opnieuw zwanger na overleden kindje

Hoi Maaike,

Ik kan je niet helpen met hoe er me om te gaan. Ik weet zelf namelijk ook niet goed hoe ik dat moet doen. Wel ga ik ervanuit dat dit kindje er hoe dan ook komt. Ik sta onder strenge controle en lig in het ziekenhuis voor 30 weken (daar waar het bij mij mis ging). We waren toen het huis aan het verbouwen en zijn daar sinds kort weer verder mee gegaan. Vandaag naar het ziekenhuis voor de termijnecho en daarna gaan we het de zussen vertellen. Ik denk dat dat ook oplucht en dat ik er met meer mensen over kan praten. Het hele gebeuren van toen speelt zich nu elke dag in mijn hoofd af, steeds meer dingen komen naar boven. Ik denk dat het fijn is dat het geen geheim meer is en dat ik er met ze over kan praten. Hoe gaat het nu met jou?
 
Hoi Maaike en Petra,

Wat een heftige en herkenbare verhalen. Wij zijn in juli ons eerste dochtertje verloren na 24 weken zwangerschap. Ook ik ben op dit moment 6,5 weken zwanger van ons 2e kindje en zo blij maar ook zo bang. Ik zal hopelijk een stukje geruster zijn als ik de eerste echo heb gehad. Mag 28 december naar verloskundige.  Zijn jullie al geweest en was alles goed?

X
 
Hey...

Ik ben nu 11.5 week zwanger. Ik heb nu 2 keer een echo gehad. Ik mag gelukkig elke 2 week in het ziekenhuis komen. Maar ik ben benieuwd of jullie ook eerder in het ziekenhuis opgenomen worden. Ik word met 28 weken opgenomen en blijf daar tot het kindje er is. Ook moet ik nu aspirines slikken. Hebben jullie ook voorzorgsmaatregelen?

Alles lijkt tot nu toe goed. Maar dat zegt mij niet zo veel meer. De 2 voorafgaande weken voordat het misging heb ik 2 x een pretecho gehad. 2 x omdat hij met zijn tenen in zijn mond zat en dat zou moeilijk te verklaren zijn voor de buiten wereld en de dag voordat het misging nog bij de verloskundige geweest (ook nog een echo gehad, omdat hij in stuit lag en het hartje niet konden vinden) Maar daar was alles ook okey... Dus wie zegt dat het goed gaat als het goed lijkt en ik mij goed voel. Ik kan nergens meer op vertrouwen.
 
Hoi Petra,

Ik moet half januari de eerste keer naar het ziekenhuis. Waarschijnlijk elke 2 weken baarmoederhals opmeten en een soort zalf vanaf 16 weken dat de hormoon wat weeën opwekt tegen houdt.

Vind het ook erg lastig om mijn angst te onderdrukken, heb continue het gevoel dat het niet goed is, terwijl ik eigenlijk geen enkele reden daartoe heb. Maar ja Vorige keer ging t ook allemaal goed tot week 24.

Dus heel herkenbaar wat je schrijft.

Hier nog n weekje wachten op de eerste echo.

Good luck allemaal,

X
 
Afgelopen maandag de eerste echo gehad en alles zag er goed uit. Het hartje goed zien kloppen, wat een geruststelling is dat voor nu. Dus nu afwachten tot de eerste afspraak in het ziekenhuis.

Hoe zijn jullie de kerstdagen doorgekomen?

X
 
Inmiddels in het ziekenhuis geweest, daar ook alles goed. Nu op bijna 10 weken. Beetje geruster al blijft het gevoel van blijdschap en angst zich afwisselen. We hebben het afgelopen week binnen de gezinnen verteld, wat een warme en fijne reacties.

Hoe gaat het bij jullie?
 
Hallo,

Hoe gaat het nu bij jullie? Ik ben nu 23,5 week zwanger. Ik zit niet echt  lekker in mijn vel. Ik vind het nu steeds spannender worden. Over een dikke  4 weken lig ik in het ziekenhuis. Het komt nu allemaal wel erg dichtbij. Ik hoop zo dat het dit  keer wel goed gaat. Ben erg benieuwd hoe het nu bij jullie is en of jullie ook gewoon aan het werk zijn en hoe jullie met de  angst omgaan. Worden er bij jullie ook voorzorgsmaatregelen genomen?

Liefs
 
Hallo allemaal,

Wat een herkenbare gevoelens, Ik ben 22 jaar en ben in oktober 2015 mm'n dochtertje verloren bij 23 weken zwangerschap, ik had extra echo's omdat ze niet meer zo groeide en ze bewoog niet veel waardoor de 20 weken echo niet goed uitgevoerd kon worden. Maar ineens bleek haar hartje niet meer te kloppen en ben 1 week later bevallen, ze bleek gezond te zijn, alleen mijn placenta was blijkbaar niet goed doorbloed. Waardoor ze gestikt is en uitgehongerd :( Nog elke dag hebben ik en mijn vriend verdriet, zo onverwachts, en zo onbegrijpelijk.. Het heeft mijn leven veranderd het heeft mij veranderd.. ookal kan ik nu wel accepteren dat het zo is, ik heb haar gecremeerd en ze is bij ons voor altijd. Nu ben ik weer zwanger en hopen we dat dit x alles goed gaat, heeel veel controlles en tot nu toe is alles goed. Maar heb heel erg last van angst en het maakt me soms depri. Mensen om me heen tijdens hun zwangerschap zo blij en alles goed, en dan denk ik waarom is het bij mij zo mis gegaan, ik zou graag met iemand willen praten die hetzelfde heeft meegemaakt en weet wat ik voel en weet hoe het is. Ik wens iedereen veel sterkte en blijf hoop houden, good vibes good times, ik geloof dat na veel verdriet ook heel veel geluk kan ontstaan. Dus neem alle tijd om alles te verwerken en geef het een mooi plekje in je hart en pak daarna weer de dingen op, want.. Hoe dan ook, alles om je heen gaat Door..

Heel veel sterkte allemaal

Als iemand behoefte heeft om te praten i'll be there

Mariska
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan