Moeilijke keus

hoi doortje
wat een lastige situatie!
ik denk ook dat dit een beslissing is die jullie samen moeten maken....
maar ik vind dat je een kindje nooit mag laten weghalen
ik kon erg moeilijk kindjes krijgen en zie het dus echt als een geschenk en ik vind je nu al een hele goede moeder want je wil het beste voor je kindje! je bent gewoon bang en ik denk dat elke vrouw bang is als ze voor het eerst moeder wordt en dat is zeker geen goed reden voor een abortus

lievers begrijp mij goed ik veroordeel je niet maar als je het laat weghalen is het wel definitief....

liefs sandra
 
Hoi Door,

Wat een moeilijke tijd ga je door zeg en wat een dilemma's. Eigenlijk 'hoor' ik ook niet thuis op dit forum omdat ik inmiddels al mama ben maar ik kan het soms niet laten. En zo kwam ik bij jouw onderwerp terecht.
Ook ik kan je geen oplossing kant en klaar aanbieden. Wat ik wel kan doen is je het verhaal van mijn broer vertellen.

Mijn broer leerde een aantal jaren geleden een meisje kennen waar hij helemaal hoteldebotel op was. Ze kregen een relatie maar die was best turbulent. Zij had net een relatie achter de rug en wist eigenlijk niet of ze al toe was aan een nieuwe. Maar ja, ze hield ook wel van mijn broer. Uiteindelijk ging hij bij haar inwonen maar dat bleek toch niet te gaan met zijn baan (hij moest te veel reizen). Dus toen ging zij maar met hem mee naar het zuiden des lands. Omdat ze op korte termijn een woning moesten hebben, kwamen ze in de prive verhuur terecht wat betekende dat ze een ieniemienie appartementje kregen waar ze veel geld voor moesten betalen. En daar kon zij niet aarden. Ze kreeg het er benauwd van. Uiteindelijk verbrak ze de relatie met mijn broer en ging in een anti kraakpand wonen. Mijn broer was er helemaal stuk van. Korte tijd daarna belde ze hem op, ze was zwanger.
Onze eerste reactie was ook: maar dat kan nooit goed gaan. Ze hebben geen geld en hun relatie is net over. Mijn broer wist het ook niet meer. Zij was heel stellig: ik hou het. Daar waren wij toen ook best boos over omdat zij alleen de beslissing nam, mijn broer had niets te zeggen.
De zwangerschap hield stand en uiteindelijk besloten mijn broer en zij om het toch nog eens te proberen omwille van hun kindje. Ze woonden toen wel ieder apart maar mijn broer kwam regelmatig bij haar.
Uiteindelijk is ons neefje geboren en we zijn allemaal weg van hem. Het is een prachtkereltje. Na een aantal maanden apart te hebben gewoond besloten ze om toch weer samen te gaan wonen en dat ging goed.
Mijn broer gaat nu in maart trouwen en er is een tweede op komst!
Al met al hebben de maanden van de zwangerschap ervoor gezorgd dat zij beiden de boel weer op de rit konden krijgen en nu zijn ze supergelukkig.
Als ik mijn neefje zie denk ik, hoe hebben wij zo'n prachtkereltje ooit weg willen laten halen.

Als ik voor mezelf spreek: ja, een kindje legt een enorme druk op je relatie en het is niet altijd rozegeur en manenschijn. Maar ik zou mijn zoontje nooit willen missen. Ik heb voor de zwangerschap van Sven een miskraam gehad en dat doet je maar al te goed beseffen dat een goede zwangerschap niet zo vanzelfsprekend is.
Als je denkt dat je relatie een kind niet aankan betekent dat dan niet dat je stiekem nu al niet zo zeker bent?
Garanties krijg je nooit in het leven en daar moet je ook niet naar streven. Dit kindje komt misschien niet voor niets in jullie leven. Ik kan wel zeggen dat als mijn neefje er niet was geweest, mijn broer en toekomstige schoonzusje waarschijnlijk niet meer bij elkaar waren geweest. Hij heeft er voor gezorgd dat ze nu inmens gelukkig zijn.
Geen 1 relatie zal vlekkeloos verlopen, dat zal ook zonder kind niet zo zijn.
En dat je nog zo op je ouders leunt, dat is helemaal niet zo raar hoor. Ik vraag ook nog regelmatig raad aan mijn ouders en ook ik ben blij als ik weet dat ze achter mijn keuzes in het leven staan. Alleen is hun raad voor mij niet meer bindend. IK neem nu de beslissing en daar zullen zij zich bij neer moeten leggen. Enne, ze zullen echt niet minder van je houden als die beslissing niet hetzelfde is als die van hun.

