Nieuwetijdskinderen

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,

Wij hebben een zoontje van 3 jaar die redelijk druk is.
Nu zijn we bij een vrouw die gespecialiseerd is in nieuwetijds kinderen. Kinderen die dus hoogsensitief zijn en gevoelens, stemmingen e.d. heel snel oppikken en voelen.
Ik kan me hier wel enigszins in vinden.
Zijn vader en ik hebben het ook allebei.

Nu is de vervelende keerzijde ervan dat hij heel druk kan zijn. Alles kost bij hem nét even wat meer energie.
Dat is vermoeiend waardoor mijn man en ik graag ook dingen voor onszelf doen of samen om op te laden.

Nu hebben wij het al een tijdje over of we wel of niet een tweede willen nemen. Ik zelf zou het dan vooral doen voor mijn zoontje. Omdat ik bang ben dat hij zoveel mist.
Maar als ik diep in mijn hart kijk dan vind ik het zelf wel prima zo.
Ik kan hem veel aandacht geven als dat nodig is, maar ik kan ook tijd voor mezelf nemen als dat nodig is.

Nu vroeg ik mij af of iemand hier ervaring mee heeft en ervaringen wil delen.

Alvast bedankt!
Groetjes Gerrie.
 
Hallo Gerrie,

Laat je in elk geval NIET zomaar  aanpraten dat jullie zoontje ADHD zou hebben, schijnt vaak verward te worden met nieuwetijdskinderen. Wij hebben er twee thuis is ons meegedeeld: een zoon van  3,5 en een dochter van bijna  1,5 jaar oud. Wij hebben het boek van Elaine N. Aron besteld (gewoon bij www.bol.com) en zij beschrijft 'dit soort kinderen' heel erg goed.

Er staan hier en daar op het forum meerdere topics over nieuwetijdskinderen. Verbaas me erover hoeveel mensen er inmiddels toch mee bekend geraakt zijn. In het begin dachten we er echt  'alleen' in te staan.

Groet,

Anouk
 
Hoi Anouk,

Bedankt voor je reactie!
Ja wij zitten er best wel mee. Ook omdat hij nu gewoon snel bestempeld wordt als 'moeilijk, druk, lastig'. En ik moet ook eerlijk toegeven, hij is ook vaak lastig hoor. Dat is ook gewoon zo. Alles kost bij hem nét even wat meer energie en geduld.
Is dat bij jouw kinderen ook zo?

En hoe hebben jullie de keuze gemaakt voor een tweede dan toch? En hoe gaat dat zo samen?

Bedankt voor de boekentip! Ik ga meteen even kijken.

Hoop nog wat van je te horen.
Groetjes Gerrie.
 
Mijn dochter van 3 is ook zo 'druk'   en ik ben momenteel 36+5 weken zwanger van de tweede, dus ik ben ook wel nieuwsgierig hoe dat gaat als de tweede erbij komt

Yvonne
 
Hai,

Onze zoon was werkelijk een voorbeeldig kind tot zijn tweede. Onze dochter werd geboren toen hij twee jaar en twee maanden was en toen begon de 'ellende'. Hij is nog steeds een onwijs lief mannetje hoor, laat ik dat voorop stellen. Hij is alleen inderdaad vaak 'lastig' omdat hij héél slecht luistert (wat hij voorheen wel altijd heel goed deed) en hij is heel erg druk op z'n tijd. Ook kan hij zichzelf niet vermaken (lees: helemaal niet: nog geen minuut, hij hangt alleen maar bij mij de hele dag) dus dat maakt alles nog wat moeilijker voor ons. Onze keuze voor een tweede was héél makkelijk: als alle kindjes zo zijn als ons zoontje was toen hij 1,5 was, hadden we er wel vijf gewild, hahaha!

Anyway... ik ben zelf begonnen in dat boek wat ik hierboven omschreef. Ik hoop dat ik er iets aan heb en dat mijn man het ook wil lezen. Ons is verteld dat het boek ons kan helpen de kindjes beter te begrijpen. We schijnen twee van deze kindjes te hebben dus wij kunnen ons lol op...

Nogmaals: laat je niet zondermeer aanpraten dat het ADHD of iets aanverwants zal zijn met de mogelijke (zware) medicatie daarbij. Lees eerst het boek, doe ik ook. Succes!

Groet,

Anouk
 
Bedankt voor jullie reactie!

Ik heb dat boekje zaterdag (of vrijdag?) ook gelijk besteld wat hierboven vermeld staat.
Mijn man heeft ook nogal wat symptomen en zijn vader ook weer. Mijn man is drie/vier geleden gediagnosteerd met adhd. Maar ik heb er altijd mijn twijfels bij gehad, hij kan namelijk ontzettend goed leren. Hij hoeft er bijna niets voor te doen. Dat lijken me niet echt dingen voor iemand met adhd. Mijn zoontje was ontzettend vroeg met alles. Hadden jullie kinderen dat ook?
Hij stond met 8 maanden, zei de naam van de poes met 6/7 maanden. Liep toen hij tien maanden was vast en toen hij 1 jaar werd liep hij los.
Nu onthoudt hij werkelijk álles en hij kan zijn eigen boekje voorlezen, zin voor zin. Alsof hij het daadwerkelijk leest zeg maar.
Dit alles is natuurlijk ook nogal wat voor zo'n mannetje van nog maar net 3 jaar.

Als ik nu een baby zie van 8 maanden, dan denk ik: dát is nog echt een baby! Mijn zoontje was al snel een "klein kindje".
Ik zelf was vroeger ook zo vroeg met alles dat weet ik nog.

Ik maak me gewoon best wel druk om hoe het zal zijn met een tweede erbij. Reageert hij juist goed op zijn broertje of zusje of juist niet? En wat doe je dan?
Hoe reageren jullie kinderen op de broertjes of zusjes?

Aan de andere kant denk ik er zal vast een reden zijn waarom er zoveel 'nieuwetijdskinderen' geboren worden. Misschien moeten we er niet te panisch over doen en het accepteren en nu manieren vinden om met déze kinderen om te gaan. Het zijn de kinderen van vroeger niet meer.
Een kennis van mij zegt (en ik vind het wel een goeie) als de kinderen niet volgens de boekjes reageren dan weet gelijk niemand meer hoe ze er mee om moeten gaan en is er dus 'vast iets mis'.
En daar heeft ze wel gelijk in.

Ik hoop dat het boekje ons wat meer inzichten geeft en dit schrijven aan medeouders van nieuwetijdskinderen vind ik toch wel prettig.

Groetjes Gerrie.
 
Zijn er niet zoveel van dat soort kinderen omdat wij als ouders anders met onze kinderen omgaan dan onze ouders met ons? Tijden zijn behoorlijk veranderd toch?

Yvonne
 
Hoi Yvonne,

Ik begrijp niet zo goed hoe je dit nu bedoeld....
Mijn zoontje is namelijk zo geboren met dit gedrag.
Bovendien ben ik geen voorstander van de nieuwe methodes die ontwikkeld zijn en worden om je kinderen op te voeden. Het moet tegenwoordig alleen maar met lieve woorden en blije gezichten en geen straf meer, maar compromissen sluiten en onderhandelen met je kind. En dat vind ik grote onzin. Je gaat toch niet onderhandelen met je eigen kinderen!
Je kind heeft regels nodig, structuur en regelmaat.
HIj moet weten waar hij aan toe is en dat  papa en mama '' de baas" zijn om het zo maar even te zeggen. Respect heb je zeker te verdienen van je kinderen, maar dat moeten ze in eerste plaats al voor je hebben. Zij zijn de kinderen, geen kleine volwassenen.
Je geeft ze een gevoel van veiligheid door te laten merken dat met papa en mama niet kan worden onderhandeld.

Ik begrijp dus niet zo goed hoe je dit bedoeld net in een stukje met allemaal ouders van nieuwetijdskinderen. Als je het bedoeld op de manier dat het dus onze schuld zou zijn dan begrijp je de situatie van nieuwetijdskinderen misschien niet goed.
Ik kan in ieder geval zeggen dat het niet aan onze opvoedmethode ligt dat ons zoontje zo druk is.

Groeten Gerrie.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan