Lieve allemaal,
Waarschijnlijk het zoveelste topic hierover, ik wil graag mijn verhaal kwijt en jullie ervaringen horen.
In november 2015 is mijn Mirena spiraal verwijderd omdat mijn vriend (32) en ik (34) heel graag willen gaan voor ons eerste kindje.
Begin april 2016 testte ik positief! Super blij. In verband met hevige krampen ben ik met 5,5 week al bij VK geweest omdat ze wilden uitsluiten dat het om een buitenbaarmoederlijke zwangerschap ging.
Gelukkig was er toen een mooie zwangerschapsring te zien met iets dat op een vruchtje leek. Ik hoefde me geen zorgen te maken. Maar de krampen bleven. Bij 10 weken echo bleek het vruchtje gestopt met groeien: een missed abortion.
De miskraam is opgewekt door middel van pillen, helaas was deze niet volledig. Ik kreeg alsnog een curretage.
Sindsdien zijn we weer druk bezig (half mei) maar het is nog niet gelukt.
Ik ben hier onzeker en verdrietig door. Wat hierin ook niet helpt, is dat ik sinds mei PMS heb, zo hevig dat ik elke maand vanaf ovulatie tot menstruatie zwanger lijk te zijn (hele dag misselijk, veel plassen, duizelig, krampen). Ik ken hierdoor mijn eigen lichaam niet meer.
Inmiddels zijn we naar de gyneacoloog geweest voor onderzoeken: bij mij lijkt alles goed. Mijn vriend krijgt 13 januari de uitslag.
Ik hoop zo dat het voor die tijd al gelukt is (7/1/2017 NOD). Ik ben uiteraard weer misselijk, heb met oud&nieuw helder rood bloed verlies gehad (een paar druppels), ben duizelig, moe, krampjes en heel raar spierpijngevoel in buik: alsof het helemaal strak staat. Vanmorgen vroege test gedaan (Action), ik kon het niet laten. Negatief. Ik heb stiekem nog wel een beetje hoop maar heb dat elke maand en het is iedere keer weer zo'n teleurstelling. Wat het dit keer wel anders maakt, is die bloeding en dat gekke "strakke buik" gevoel.
Ik hoor graag jullie ervaringen
Waarschijnlijk het zoveelste topic hierover, ik wil graag mijn verhaal kwijt en jullie ervaringen horen.
In november 2015 is mijn Mirena spiraal verwijderd omdat mijn vriend (32) en ik (34) heel graag willen gaan voor ons eerste kindje.
Begin april 2016 testte ik positief! Super blij. In verband met hevige krampen ben ik met 5,5 week al bij VK geweest omdat ze wilden uitsluiten dat het om een buitenbaarmoederlijke zwangerschap ging.
Gelukkig was er toen een mooie zwangerschapsring te zien met iets dat op een vruchtje leek. Ik hoefde me geen zorgen te maken. Maar de krampen bleven. Bij 10 weken echo bleek het vruchtje gestopt met groeien: een missed abortion.
De miskraam is opgewekt door middel van pillen, helaas was deze niet volledig. Ik kreeg alsnog een curretage.
Sindsdien zijn we weer druk bezig (half mei) maar het is nog niet gelukt.
Ik ben hier onzeker en verdrietig door. Wat hierin ook niet helpt, is dat ik sinds mei PMS heb, zo hevig dat ik elke maand vanaf ovulatie tot menstruatie zwanger lijk te zijn (hele dag misselijk, veel plassen, duizelig, krampen). Ik ken hierdoor mijn eigen lichaam niet meer.
Inmiddels zijn we naar de gyneacoloog geweest voor onderzoeken: bij mij lijkt alles goed. Mijn vriend krijgt 13 januari de uitslag.
Ik hoop zo dat het voor die tijd al gelukt is (7/1/2017 NOD). Ik ben uiteraard weer misselijk, heb met oud&nieuw helder rood bloed verlies gehad (een paar druppels), ben duizelig, moe, krampjes en heel raar spierpijngevoel in buik: alsof het helemaal strak staat. Vanmorgen vroege test gedaan (Action), ik kon het niet laten. Negatief. Ik heb stiekem nog wel een beetje hoop maar heb dat elke maand en het is iedere keer weer zo'n teleurstelling. Wat het dit keer wel anders maakt, is die bloeding en dat gekke "strakke buik" gevoel.
Ik hoor graag jullie ervaringen