Ik wens je heel veel sterkte met de keuze die je zal maken. Weet wel dat bepaalde dingen in het leven niet voor niets op je pad komen..... En als je twijfelt aan je ouderschap: doe dat niet want zodra je kindje op je buik ligt na de geboorte, ben je mama. En dan zijn er genoeg instanties die je kunnen helpen bij de opvoeding.

Groetjes,
Maike
Mama van Sven, 28-7-2007
 
Ik denk idd dat je er heeeeeel goed over na moet denken. Wat iemand eerder al schreef: weg is weg, je kunt het niet meer terug halen.

Toen ik zwanger raakte was ik ook in paniek, dacht het niet te kunnen,dacht aan de financieen, en dat terwijl dat ons kindje heel erg gewenst is. Ik denk dat elke aanstaande moeder wel met die gedachtes zit, of ze het wel of niet kan. Het feit dat je foliumzuur slikt zegt idd al heel wat, en dat je vriend voor alle opties openstaat   wil dus zeggen dat het voor hem niet persé weggehaald hoeft te worden.

Je laat een beetje doorschemeren dat je onzeker bent voor jullie relatie.. '' wat als we uit elkaar gaan''. Nou,er zijn genoeg mensen die elkaar weet ik het hoelang kennen en uit elkaar gaan, of mensen die elkaar een blauwe maandag kennen, zwanger raken en nooit genoeg van elkaar kunnen krijgen. Daarin heb je nooit zekerheid lijkt mij, al moet ik zeggen, dat als je een huis samen koopt, je dat meestal niet doet als je niet een bepaalde zekerheid voelt met elkaar.

Enne, of je ouders het er wel of niet mee eens zijn.... Je bent een volwassen meid van 26 jaar, eigen huis, eigen leven. Je hoeft niet met ze samen te wonen, ze betalen je rekeningen niet ( neem ik aan ), en mij lijkt dat als je kindje er eenmaal zal zijn, dat ze net zo verliefd worden op hun kleinkind als jij op jouw kind.

Veel succes met je moeilijke beslissing.


 
Groetjes Sharon. 37+5
 
hoi hoi ik ben 6 weken zwanger en heb vrij lang gewacht omdat het steeds niet uit kwam.ben langer dan een jaar bezig geweest om zwanger te raken,weet je het komt nooit uit want je hebt altijd wel iets waardoor het niet uit komt,ik zit midden in een reintregratie procedure komt dus eigelijk niet uit,ik zou er heel goed over nadenken want als je het eenmaal gedaan hebt kun je het niet meer terug draaien.en mischien ga je jue dan altijd afvragen hoe zal het eruit hebben gezien? veel sucses met je beslissing gr maantje 30
 
hi Door,

toch wil ik je ondanks de moeilijke keuze die je gaat maken feliciteren met je zwangerschap!
zoals al andere vrouwen hier hebben geschreven moet je deze zware keuze zelf maken. maar bedenk wel goed dat er een verschil is tussen ongewenst en ongepland.
je ouders hoeven je kindje niet optevoeden dat doen jullie! en wanneer jij denkt dat jullie het kindje aan kunnen moet je goed bedenken dat wanneer je er voor kiest JIJ diegene bent die er verder mee moet leven dat jij jullie kindje hebt laten weg halen!
in mijn ogen is abortus niet goed maar ik ben geen tegen stander en zou je er ook niet van af proberen te praten. maar denk er nog goed over na of er een kans is dat je achter af spijt krijgt. want dat is het telaat!!
het leven dat in je groeit hoe klein dan ook is een product van liefde!
ik hoop dat je de goeide keus maakt het is er  eentje waarmee je de rest van je leven mee verder moet.
wat je ook besluit te doen ik wens je veel sterkte toe.
liefs nimf
 
Wow seg, wat een reacties allemaal.
Ik ben ook van mening, zoals iedereen al zei, je moet hierover uiteindelijk zelf beslissen.
Mijn zwangerschap was ook totaal niet gepland, althans zo snel toch niet.
Bij ons ging het allemaal reuze snel. We zijn 25/02/'07 verhuisd, hadden gebouwen, 7-7-'07 , dus in dat jaar gingen we trouwen en daarvoor nog werd ik zwanger. Wow... allemaal supersnel naar ons gevoel, ook al waren we al 7 jaar samen, dit was toch snel...
Maar, we hebben er geen seconde aan getwijfeld. We hadden ons eigen huis, waren samen super gelukkig, dus een kindje van ons twee zou dit geluk alleen maar kunnen versterken was ons gedacht.

Denk er goed over na meid, het is een geschenk uit de hemel .... Je krijgt er ZOOOOOOOOOOveel liefde van, is ongelooflijk... Ons meisje is van gisteren 7 weken, maar ze weet al perfect wie haar ouders zijn en dat vind ik super. Wij krijgen ze getroost, iemand anders daarentegen, mmm dat wordt moeilijk. Is gewoon geweldig vind ik, dat ze zo aan ons hangt, ook al is ze nog zo klein.

Het is een wonder!!! echt waar!!!
Als je samen gelukkig bent en je wilt beiden ooit kindjes, mmm dan zou ik zeker niet twijfelen, maar daar kan ik natuurlijk in jullie plaats niet over beslissen. Maar ik wil maar even duidelijk maken dat het ZOOO mooi is !

Veel liefs,
van ons...
 
Hoi Doortje,

tja, een moeilijke beslissing.
Alle argumenten om het te houden zijn denk ik al wel genoemd. Alle argumenten om het weg te laten halen denk ik ook wel (behalve misschien: je bent heel snel en makkelijk zwanger geworden dus jullie hebben in elk geval geen vruchtbaarheidsproblemen).

Als je zo aan de mening van je ouders hecht (en schaam je daar alsjeblieft niet voor): vraag eens wat ze ervan vinden. Leg het uit en praat er dan na een weekje ofzo weer over. Je ouders lijken me geen onredelijke mensen; ze zijn bereid om hun aversie tegen jouw vriend overboord te zetten omdat ze zien dat hij jou gelukkig maakt. Ze zijn dus in staat om de dingen vanuit jouw perspectief te bekijken. Misschien reageren je ouders wel heel anders dan je verwacht....

Verder denk ik dat in jouw hoofd al een keuze is gemaakt. Zo'n vraag posten op een forum waar alleen zwangere vrouwen ronddwalen.... Need I say more?

Ik wens je heel erg veel succes met jullie beslissing. Ik hoop dat je de knoop kunt doorhakken en dat jullie een hele fijne toekomst tegemoet gaan, wat de beslissing ook is.
Liefs, Jose
39 + 6
 
Beste Doortje,

Gefeliciteerd met je zwangerschap.
En stop met twijfelen meid.
Want weet je dit kindje is een geschenk van God.

Mijn mening is dat je geen kindje laat weghalen omdat het even niet uitkomt!
Je hoort ook dat  heel veel dat vrouwen daar de rest van hun leven last/spijt van blijven houden.
Tuurlijk is het een hele verandering een  kindje  krijgen  maar dat is voor iedereen ook als het kindje gepland is.  
Maar weet je Doortje als de baby er is zal het lijken of het er altijd al is geweest en wil je je kindje noooooooooooit meer kwijt.
Ik denk dat als je je zwangerschap accepteerd je het steeds leuker zal gaan vinden en zal gaan genieten.

Ik  bid je heel veel wijsheid toe bij deze beslissing.

Groet Dankbaar
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan