Ik ben het ook met Femke eens, 6 januari ben ik bevallen van mijn eerste kindje. 3 weken daarvoor heb ik in het ziekenhuis gelegen met een ernstige zwangerschapsvergiftiging. Dat heeft me lichamelijk helemaal uitgeput. De avond voor de bevalling werd ik met spoed naar de verloskamers gebracht omdat ik het hellp-syndroom kreeg, maar ik moest nog niet bevallen. Ik heb toen aan het infuus gelegen en allerlei medicijnen ingespoten gekregen, tot hal 4 s'nachts aan de ctg gelegen terwijl ze me om half 8 sóchtends gingen inleiden. Daarna heeft het nog 8 uur geduurd voordat de eerste weeen begonnen, en na die acht uur kreeg ik een weeenstorm. Er zat geen tijd tussen om even op adem te komen. Ik was zo uitgeput en had zoveel pijn dat ze me een pethidine-injectie hebben gegeven. Zelfs dat werkte niet echt, ze stonden op het punt me een ruggenprik te geven toen werd geconstateerd dat ik volledige ontsluiting had. Dat was 2 uur na de eerste wee. Gelukkig ging het persen wel vlot want na 32 minuten persen kwam mijn zoontje ter wereld, die heeft toen meteen een injectie gehad, zodat ie geen last zal hebben van de pijnstiller. Ik zeg eerlijk, bij een eventuele volgende ga ik absoluut NIET meer naar een verloskundige, maar mag ik direct door naar de gyn. De verloskundige heeft veeeels te lang gewacht met doorsturen terwijl ik blijkbaar veel tekenen vertoonde van een opkomende hellp. En ik ben absoluut niet de enige, bijna alle vrouwtjes die hellp hebben ontwikkeld werd door de vk veel te laks mee omgesprongen. Ik zal ze niet over een kam scheren, want er zullen er zat goeien bij zitten, maar niet meer voor mij. Ik leg voortaan heel mijn vertouwen op het ziekenhuispersoneel.