Miskraam met 6/7 weken....

Hoi iedereen, 
Mijn geluk was ook van korte duur. Gisteren kei blij met 4 positieve testen, maar vandaag bloedverlies en een gehalveerd HCG waarde... 
 
maandag snel bellen naar Gyne en vragen voor een echo (als dat al mogelijk is) om te zien of het vruchtje echt weg is..?
 
slaapwel iedereen 
groetjes
Charris
 
Hee meiden,
ik was ongeveer 7 weken zwanger,
en had als door vorige week dat het een miskraam zou worden. Nu is er net (ik denk) het vruchtje uit gekomen in het vruchtzakje, maar dat is wel 6cm! En ik lees op internet dat het dan al verder is.. ik snap er niks van. Weet iemand van jullie misschien iets meer? Dit is mijn eerste zwangerschap/miskraam, weet niet zo goed hoe en wat. Ben er echt enorm kapot van, maar jullie verhalen helpen me wel. Hoop dat bij jullie alles goed gaat!
 
Xxx I
 
Ai lieve Isaatje toch :-(
Dat het vruchtzakje al zo groot was kan heel goed zijn. Dat hang van zwangerschap tot zwangerschap af. Ik herinner me dat het bij mij ook al behoorlijk groot was ook al was ik maar 8 weken zwanger.
Je moet wel sowieso even by de gyn langs voor een controle echo om te kijken of alles wel is afgekomen. Als er een restje blijft zitten duurt het sowieso langer voor je herstelt. Het kan zijn dat dit dan afkomt na je volgende maandstonden, maar het kan ook blijven zitten en dan kan dit ontsteken. 
Uit mijn ervaring is het vooral belangrijk dat je lichamelijk zo snel mogelijk van de rompslomp afbent. 2 jaar geleden had ik een miskraam op 6 weken en heb ik geen controle laten doen. Het heeft maanden geduurd eer ik terug op een normaal ritme zat en terug zwanger was, en dat omdat er een restje was blijven zitten.
Mijn vorige miskraam (op 8 weken) was er weer een rest blijven zitten, maar die hebben ze weggehaald via een currettage en dus was ik veel sneller terug de oude.
Ik kon het ook pas echt beginnen verwerken toen ik geen bloed meer verloor. Nu wordt je er elk toiletbezoek weer aan herinnerd.
Ik hoop en duim voor je mee dat je er snel vanaf bent en het volgende keer beter gaat!
 
 
 
Wat naar dat je het al 2 keer hebt meegemaakt :( heb je nu meer geluk gehad?
Misschien een rare vraag maar mag ik vragen wat jij hebt gedaan met je vruchtjes? 
We zouden afgelopen maandag een echo hebben. Hebben die ochtend de huisartsen praktijk gebeld dat dat niet meer nodig was helaas.. nu moeten we volgende week een afspraak inplannen om te kijken of Mn baarmoeder schoon is, maar ik kijk er zo tegen op.. bij de vorige echo waren we zo blij. Het was zo gewenst, en misschien waren we een beetje te snel met alles, we hadden al namen enzo. En hadden helemaal nooit over een miskraam na gedacht. We hadden onze families het goede nieuws al verteld. Het voelt toch een beetje als falen ofzo :( 
 
Hi Amberle & Isaatje!
Heftig zeg ook sterkte voor jullie :( Na m’n bezoek bij de verloskundige was alles gelukkig schoon en m’n baarmoedeslijmvlies was weer bijna zoals het hoort te zijn. Ze vertelde me dat het 6/8 weken kan duren voordat ik weer zou gaan menstrueren ook vertelde ze dat we niet hoefden te wachten.... maar gewoon weer seks mochten hebben. 
Toch hebben we gewacht op de eerste menstruatie.. die kwam precies 21 dagen na de miskraam... heftig veel bloed verloren dat vertelde de verloskundige al wel.. dat dat normaal is na een miskraam. 
Daarna meteen weer raak... voelde al dat ik zwanger was zo apart begin Juli getest en ja hoor zwanger! 
Ontzettend bang natuurlijk gaat toch niet weer mis. Inmiddels 5 echo’s verder ben ik nu bijna 13 weken zwanger. Kan zo apart lopen. We zijn super blij! Ook nog best bang maar fout kan het altijd gaan. 
Misschien doet jullie dit wat positieve verhalen te horen! Maar het kan dus echt! Xx heel veel sterkte en voor vragen mag je me altijd vragen 
 
Hey Isaatje, 
Ik heb het eigenlijk al 4 keer meegemaakt. De eerste keer was op 16 weken, toen hebben ze vanuit het ziekenhuis geregeld dat ons meisje werd begraven op de sterretjesweide. De ander twee miskramen heb ik eigenlijk nooit gezien. De laatste keer heb ik het vruchtzakje bijgehouden en onder een rozenstruik in de tuin begraven. Klinkt mss wat stom, maar toch...het helpt. 
Het is niet allemaal kommer en kwel, na drie miskramen heb ik wel een gezond kindje op de wereld gezet en men zoontje is ondertussen een ondeugende dreumes van 18 maand. Mijn miskraam nu was bij een poging voor een tweede kindje.
Na mijn miskramen heb ik altijd een maand terug de pil genomen. Volgs de gyn is dat goed om te herstellen en nadien had ik altijd gelijk terug een normale cyclus. Ik zit nu opnieuw in ronde 2 voor een nieuwe poging.
Ik begrijp je gevoel van falen wel, had ik ook in het begin, maar als je wat rondhoort, dan kom je al snel tot de conclusie dat je niet alleen bent. Er zijn zoveel vrouwen die dit meemaken, dat je dit niet als falen moet zien. Neemt niet weg dat een kindje verliezen pijn doet, hoe vroeg het ook is.
En als je terug zwanger bent moet je gewoon gelijk weer hetzelfde doen. Ik heb bij mijn zoontje angstvallig alle echos zo lang mogelijk uitgesteld en aan niemand iets verteld tot 16 weken...en daar heb ik nu spijt van. Gewoon proberen om zoveel mogelijk te genieten samen met anderen die je kunnen steunen, al zal je wel nooit nog zorgeloos zwanger zijn zoals je nu was :-(
 
Wat goed nieuws de kleinste. Gefeliciteerd! Ik hoop voor je dat alles verder goed blijft gaan! ❤️
Oo wat naar amberle.. ? maar wat mooi om te horen dat je een gezond kindje op de wereld hebt gezet! 
wij wouden een boompje kopen en die dan planten en het daar onder begraven. Hoop dat het oplucht.
ik heb nog nooit op een forum gezeten, dit is de eerste keer, en dit doet me echt goed, de mensen om me heen begrijpen me niet, en zeggen van die cliché dingen (hoe goed bedoeld ook) Dankjullie voor jullie steun en lieve woorden! ?
 
Hee meiden,
ben ik weer even.
schaam me hier best wel voor wat ik nu ga zeggen, maar moet hè toch even kwijt en misschienheeft iemand hier een logische verklaring voor.
ik heb dus een miskraam gehad, gister een echo gehad om te kijken of alles schoon is, en dat was het gelukkig. 
Maar toen ik nog zwanger was, had ik opeens sinds het eerst in 7 jaar gevoelens voor een andere man, namelijk de knappe huisarts/gyn. Ik had het er met een vriendin over, en die zei dat het door de hormonen komt, en omdat het goed en vertrouwd voelt bij hem. Dus ik dacht oké dat zal het wel zijn. Maar nu heb ik die gevoelens nog steeds. Ik voel me verder prima. (lichamelijk) en het lijkt me niet dat die hormonen nog rondgieren ofzo, of heb ik het mis?!? Alsjeblieft help! ?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan