ik was heel
bang dat dat niet zou gebeuren want er was van te voren gezegd dat
die wel eens bleef zitten als er zo vroeg ingeleid moest worden
op 5 oktober om 5 over half zes zijn dus Tristan en Etiënne geboren
ze wogen 345 gram en 115 gram
we hebben ze op 6 oktober aangegven bij het stadshuis te leiden
en zijn s'middags met de jongens naar huis gereden
en we hebben ze op hun slaapkamertje opgebaard
op 10 oktober zijn ze gecremeerd en zijn nu bij ons thuis
ik ben nog steeds op zoek naar een mooi urntje maar heb nog
wat gevonden waar ik vrede mee heb om ze in te doen
bij de nacontrole in november is ons vertelt dat Tristan als hij was blijven leven een ernstige hersenafwijking zou hebben gehad en zich niet vanzichzelf
of de wereld om zich heen bewust zou zijn geweest
dat hebben drie specialisten op een congres voor prenatale screening
onafhankelijk van elkaar gezegd
wij hebben bewust besloten om snel daarna wer zwanger te worden
en ik ben eind december weer zwanger geraakt daar hebben we wel
nare opmerkingen over gekregen maar ik was van mening en nog steeds
dat het verdriet blijft of je nu kort of lang wacht
we hebben wel een hogere kans op meerlingen(60%)
maar niet op nog een monoamniotische zwangerschap dat is n.l.
maar zeer zeldzaam ong.8x op alle zwangerschappen in de benelux
voor zover mijn verhaal
groetjes
Bianca mv Tristan*en Etiënne* en natuurlijk Lorenzo
er is ook een ander forum voor maar ik voel me hier meer thuis
en heb toch eigenlijk wel de behoefte om mijn verhaal neer te schrijven
het zal wel een behoorlijk stuk tekst zijn hopelijk vinden jullie dat niet erg
het is mei 2005 en we hebben een positieve zwangerschapstest
dolgelukkig dat het zo snel is gelukt
met 12 weken eerste afspraak biij verloskundige alles is goed ze vond
alleen de baarmoeder wat groot voor 12 weken
13 weken eerste echo laat zien waarom een tweeling
de echochopiste ziet al gauw dat het een eeneiïge tweeling is en
gaat op zoek naar het vliesje dat er tussen hoort te zitten
ze kan geen binnenste vruchtvlies vinden en collega erbij gehaald
en ook die ziet het niet ook vinden ze maar 1 insertie d.w.z. de plek
waar de navelstreng de placenta in gaat
we mogen direct naar een gyneacoloog en die verteldt dat het een
monoamniotische tweeling is d.w.z. een eeneiïge tweeling dat beide
vruchtvliezen deelt en het grootste risico is navelstrengverknoping
ik krijg elke 14 dagen controle
15 weken alles is goed hun groei gaat mooi gelijk op
17 weken er is groeiverschil tussen beide kindjes we
moeten naar leiden(lumc)om tts uit te sluiten
krijgen een uitgebreide echo geen tts(tweelingtranfusiesyndroom)
maar 1 van de kindjes het kleinste loopt 14 dagen achter wat groei
en heeft een 2-aderige navelstreng en een klompvoetje
advies een punctie want dat kan op een chromosoom afwijking duiden
die punctie zou wel een gok zijn omdat ze in 1 vruchtzak zitten en
dus ook in hetzelfde vruchtwater dus 3 optie's
1 alle cellen zijn verkeerd en beide een afwijking
2 of alles is goed
3 of 1 kindje heeft een afwijking(gemengde cellen) en dan waarschijnlijk de kleinste
maar 100% zeker zou dat niet zijn
punctie gedaan alles was goed het zijn jongens
we kregen op donderdag uitslag van de punctie(20.3weken)
maandag vervolg echo om de groei te blijven volgen en
blijkt het kleinste kindje niet meer te leven(21weken)
we kriijgen een gesprek met de arts
doordat ze een placenta delen is er een kans dat het andere
kindje een hersenbeschadiging heeft door het even wegvallen van de bloeddruk
door het overlijden van het ene kindje
dus ik krijg een mri-scan en daarmee gaan ze in het hoofdje van het kindje kijken
de scan wordt 14 dagen later gedaan eerder zou er niets te zien zijn
ik krijd op een vrijdag(22.4) de scan krijg nog een foto mee naar huis
op dinsdag komen we voor de uitslag maar krijg eerst een echo vooraf
dit keer met twee echochopistes en wat blijkt ook het andere kindje is
overleden het is maar goed dat al plat lig want ik ga onderuit
we krijgen even de tijd om wat bij te komen voor zover dat mogelijk is
en gaan dan naar de arts
die vertelt ons dat ze nog niets op de scan hebben kunnen zien en
vertelt ons wat ni te doen
we mogen zelf kiezen ik mag direct blijven maar mag ook eerst naar huis
gaan
we gaan eerst naar huis en daar besluiten we om een week later terug
te komen om de bevalling in te leiden
we kopen en rieten mandje waar ze met tweetjes in mogen en regelen
alvast wat dingen voor de crematie omdat we ze in 1 mandje willen
doen moet je toestemming vragen bij de officier van justitie om ze ook in 1
mandje te mogen cremeren
4 oktober(24weken) we gaan naar leiden en ik krijg vaginale tabletjes ingebracht
om 10 's avonds de laatste zodat ik wat slapen kan om 4 uur word ik
wakker met rugpijn en blijk ik weeën te hebben maar de ontsluiting
vordert niet ik krijg om 2 uur een ruggeprik en die wordt zo geplaatst
dat ik niets meer voel
om half 6 breken de vliezen en 5 minuten later worden de jongens geboren
met hun buikjes tegen elkaar en de armpjes om elkaar heen geklemd
om kwart voor 6 komt de placenta los in 1 geheel ik was heel
bang dat dat niet zou gebeuren want er was van te voren gezegd dat
die wel eens bleef zitten als er zo vroeg ingeleid moest worden
op 5 oktober om 5 over half zes zijn dus Tristan en Etiënne geboren
ze wogen 345 gram en 115 gram
we hebben ze op 6 oktober aangegven bij het stadshuis te leiden
en zijn s'middags met de jongens naar huis gereden
en we hebben ze op hun slaapkamertje opgebaard
op 10 oktober zijn ze gecremeerd en zijn nu bij ons thuis
ik ben nog steeds op zoek naar een mooi urntje maar heb nog
wat gevonden waar ik vrede mee heb om ze in te doen
bij de nacontrole in november is ons vertelt dat Tristan als hij was blijven leven een ernstige hersenafwijking zou hebben gehad en zich niet vanzichzelf
of de wereld om zich heen bewust zou zijn geweest
dat hebben drie specialisten op een congres voor prenatale screening
onafhankelijk van elkaar gezegd
wij hebben bewust besloten om snel daarna wer zwanger te worden
en ik ben eind december weer zwanger geraakt daar hebben we wel
nare opmerkingen over gekregen maar ik was van mening en nog steeds
dat het verdriet blijft of je nu kort of lang wacht
we hebben wel een hogere kans op meerlingen(60%)
maar niet op nog een monoamniotische zwangerschap dat is n.l.
maar zeer zeldzaam ong.8x op alle zwangerschappen in de benelux
voor zover mijn verhaal
groetjes
Bianca mv Tristan*en Etiënne* en natuurlijk Lorenzo