A
Anoniem
Guest
meisje meisje toch....
je zegt dat je nu samen bent met je grote liefde. Als jullie echt zo veel van elkaar houden ga je er toch niet van uit dat jullie uit elkaar gaan??! Ik begrijp heel goed wat je zegt over je ouders. Ik denk ook vaak "wat zouden mijn ouders ervan denken" omdat ze mij zo hebben opgevoed. Dat is niet kinderachtig, maar het is emotionele chantage van ouders. Ik heb nu sinds anderhalf jaar het roer letterlijk omgegooid en doe alleen maar wat het beste voor mij en mijn familie is, zonder teveel aan mijn ouders te denken. Natuurlijk doet dat soms pijn maar als jij een beslissing als deze laat afhangen van je ouders zal je je achteraf zo schuldig voelen!!!
Ik ben nu 27 en kreeg mijn eerste dochter toen ik 24 was. Toen ze 7 maanden was raakte ik -heel erg ongepland- alweer zwanger! Mijn zoontje is nu anderhalf jaar en ik zou niet met mezelf meer kunnen leven als ik het weggehaald zou hebben. Als je nog geen kinderen hebt begrijp ik dat je erg twijfelt maar ik denk dat elke moeder het met me eens zal zijn: van kinderen krijg je nooit spijt. (en van abortus krijgen de meeste vrouwen wel spijt!). Kinderen zijn het beste wat je ooit kan overkomen.
Je zei ook dat je bij je neefje en nichtje weleens denkt 'ga eens naar je moeder ik ben het zat". Dat is heel normaal! voor je eigen kinderen voel je een liefde die vele malen groter is dan voor het liefste kind dat niet van jezelf is.
Ik hoop nog te lezen wat je hebt besloten.... heel veel sterkte!
je zegt dat je nu samen bent met je grote liefde. Als jullie echt zo veel van elkaar houden ga je er toch niet van uit dat jullie uit elkaar gaan??! Ik begrijp heel goed wat je zegt over je ouders. Ik denk ook vaak "wat zouden mijn ouders ervan denken" omdat ze mij zo hebben opgevoed. Dat is niet kinderachtig, maar het is emotionele chantage van ouders. Ik heb nu sinds anderhalf jaar het roer letterlijk omgegooid en doe alleen maar wat het beste voor mij en mijn familie is, zonder teveel aan mijn ouders te denken. Natuurlijk doet dat soms pijn maar als jij een beslissing als deze laat afhangen van je ouders zal je je achteraf zo schuldig voelen!!!
Ik ben nu 27 en kreeg mijn eerste dochter toen ik 24 was. Toen ze 7 maanden was raakte ik -heel erg ongepland- alweer zwanger! Mijn zoontje is nu anderhalf jaar en ik zou niet met mezelf meer kunnen leven als ik het weggehaald zou hebben. Als je nog geen kinderen hebt begrijp ik dat je erg twijfelt maar ik denk dat elke moeder het met me eens zal zijn: van kinderen krijg je nooit spijt. (en van abortus krijgen de meeste vrouwen wel spijt!). Kinderen zijn het beste wat je ooit kan overkomen.
Je zei ook dat je bij je neefje en nichtje weleens denkt 'ga eens naar je moeder ik ben het zat". Dat is heel normaal! voor je eigen kinderen voel je een liefde die vele malen groter is dan voor het liefste kind dat niet van jezelf is.
Ik hoop nog te lezen wat je hebt besloten.... heel veel sterkte!
);