Ongeplande keizersnede ervaring

Bij mijn dochter ook een ongeplande keizersnede ivm geen ontsluiting bij mijn zoontje een geplande keizersnede maar goed ook hij woog 4,7 kilo haha nu bezig voor de 3de en wil toch graag weten hoe het voelt om natuurlijk te bevallen. Er is geen medische reden voor mijn keizersnede dus ik zou het mogen proberen en ga er ook zeker voor 
 
Ik hoop dat je nu een voorspoedige bevalling hebt!
hoe was het herstel na de tweede keizersnede? Zwaarder dan na de eerste of is het herstel sneller omdat je er iets "minder vermoeid" ingaat? 
 
Ik herken je gevoel! Na 30 uur weeën en maar 5 cm ontsluiting is mijn bevalling uitgelopen op een keizersnede. Rationeel gezien de beste keuze (zoontje had het anders waarschijnlijk niet overleefd), maar toch heeft meer dan een jaar het gevoel van falen overheerst. Dat mijn lijf het niet zelf kon. Als ik net iets langerhad geprobeerd, misschien dan... 
Nu zwanger van de tweede en heb het eindelijk verwerkt. Het is niet niks, zeker als anderen om je heen wel een relatief snelle/eenvoudige bevalling hebben doorgemaakt. 


weet dat je niet alleen bent, en dat je gevoel volgens mij heel normaal is. Veel over praten, desnoods nog een keer met je verloskundige!
 
Heel herkenbaar, ik heb er na 7,5 mnd ook nog steeds moeite mee. Mijn man zei laatst dat hij het zo zielig voor mij vond op dat moment en toen ik vroeg wat hij dan precies zielig vond zei hij; dat je zo hard je best had gedaan en dat iedereen hem uiteindelijk vast had behalve jij. 
Dat vond ik zó raak. 
 
Ik ben ingeleid nadat ik over tijd ging, niet meer sliep en gewoon ‘op’ was. Na 12 uur rugweeën, een morfine pomp EN een ruggenprik werd het bij 8 cm alsnog een spoedkeizersnede omdat ze geen goed beeld hadden hoe goed het nog met ons meisje ging. Mijn originele wens was bevallen in het geboortecentrum met lachgas voor de scherpe randjes van de pijn, het liep dus compleet anders...
Ik heb ontzetten gehuild en ook achteraf flink wat traantjes gelaten om de heftigheid van mijn bevalling en hoe alles is gelopen. Maar ik heb het idee dat ik het, juist doordat ik die gevoelens toen heb toegelaten, er nu (8 maanden later) echt oke mee ben. Bijna geen enkele bevalling loopt zoals ‘gepland’ en je maakt op dat moment beslissingen waar je denkt goed aan te doen voor je kindje en voor jou. Je mag echt verdrietig zijn over hoe het verlopen is, maar verwijt jezelf niets. Je weet ook niet hoe het was gelopen als je bepaalde keuzes anders gemaakt had. Je kindje is gezond, jij bent gezond, daar heeft iedereen tijdens de bevalling zijn best voor gedaan en dat is het allee belangrijkste!  
 
Ik heb weliswaar geen keizersnede gehad, maar snap wel dat het wellicht wat rauw op je dak is gekomen. Veel mensen hebben een idee, voorstelling van hoe de bevalling zijn gaan zijn. Echter heel vaak loopt het helemaal anders als gedacht. Ik ben 2x natuurlijk & snel bevallen, maar moest bij beide keren opgelapt worden anders was ik er niet meer geweest. En geloof, bevallingen met heftige weeënstorm zijn ook geen pretje (flatline op de ctg, constant weeën ipv wee-pauze-wee)
Ik ben van mening dat we tegenwoordig in onze handjes mogen knijpen dat de medische zorg hier zo goed is en daardoor de kans dat moeder&kind gezond thuis komen, hoog is. Dat houd ik me ook voor ogen, ondanks dat ik er ook wel even van heb gebaald dat ik na de bevalling op de OK lag en daardoor de eerste momenten met mijn baby (meten, wegen, etc) heb gemist. Ik zou me in jouw situatie wel voor kunnen stellen bij een 2e bevalling, of je dan de keizersnede dan al vastlegt. 
Ik geloof niet dat er iets is dat jij anders of "beter" had kunnen doen, zodat het niet een keizersnede was geworden. Soms wil het gewoon niet zo gemakkelijk en dan wordt er een inschatting gemaakt om te zorgen dat moeder en kind de beste kansen hebben. Please, dont blame yourself!
 
Terug
Bovenaan