onverwachts zwanger van 2e kindje, Partner niet blij

Lieve mensen,
bedankt voor jullie steun. Ik weet zeker dat mijn zwangerschap nu wat prettiger zal verlopen want ik heb een uitlaatklep. Ik vind het niet erg dat er negatief over mijn partner gepraat wordt. Ja ik houd van hem, maar vindt zijn manier van reageren niet correct. Hij wilde ook dat ik abortus moest plegen en nog steeds heeft hij dat liever. Ik heb al 6 echos gehad en die deden hem weinig, al moet ik zeggen dat hij de aattse echo van 10 weken wel lang bekeken heeft. we hebben heftige ruzie gehad, want hij heeft het ook nog aan niemand vertelt. Toen zijn ouders en zus langs kwamen heeft hij alle kaartjes die we hadden gekregen verstopt en hij wilde dat ik iets wijds aan moest doen, omdat ik a een flinke buik heb. Nu heb ik besloten hem maar te laten voor wat hij is en zelf te gaan genieten van mijn zwangerschap. Hij is degene die deze mooie peiode gaat missen en wellicht spijt krijgt. Ik houd ook een zwangerschapsdagboek bij en vroeg hem hoe hij dacht dat het voor het kind zal zijn als het hoort dat het niet gewenst was door de vader tot het einde van de zwangerschap. Hij vindt dat het kind dat niet hoeft te weten. Maar ze gaat het sowieso lezen want die dagboek krijg ze als ze later op een bepaalde leeftijd is.
Ik hoop zo dat hij bijdraait. want hij oopt een mooie tijd mis.
 
ja als 1 voor hem genoeg is mag HIj een knoopje laten leggen he (een stukje verantwoordelijkheid nemen dus) ik ben blij dat ie heeft ingezien dat het geen leuke reactie was en dat je nu ervan kan genieten!!
 
Nog even een voorbeeldje:


'Doe dus maar een abortus'
'Nu niet zeuren, dan had je het maar weg moeten laten halen.' Het is de eigen schuld van de vrouw die ongelukkig is, dat haar partner haar niet steunt nu ze zwanger blijkt. Hij wil geen kinderen, of niet nu, of niet met haar, of eerst wel, maar nu 'toch maar niet'. Of hij bedenkt zich ineens dat zijn vrouw het vast niet goed vindt, dat hij een kind gepland heeft met zijn minnares.

En dus moet de zwangere vrouw niet klagen, vindt hij. Dat roepen ook zijn familie en vrienden. Die waren er namelijk niet bij, toen hij tijdens het onbeschermd vrijen, na het ritueel uitgevoerde stoppen met de pil, in haar oor fluisterde dat hij voor altijd gelukkig wilde zijn met haar en hun kinderen. Nee! Hij zegt nu toch dat hij geen kind wil? Zij heeft hem er in geluisd!

De vrouw moet zomaar 'even' een abortus ondergaan, gewoon omdat haar (ex)man/vriend/minnaar niet 'even' heeft nagedacht over mogelijke consequenties van zijn acties. Zo'n man heeft totaal geen respect voor de gevoelens en het lichaam van de vrouw. Hij denkt het te kunnen gebruiken voor zijn plezier en zij moet het maar 'oplossen' als er iets met dat lichaam gebeurt wat hem niet bevalt.

Legalisering van abortus was ooit een overwinning voor de vrouwenbeweging: baas in eigen buik! En nu grijpen dergelijke mannen zonder enig verantwoordelijkheidsbesef het aan als middel voor hun eigen vrijheid, als een achteraf-anti-conceptiemiddel. Een pressiemiddel om de vrouw zijn wil te blijven opleggen.

Dat dit verhaal niet op zichzelf staat: een van de voorbeelden op het forum van AlleenMaarZwanger.nl. Diep en diep triest wat er gebeurt.


@ Stormster, goed dat je voor je kindje gaat. Heel veel sterkte met de situatie en ondanks de trieste dagen zijn er soms ook blije want er groeit iets moois in jou.
 
Moeilijk moeilijk allemaal zeg.
Beide ouders zijn verantwoordelijk voor anticonceptie natuurlijk,
vind het een beetje vreemd om te zeggen ik wil niet aan de pil en
hij ik wil niet vrijen met condoom, idd dat gaat misschien een tijdje goed,
maar dan ineens zwanger. En dan vind ik persoonlijk dat jullie allebei
wijzer hadden moeten zijn en er over hadden moeten praten.............
je kop in het zand steken is niet de oplossing.
Ik wil zelf maar een kindje en zou echt balen als ik zwanger zou raken
van een tweede, ben nu in blije verwachting maar een is mooi!
Dus ik kan me de eerste reactie van je man heel goed voorstellen.
Heel je toekomstbeeld veranderd. Maar hoe dan ook is het lastig om
hier een mening over te hebben, hoewel ik wel vind dat het van de mannen
erg makkelijk is om er voor weg te lopen (eikels!!!!!), want je was er hoe
dan ook allebei bij! Voor alle moeders die dit meemaken of hebben gemaakt,
Hij verdient jullie niet!!!!!!!! Jullie verdienen beter!
Zo dat is gezegd, heerlijk zo'n forum

liefs Daan
 
Jeetje Stomerster! Wat een heftig verhaal! Ik kan me voorstellen dat het even flink wennen is als je geen kindje meer wil maar als het je gebeurd dan moet je ermee dealen en dus zeker niet je vrouw aan haar lot overlaten. Ik vind dit gedrag onacceptabel en zou me als ik jou was afvragen of je bij de goede vent zit... Ik snap best heel goed dat hij erg moet wennen aan het idee en dat ie er op dit moment weinig gevoel bij heeft maar als ie van jou houdt zou ie zeker mee moeten gaan naar het ziekenhuis. Stel je zou voor iets anders moeten dan zou hij toch ook mee gaan? Het is net zo goed zijn verantwoordig om goede anticonceptie te gebruiken en als het dan mis gaat dan moet ie niet jou ermee opknappen. Net alsof jij niet geschrokken bent...
Ik wens je heel veel sterkte en kracht!

X ing
 
Hallo lieve mensen, fijn dat iedereen zo meeleeft en eerlijk haar mening geeft. Heb daar echt veel aan. Heb veel getwijfeld om weg te gaan of niet. Heb besloten dat niet te doen en hem de tijd te geven hopend dat hij zal inzien dat hij een mooie periode mis zal lopen. Heb hem op zijn verantwoordelijkheden als vader aangesproken en heb gezegd dat ik vind dat hij verplicht mee moet omdat het ook zijn kind is. Hij is hiermee akkoord gegaan.Echter ben ik hier op terug gekomen. Ik wil dat hij mee gaat omdat hij het zelf beangrijk vindt om te weten hoe het met zijn kind gaat en niet omdat ik hem daartoe dwing.Ik vind het fijn om het hartje van de baby te horen en als er een sjaggie iemand naast me zit omdat hij zich verplicht voelt dat bederft dat mijn geluksgevoel op dat moment. Hij begreep dat. Heb 6 juni afsp voor nekplooi meting en hij heeft uit zichzelf aangegeven mee te willen. Heb alleen ok gezegd verder niets.
We wilden beiden geen anticonceptie gebruiken, maar wisten natuurlijk beiden waar dit toe kon leiden. Al moet ik eerlijk zeggen dat na 1,5 jaar van goed plannen ik echt niet verwacht had nog zwanger te worden. Ik ben geschrokken maar zag het meteen als een kadootje. Na de bevalling laat ik me stereliseren. Ik wil namelijk niet meer in deze positie terecht komen. Ik merk dat ik het nu meer van me af kan zetten en meer va mijn zwangerschap aa het genieten ben. Ben de laatste dagen ook vaak van huis wat natuurlijk helpt om spanningen te voorkomen.
 
hallo,

Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik je man/vriend ook wel een beetje snap.
Als hij altijd heeft aangegeven dat hij maar 1 kind wil en je bent nu toch zwanger...Ligt er natuurlijk ook aan hoe het gebeurd is. Ben je de pil vergeten of zoiets?? Dan vind ik dat de "schuld" wel een beetje bij jou ligt...en dan kan ik me voorstellen dat hij het gevoel heeft dat hij is "beet genomen" en hij niet meteen blij kan zijn....

Ik oordeel dus niet meteen verkeerd over je man...hij is duidelijk geweest en nu is de vraag hoe ben je dan toch zwanger geworden?? (ja hoe...dat snap ik ook wel maar hoe kon dit "ongelukje", voor zover je een kind een ongelukje mag noemen, dan toch gebeuren??)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan