mocht ons iets overkomen, waar gaat 'ie dan heen?

A

Anoniem

Guest
Niet het vrolijkste onderwerp, maar otch....

Dit is iets waar wij nog niet uit zijn. Hopenlijk is het nooit nodig, maar toch vind ik dat we dit moeten regelen. Maar hoe ? notaris?   en wie komt er voor in aanmerking? Hoe doen jullie dat? Hebben jullie iets geregeld?

ik vind het erg ingewikkeld. Het moet iemand zijn die dol op hem is, zelfde ideeen heeft over opvoeden, Berend kan vertellen hoe zijn ouders zijn. Dat is het belangrijkste. Daarnaast  ook graag nog mensen die gezond zijn....

Onze vrienden vallen wat mij betreft allemaal af omdat wij de eerste met kinderen zijn en dus nog geen idee hebben hoe zij met kindern om zullen gaan. Bovendien vind ik het fijner als het binnen de familie blijft. Schoonfamilie valt af, mijn eigen zus ook. Enige optie is wellicht mijn ouders, maar die zijn niet gezond (niet 1e prioroteit meer  ok niet onbelangrijk)  En als we mijn ouders zouden vragen, dan zijn de schoonouders wellicht zwaar beledigd?

tips, ideeen?
 
Ik zat hier toevallig ook nog over na te denken. Wij gaan namelijk over een paar werken naar Kenia met mijn ouders en broers en zussen. Zonder de kleintjes.
Ik zal het vreselijk moeilijk gaan vinden. Maar ik dacht laatst ook. stel dat er wat met ons vliegtuig gebeurd. Dan is de hele familie weg
 
Hallo,

Wij moeten het voogdijschap zelfs nog regelen. We hadden de afspraak  dat we na de geboorte van Britt snel zouden trouwen en dat het dan gelijk geregeld zou zijn. Nu houdt mijn vriend de boot een beetje af om te trouwen. Zijn vorige huwelijk is na een jaartje gestrand en hij is bang dat dat weer gebeurd. Pfff ik word er een beetje heel erg moe van.  

Ik heb het al aan mijn ouders voorgelegd of zij voor Britt willen zorgen als ik 'weg val'. Evt. zelfs als mijn vriend nog wel in leven is. Ik wil beslist niet dat het voogdijschap naar de familie van mijn vriend gaat. Als mijn ouders er niet meer zijn, dan gaat het voogdijschap naar mijn een na oudste zus. Dat heeft zij al toegezegd.

Maar het zijn in ieder geval wel dingen waar je goed over moet nadenken en moet regelen!

Groetjes,
Marie-José (moeder van Britt)
 
Voor Marie Jose:
Hoe heb je dat dan precies geregeld? Heb je he ergens laten vastleggen? En is je vriend het er  mee eens dat de kleine naar je zus gaat als allleen jou wiets overkomt?


En voor je vriend met trouw-angst: niets in het leven is toch echter zeker. Je krijgt nooit de garantie dat relaties altijd stand houden. getrouwd of niet maakt in dat opzicht weinig uit. Ik zie trouwen meer als een heel mooie  intentie uitspreken, ten overstaan van vrienden en familie, om bij elkaar te blijven, elkaar te verzorgen, elkaar lief te hebben. Hoop voor je dat hij snel over de huwelijks-drempel-vrees heen is.
 
voor juffrouw:

getsie wat een nare gedachte! Hoe lang zul je je kindje niet zien?

Hebben jullie al wel iets geregeld dan?
 
iets om goed over na te denken inderdaad! Over vrijwel alles zijn mijn man en ik 2 handen op 1 buik, maar over dit onderwerp hebben we even in patstelling gestaan. Alletwee wilden we ons automatisch wenden tot degene die we normaal gesproken voor hulp vragen bij problemen enzo. Voor mij is dat mijn oudste zus, voor mijn man is dat zijn zus.  Wat mij betreft was  het echter geen punt van  discussie, het zou mijn zus worden.  Pfff,  ineens besefte ik  hoezeer ik het gevoel heb dat Yanick mijn  kind is, alsof  zijn wensen  als vader minder belangrijk is dan  mijn wensen  als moeder. Erg he? Ik moet er niet aan denken dat Yanick door iemand anders dan mijn familie zou worden opgevoed, hoe leuk en aardig ik mijn schoonfamilie ook vind. Gelukkig heeft mijn zus ook een jong kindje en zit mijn schoonzus al in de puberkinderen. Dat heeft uiteindelijk het verschil gemaakt, dus mijn man vond het goed om mijn zus te vragen. We willen het officieel bij de notaris laten vastleggen, maar dat is zo n klusje dat blijft liggen. Maar ik hoop dat mocht er nu iets gebeuren, iedereen onze wens respecteert.
 
Hier heeft een tijdje geleden ook al een topic op het forum gestaan.
Wij hebben bewust niks geregeld, dit lijkt misschien raar, maar ik kan het goed uitleggen. Ik heb namelijk eens een rotverhaal gehoord hierover:
De voogdij van de kinderen was geregeld toen de kinderen nog klein waren, en in de loop van de jaren niet meer over nagedacht. Toen kwam er ruzie binnen de familie. Pa en ma konden niet meer opschieten met degenen die ze als voogd hadden aangewezen. En vergeten om de voogdij te veranderen.
Als je dan wat overkomt kan het zijn dat je kinderen terecht komen bij iemand waar je niet meer goed door een deur kan. Lijkt me erg rot.
Je kan in de loop van de tijd ook gewoon van mening gaan veranderen over onderwerpen als opvoeding.
Ik ben er ook van overtuigd dat onze families het beste met onze kinderen voor hebben en in geval van nood in goed overleg met elkaar de beste oplossing zoeken.
Natuurlijk zijn beide kanten goed uit te leggen, maar wij hebben bewust geen voogd aangewezen. Dit hebben we ook uitgelegd aan onze familieleden.
groetjes,
Ruth

 
Voor Ruth:
Hoi, maar is het dan niet zo, als je dus niks regelt, dat zelfs je eigen familie officieel niks over je kinderen te zeggen heeft. Dat er dan instanties zijn kinderbescherming ofzo?) die gaan bepalen wat er met je kind gebeurt. Ik weet eigenlijk niet precies hoe dat juridisch er allemaal uit ziet maar volgens mij kan familie dat niet zomaar zelf regelen als ouders niks hebben vast gelegd hierover.
Weet jij het?
Groetjes Marieke
ps: wij stoeien hier ook mee en moeten nog alles regelen, ooouderlijk gezag nog niet geregeld voor mijn vriend
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan