Ons zoontje is nu net twee geworden en sinds een maand of 7 eet hij erg slecht. Brood en avondeten dan, welteverstaan. Ook hij merkt al op een kilometer afstand dat hij nu iets moet gaat 'eten' (en niet snoepen) en het gaat moeizaam. Maar ik denk dat het echt per kind verschilt hoe je ermee om kunt gaan. Hij eet op de dag ook erg weinig (fruit gaat redelijk en tussendoortjes krijgt hij pas als hij iets 'nuttigs' gegeten heeft) en daarom wil ik graag dat hij een Danoontje eet na zijn avondmaaltijd. Die wil hij ook erg graag, en het lukt ons tot nu toe (bijna) elke keer weer om -in elk geval- het halve bordje leeg te krijgen. Hij weet dat hij een toetje krijgt als hij redelijk gegeten heeft, maar daarna nog een koekje zijn bordje helemaal leeg is. En hij is ernstig teleurgesteld als dit koekje hem door de neus geboord wordt. In het begin spuugde (???) hij wel eens een hapje uit en dan moest hij op de gang. Dat laat hij nu wel uit zijn hoofd, want dat 'wegsturen' vindt hij heel erg. Maar ja, dit werkt voor ons kind en misschien lang niet voor alle kindjes.
Hij is vrij pienter en hij steekt echt de draak met ons. Haalt werkelijk ALLES uit de kast om tijd te rekken: houdt een hap rustig 10 minuten helemaal fijngekouwd in zijn mond zodat hij er uiteindelijk bijna van moet kokhalzen om het weg te krijgen, wil ineens ergens anders zitten om verder te eten, mama moet het doen, onee, toch papa maar, gaat heel lief zitten lachen tot je echt bijna smelt van verliefdheid, de rotzak!! Wij trappen er niet in: bijten, doorslikken en volgende hap erin. Hij hoeft niets te eten wat hij niet lust, dat hoefden wij allebei vroeger thuis ook niet. Hij lust graag pasta, bami, nasi, Indische rijsttafel (hij heeft een half-Indische vader), noem maar op. Alles is altijd lekker wat hij krijgt, maar toch moet hij in opstand komen volgens de dreumes-normen. Vaak duurt het drie kwartier voordat zijn eten op (of voldoende op) is. Hulde aan de warmhoud-bordjes van de HEMA!
Het schijnt echt een fase te zijn. Hij blijft erg gezellig en vrolijk de hele dag, is zeer levendig, pienter, druk en speelt veel. Hij lijkt dus werkelijk niks tekort te komen. We hebben ons er in het begin best een beetje druk om gemaakt, maar nu al lang niet meer. Je wint het namelijk niet. Te lezen dat iedereen hiermee kampt maakt het een stuk makkelijker om mee om te gaan, heb ik ervaren.
Succes allemaal!
groet, Anouk (nu alweer 36 + 4 zwanger van de tweede mogelijke niet-eter!!)
