Moeilijke keus

A

Anoniem

Guest
Hallo allemaal
Geen idee of ik voor dit onderwerp op de juiste site ben, maar moet het echt even kwijt.
Heb sinds 2 jaar een relatie met mijn grote liefde. Ik ben nu 26 en heb hem ongeveer 10 jaar geleden leren kennen. Het is toen vrij snel uit gegaan omdat mijn ouders hem niet accepteerde en het onmogelijk maakten. Ben verder gegaan met mijn leven en heb 1 langere relatie gehad en wat vriendjes tussendoor, maar bleef altijd het gevoel houden dat hij het beste bij me paste. Nu dus sinds twee jaar ben ik weer bij hem. Mijn ouders springen nog steeds geen gat in de lucht, maar beginnen eindelijk aan het idee te wennen, zeker omdat ze zien hoe gelukkig wij zijn. Ik denk wel altijd bij alles (niet alleen wat mijn relatie betreft trouwens) wat vinden mijn ouders hiervan. Klinkt wel kinderachtig voor iemand van 26 trouwens!

Nu hebben we net een huis gekocht en zijn druk aan het klussen en voelde ik me de laatste tijd nogal raar. Ik dacht dat het door de stress van het huis ed kwam, maar toen ook mijn menstruatie wegbleef ging er toch een lichtje branden. En ja hoor zwanger!

Mijn eerste reactie was dat ik heel erg schrok. Ik wil graag kinderen met hem, maar wilde dat plannen zodat ik alles op orde heb en gezond leefde wanneer ik aan een kindje zou beginnnen, foliumzuur niet drinken van te voren enz enz. Ben danook in paniek naar de dokter gerend voor een verwijzing om het weg te laten halen. Mijn vriend staat overigens open voor welke keuze dan ook. Hij wil ook graag kinderen maar dacht verder hetzelfde over de planning enz en schrok ook wel, maar zal er ook absoluut zijn als we het houden.

Nu kan ik over twee weken terecht om het weg te laten halen, maar begin ik enorm te twijfelen. Is het niet raar om het maar weg te laten halen omdat het niet helemaal gepland is? Mischien heb je dit gevoel ook wel als het wel helemaal gepland is. Ik ben ook zo bang dat het allemaal enorm tegenvalt, wilde altijd kinderen en nu is het per ongeluk zo en vraag ik me ineens af of ik mischien wel helemaal nooit kinderen wil. Wat moeten mijn ouders ervan zeggen, straks loopt het toch mis tussen ons en zit ik met een kindje en krijgen mijn ouders toch nog gelijk. Maar aan de andere kant ben ik ook weer ineens toch heel gezond aan het eten en foliumzuur aan het gebruiken en voel ik me ook heel akelig bij het idee om het weg te laten halen. Ik weet het echt niet meer. Ik snap ook wel dat hier niemand een oplossing voor heeft, maar wilde het graag even delen om eens een andere mening te horen dan mijn steeds wisselende ideeen.

Groetjes Door
 
hoi doortje,

die keuze kan niemand voor je maken,maar bedenk wel wat de gevolgen kunnen zijn want het kan zo zijn dat als het wel helemaal gepland is dat het misschien ook niet meer lukt door de abortus!
ik zelf zal het nooit weg laten halen,wij zijn ook al een jaar bezig en was ik eindelijk na bijna een jaar zwanger en heb anderhalve week geleden een miskraam gehad.

liefs mier
 
hoi Doortje,

allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap.
en wat zitten jullie in een vervelend pakket. die moeilijke keuze moeten jullie echt samen maken, die kan niemand voor jullie maken.
maar je vraagt om advies, dus ik geef je wel mijn mening.
ik zou het kindje niet weg laten halen, vooral omdat je zo hevig twijfelt. als het weg is is het weg en misschien lukt het jullie allemaal heel goed. ook zou je aan adoptie kunnen denken. op deze manier heb je nog langer de tijd om na te denken en is het minder definitief. er zijn genoeg instanties die je goed kunnen begeleiden met deze keuze en de gevolgen van de keuze die jullie ook maken.

succes.

gr. Floor.
25w
 
Als je nu foliumzuur aan het slikken ben betekend dat volgens mij dat je het beste voor je kindje wil. Als je het weglaat halen zou je toch geen foliumzuur slikken. En leef je nu echt zo ongezond dat je denk dat het zu niet goed is. Voordat je een test gedaan heb kan je ongezonde leefstijl nog niet zoveel fout doen en anders zijn er nog  testen om te kijken of het goed is. Zou niet overhaast beslissen. er zijn zoveel mensen onverwachts zwanger. Mijn 4 e kindje was ook zo. Mijn man wilde echt geen 4e. Maar ja, toch:foutje. En nu 3 jaar later zien we hem nog steeds als een kado. en zelfs zo dat we voor een 5e gaan. Jammer genoeg eindigde die in een miskraam maar nu heb 8ik net weer positeief gestest.

Kijk anders eens op VBOK. Die helpen ook bij ongewenst zwanger zijn.
 
Wat ik nog even toe wilde voegen is dat ik snap dat dit een (op zijn zachts gezegd) "apart bericht" is voor iedereeen waarbij zwanger worden niet lukt of misgegaan is.

Ik ben alleen bang dat ik beslis om het te houden en dat het niet meer gaat tussen mijn vriend en mij omdat het nog maar zo kort is, of dat ik ooit zal denken dat ik de verkeerde beslissing heb genomen, want dan zou ik me zo schuldig voelen tegenover mijn kindje! Dat voel ik me ook al over het feit dat ik al een afspraak heb gemaakt dat is toch ook vreemd? Ik ben ook zo bang dat ik veel te kinderachtig ben voor een kindje, als ik hier al niet eens over kan beslissen en het liefste aan mijn ouders zou vragen wat ik moet doen. Maar dat doe ik niet want ik denk dat ik hun antwoord wel zal weten. Dat je heel goed na moet denken en heel zeker van elkaar moet zijn als je aan kinderen begint. Maar aan de andere kant hoor je ook vaak genoeg dat het wel gepland is en dat mensen toch uit elkaar gaan. Bah ik wou dat ik in de toekomst kon kijken, maar ja dat wil iedereen wel
X
 
Twijfelachtige gedachten kunnen ook door hormonen komen. Denk na over hoe je voor je zwangerschap hierover dacht.  
En ook als je uitelkaar ga: dan heb je nog wel liefde voore een kind. alleen is het dan niet makkelijk.
 
hallo
ik wilde   toch effe vertellen dat ook ik een ongeplande zwangerschap   heb ik kwam er vorig jaar juli achter dat ik zwanger was   dit zetten ons leven totaaal op zijn kop   want wij vonden het gezin met een inmiddels dochter van bijna 15 en een zoontje van 9 jaar wel compleet zo   en ook van wege gezondheids reden omdat   het bij mijn altijd ten koste gaat van   mijn gezondheid als ik zwanger ben . waren   ook wij aan het overwege of we het weg zouden laten halen . heb hier dan ook veel tranen en spanningen van gehad . ook heb ik mensen gesproken die het weg hebben laten halen . verder kwamen we   toen toch op het iedee om het te laten weg halen tot op het moment dat ik de huisarts belde   en een afspraak maakte toen begon ik te twijfelen   en kon ik het toch niet   .en hebben we besloten om het te houden   nu moet ik nog 4 weken en dan komt   de baby als het goed is   maar ik moet je wel vertellen dat   het niet makkkelijk is   om te beslissen   dus denk goed na en laat je goed in lichten ga des noods met iemand praten die   hier ervaring mee heeft   want als je de stap neemt om het weg te laten halen kun je niet meer terug . ik wens je dan ook heel veel sterkte in deze moeilijke beslissing   gr kaatje
 
Zoals al eerder gezegd is er niemand anders dan jullie die die keuze moeten maken.
Beide keuzes brengen consequenties met zich mee.
Hoe "ongewenst" is dit kindje? Jullie hebben een stabiele relatie, een woning etc dat is al meer dan sommige andere die er mee te maken hebben.
Wanneer hadden jullie dan voor ogen kinderen te nemen, ooit of volgend jaar? Want dan zou je ook kunnen stellen het is je gegunt alleen iets eerder dan gepland.

Maar aan de andere kant moet je terdege beseffen dat het krijgen van een kindje impact heeft op je relatie, financien en op jezelf je bent nooit meer alleen en altijd verantwoordelijk voor dat kleine afhankelijke wezentje.

Veel succes en sterkte met welke keuze je ook maakt.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan