Ik heb zelf ook het gevoel zoals hierboven beschreven. De tweede vrouw van mijn vader werpt zich ook opeens op als opvoedkundige. Ik heb haar een paar weken geleden mogen uitleggen dat een baby echt niet gelijk een fruithapje krijgt vanaf dag 1... Ook mijn schoonmoeder is erg. Als we bij haar zijn zit ze hardop te dagdromen over haar kleinkind en haarzelf. Niks over hoe die tijd voor ons -de ouders- gaat zijn. Steeds stomme adviezen geven ("Die kleertjes moet je wel vaak wassen hoor!"
en ze wil van alles met de baby doen. Babymassage, babyzwemmen... Ik vind dat wij dat als ouders moeten doen. We hadden ook een losse afspraak staan dat ze een dag in de week op kon passen, maar toen begon ze direct met de inrichting van de babykamer in haar huis. Dat ging me te ver. Mijn man heeft toen gezegd dat ze niks hoefde te kopen en dat als ons kind bij hen zou slapen, we het bedje mee zouden nemen. Toen ging ze toch nog door, maar mijn man hield vol. Ik snap niet dat ze niet ziet dat ze zichzelf in haar vingers snijdt. Na de bevalling moet ze natuurlijk twee keer per week langskomen, maar dan is de deur dicht.
en ze wil van alles met de baby doen. Babymassage, babyzwemmen... Ik vind dat wij dat als ouders moeten doen. We hadden ook een losse afspraak staan dat ze een dag in de week op kon passen, maar toen begon ze direct met de inrichting van de babykamer in haar huis. Dat ging me te ver. Mijn man heeft toen gezegd dat ze niks hoefde te kopen en dat als ons kind bij hen zou slapen, we het bedje mee zouden nemen. Toen ging ze toch nog door, maar mijn man hield vol. Ik snap niet dat ze niet ziet dat ze zichzelf in haar vingers snijdt. Na de bevalling moet ze natuurlijk twee keer per week langskomen, maar dan is de deur dicht.